Η Σαλώμη, η «νέα Ουκρανία» και οι πιέσεις για νέο… Μαϊντάν! / γράφει ο Γιώργος Τσιάρας

Διχασμένο κορμί θυμίζει η Γεωργία μετά τις εκλογές της Κυριακής. Ναι μεν το κυβερνών κόμμα Γεωργιανό Ονειρο νίκησε άνετα παίρνοντας το 54% των ψήφων, αλλά η φιλοδυτική αντιπολίτευση και η φανατική αντι-ρωσίδα πρόεδρος Σαλομέ Ζουραμπισβίλι, υποστηριζόμενες φυσικά από την Ουάσινγκτον και τις περισσότερες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, αμφισβητούν ευθέως το αποτέλεσμα και καταγγέλλουν ως συνήθως τον… πανταχού παρόντα «δάκτυλο» του Βλαντίμιρ Πούτιν.

Ετσι, είδαμε για άλλη μία φορά τους… ψεματοφύλακες της δημοκρατίας Αμερικανούς να παρεμβαίνουν ανοιχτά στα εσωτερικά μιας μικρής χώρας, απειλώντας ευθέως τη Γεωργία πως θα αντιμετωπίσει σοβαρές συνέπειες αν δεν επαναλάβει τις εκλογές, προφανώς έως ότου να βγει το… σωστό κόμμα. Συγκεκριμένα ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Μάθιου Μίλερ απείλησε την Τιφλίδα με «περαιτέρω συνέπειες» εάν οι αρχές της χώρας «δεν εγκαταλείψουν τις αντιδημοκρατικές ενέργειες και δεν επιστρέψουν στον ευρωατλαντικό δρόμο»! Και βέβαια ανάλογης… δημοκρατικότητας δηλώσεις ακούσαμε τόσο από τη διπρόσωπη πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν όσο και από τον Σαρλ Μισέλ και αρκετούς ακόμη Ευρωπαίους αξιωματούχους, ενώ και η πλειονότητα των δυτικών (και φυσικά των ελληνικών… copy-paste) ΜΜΕ έσπευσε να αναπαράγει αμάσητο το αφήγημα περί… βίας και νοθείας.

Αφήγημα που, όπως συνοψίζεται χαρακτηριστικά από το Politico, παρουσιάζει το κυβερνών κόμμα ως εγγυητή της ειρήνης και την πρόεδρο και τα κόμματα της αντιπολίτευσης σαν μαριονέτες της Δύσης, που θέλουν διακαώς να ανατρέψουν την κυβέρνηση ώστε να σύρουν τη Γεωργία ξανά σε πόλεμο κατά της Ρωσίας και ουσιαστικά να τη μετατρέψουν σε δεύτερη Ουκρανία! Οχι γιατί οι Γεωργιανοί αγάπησαν ξαφνικά τους Ρώσους, αλλά γιατί είναι ένας λαός που έχει στο πρόσφατο παρελθόν πληρώσει πολύ ακριβά (με τον «ατυχή πόλεμο» του 2008) τις τυχοδιωκτικές παρεμβάσεις των ξένων «προστατών», και φυσικά βλέπουν πολύ καλά τη νομοτελειακή εξέλιξη του ουκρανικού πολέμου.

Η κοινή έκθεση του ΟΑΣΕ και άλλων τριών οργανισμών, λοιπόν, στην οποία ουσιαστικά συμμετείχαν 529 παρατηρητές από 42 χώρες, λέει ότι οι εκλογές έγιναν μεν σε συνθήκες μεγάλης πόλωσης και πίεσης στους ψηφοφόρους, με έντονα διχαστική ρητορική και εν μέσω εμφανούς ανησυχίας για τις «οικονομικές ανισότητες» που προέκυψαν από τις πρόσφατες νομοθετικές αλλαγές (σ.σ.: τον περίφημο «Νόμο για τη Διαφάνεια στην Ξένη Επιρροή», που ως γνωστόν έθεσε εκτός νόμου εκατοντάδες «εισαγόμενες» ΜΚΟ που στηρίζουν ανοιχτά τη φιλοευρωπαϊκή αντιπολίτευση), αλλά κατά τα άλλα οι ψηφοφόροι είχαν «ευρεία επιλογή» μεταξύ 18 ψηφοδελτίων και οι υποψήφιοι είχαν «πλήρη ελευθερία» στις προεκλογικές καμπάνιες τους.

Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο επικεφαλής της αποστολής του ΟΑΣΕ Πασκάλ Αλιζάρντ, παρ’ όλα αυτά τα παρατράγουδα, «η αφοσίωση που είδαμε απ’ όλες τις πλευρές την ημέρα των εκλογών –η ενεργός συμμετοχή των ψηφοφόρων, η ισχυρή παρουσία δικαστικών αλλά και κομματικών παρατηρητών στα τμήματα και η μεγάλη ποικιλία των φωνών– αποτελεί ένδειξη ενός εξελισσόμενου συστήματος υπό κατασκευή, με έντονη δημοκρατική ζωντάνια»! Οι παρατηρητές συμπληρώνουν επίσης ότι «το νομικό πλαίσιο είναι κατάλληλο» για δημοκρατικές εκλογές και ότι οι εκλογικές υπηρεσίες «οργάνωσαν αποτελεσματικά» την εκλογική διαδικασία, με τη χρήση ηλεκτρονικών καλπών στα περισσότερα τμήματα: «Η εκλογική διαδικασία