Ο Γ. Ξ. Τροχόπουλος για τη νέα ερωτική νουβέλα του με τίτλο «Το ρομάντζο της Σαντορίνης»

Συνέντευξη του Γιώργου-Ξάνθιππου Τροχόπουλου για τη νέα ερωτική νουβέλα του με τίτλο «Το ρομάντζο της Σαντορίνης»

                                                                         Ερωτήσεις: Ελευθερία Νάτσα

Το νέο συγγραφικό έργο του Γιώργου-Ξάνθιππου Τροχόπουλου κυκλοφορεί με τον τίτλο «Το ρομάντζο της Σαντορίνης» από τις Εκδόσεις Παρέμβαση. Πρόκειται για μια ερωτική νουβέλα, στην οποία η αγάπη, το έγκλημα, οι προκλήσεις της εποχής και η σεξουαλική παρενόχληση είναι μερικοί από τους κεντρικούς άξονες του έργου, οι οποίοι επηρεάζουν και διαμορφώνουν τους ήρωες του βιβλίου. Με αφορμή την κοινή ζωή δύο νέων ανθρώπων, αναδεικνύονται σύγχρονα ζητήματα και εγείρονται προβληματισμοί, που απασχολούν αρκετούς ανθρώπους σήμερα. Με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου, ο κ. Τροχόπουλος μάς παραχώρησε τη συγκεκριμένη συνέντευξη.

• Κ. Τροχόπουλε, πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σας με τη συγγραφή;

Αρθρογραφώ εδώ και χρόνια στον Ημερήσιο και Εβδομαδιαίο Τύπο της πόλης μου στη στήλη με την επωνυμία «Πολίτης Ξάνθιππος», όπως, επίσης, και στη zougla.gr στη στήλη «Απόψεις». Με τη συγγραφή ασχολούμαι από το 2009. Να σημειώσω εδώ ότι είναι πιο δύσκολο να γράφεις άρθρα, επιφυλλίδες ή χρονογραφήματα από ένα, ας πούμε, διήγημα ή μια νουβέλα, επειδή στην πρώτη περίπτωση πρέπει μέσα σε λίγες γραμμές και σε περιορισμένο χρόνο, να αποδώσεις το μήνυμά σου ανάλογα με την περίπτωση, για να προλάβεις την επικαιρότητα. Θυμάμαι, παλιότερα, ένας γνωστός χρονογράφος στην εφημερίδα το «Βήμα της Κυριακής» έγραψε ένα χρονογράφημα Σάββατο βράδυ, όπου μεταξύ άλλων ανέφερε ότι το κλίμα της Αθήνας είναι ξηρό με πολύ μεγάλη ηλιοφάνεια και σπάνιες βροχοπτώσεις, ενώ το πρωί που κυκλοφόρησε η εφημερίδα έβρεχε καταρρακτωδώς!

• Ποιοι θεματικοί άξονες αποτελούν έμπνευσή σας στα βιβλία που έχετε γράψει μέχρι τώρα και τι αποτέλεσε έμπνευσή σας στο «Ρομάντζο της Σαντορίνης»;

Θεματικοί άξονες για τα βιβλία που έχω γράψει έως τώρα αποτέλεσαν:

• Η Αρμενική Γενοκτονία.
• Ο θάνατος ενός φίλου από την πάθηση Σκλήρυνση κατά Πλάκας.
• Η υιοθεσία ενός παιδιού μεταξύ συγγενικών οικογενειών και οι συνέπειες αυτής της διαδικασίας στους εμπλεκόμενους, αλλά και στο παιδί.
• Σε μία συλλογή διηγημάτων αναφέρομαι σε περιστατικά από τη ζωή μου, που έμειναν χαραγμένα στη μνήμη μου και ένιωσα την ανάγκη να τα αποτυπώσω και στο χαρτί για να μείνουν.
• Υπάρχει μία συλλογή άρθρων μου σε εφημερίδες από διάφορες εποχές, στο βιβλίο με τίτλο «Πολίτης Ξάνθιππος».

Όσον αφορά «Το ρομάντζο της Σαντορίνης», με «Δούρειο Ίππο» το ειδύλλιο ενός ζευγαριού που καταλήγει σε γάμο, προσπαθώ να αγγίξω θέματα, που μας απασχολούν, κυρίως ως κοινωνία. Στην τοκογλυφία για παράδειγμα, είχα ως αφορμή για να ασχοληθώ με αυτό το θέμα τη διήγηση ενός φίλου, που είχε μπλέξει σε αυτό το βρώμικο κύκλωμα και υπέφερε αφάνταστα. Κύρια αιτία άνθησης της τοκογλυφίας, κατά την άποψή μου, είναι η στρεβλή τακτική των Τραπεζών, όσον αφορά τη δανειοδότηση ελευθέρων επαγγελματιών και επιχειρήσεων, καθώς και τα στεγαστικά δάνεια σε πολίτες, όπου αφενός τα επιτόκια είναι πολύ υψηλά και αφετέρου «σε δένουν χειροπόδαρα», που λέει ο λαός. Όταν, λοιπόν, ο οφειλέτης βρεθεί προ οικονομικού αδιεξόδου, για να γλυτώσει τις συνέπειες από την Τράπεζα, επειδή άφησε απλήρωτες δόσεις του δανείου του, θα αναγκαστεί να καταφύγει σε τοκογλύφο και θα μπλέξει στην κυριολεξία, γιατί είναι καταγεγραμμένο ότι αυτό το μπλέξιμο καταλήγει πολλές φορές και σε αυτοκτονία. Τα κέρδη των Τραπεζών είναι τεράστια και αυτό το φαινόμενο είναι τελείως δυσανάλογο με την οικονομική κατάσταση του πληθυσμού. Συμβαίνει αυτό που είπε κάποτε ο «Γέρος της Δημοκρατίας», αναφερόμενος στα οικονομικά της χώρας: «Οι αριθμοί ευημερούν, ο Λαός όμως υποφέρει». Τέλος, θίγονται και άλλα κοινωνικά θέματα, που θα είναι ενδιαφέροντα για τον πιθανό αναγνώστη.

• Το βιβλίο σας σκιαγραφεί εν μέρει την περίοδο της οικονομικής κρίσης, που βίωσε η Ελλάδα πριν λίγα χρόνια. Πόσο επηρεάζει αυτή η δύσκολη περίοδος τις ζωές των ηρώων στο συγκεκριμένο έργο;

Επηρεάζει πολύ αρνητικά τη ζωή των βασικών ηρώων, π.χ. ένας επαγγελματίας-οικογενειάρχης με παιδιά, που όλα είναι μια χαρά στη ζωή του και, ξαφνικά, με τη χρεωκοπία της χώρας έρχονται τα πάνω-κάτω, γιατί πέφτει σε οικονομικό βάραθρο με απρόβλεπτες και οδυνηρές συνέπειες για τον ίδιο και τους δικούς του ανθρώπους. Η συνέχεια στο βιβλίο.

• Μετά από όλες τις δυσκολίες που φέρνει η ζωή στους χαρακτήρες του βιβλίου, πιστεύετε ότι στο τέλος έρχεται η λύτρωση για τους βασικούς ήρωες;

Ναι, σίγουρα. Όχι, όμως, για όλους. Η νουβέλα έχει ευτυχές τέλος και πιστεύω ότι θα αρέσει.

• Ποιο μήνυμα θα θέλατε να περάσετε στους αναγνώστες μέσα από το βιβλίο;

Παρά τις όποιες δυσκολίες έχει ο καθένας από εμάς στη ζωή του, πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι, αλλά και ρεαλιστές συνάμα. Δεν ζούμε στη Γαλλία ούτε στην Ελβετία· ζούμε στην Ελλάδα, σε μία χώρα που είναι πολύ πίσω από αυτές τις Ευρωπαϊκές χώρες, πώς να το κάνουμε; Το φταίξιμο, όμως, είναι δικό μας, ο καθένας μπορεί να καταλάβει τι εννοώ. Θα κλείσω αναφέροντας κάτι που έγραψα, δίκην μότο, σε ένα βιβλίο μου:

«Έχουμε την ωραιότερη Χώρα του Κόσμου – Έχουμε το χειρότερο Κράτος».

• Κ. Τροχόπουλε, έχετε και μια μακρόχρονη πορεία στον χώρο της μουσικής, καθώς είστε πιανίστας. Με ποια τέχνη θεωρείτε ότι εκφράζεστε καλύτερα, μέσω της μουσικής ή της συγγραφής;

Ήμουν ενεργός Φαρμακοποιός μέχρι τα τέλη του 2023. Δυστυχώς, αυτή η δουλειά, το λειτούργημα τολμώ να πω, υπήρξε τροχοπέδη στην κυριολεξία στην ενασχόλησή μου με τη μουσική, αλλά και με τη συγγραφή, τις οποίες δεν ξεχωρίζω, γιατί με εκφράζουν εξίσου. Δεν μπορώ π.χ. να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς πιάνο. Είχα πάντοτε πιάνο στο εργαστήριο του Φαρμακείου, για καθημερινή άσκηση, που είναι απαραίτητη, ενώ τα βράδια μέχρι αργά ασχολούμουν με τη συγγραφή άρθρων και λογοτεχνικών κειμένων. Πολύ κουραστική καθημερινή διαδικασία, όπως καταλαβαίνει κανείς, όμως, είχα συνηθίσει και, πάνω από όλα, το ήθελα και μου άρεσε.

Κλείνοντας, εδώ, να αναφέρω ότι τον Φεβρουάριο του 2000, ο Φαρμακευτικός Σύλλογος Αττικής, επί προεδρίας του κ. Λουράντου, διοργάνωσε Ρεσιτάλ Πιάνου στο Αμφιθέατρο του Κολλεγίου Αθηνών, όπου εμφανιστήκαμε εναλλάξ εγώ με τον γιο μου Παναγιώτη, μαθητή της Β’ Λυκείου, ανερχόμενο τότε πιανίστα και σήμερα διάσημο σε Ελλάδα και Ευρώπη κατά γενική ομολογία, με μεγάλη επιτυχία και ακροατήριο περίπου 750 άτομα! Πολλές ευχαριστίες στον κ. Λουράντο μέσω αυτού του σημειώματος.

—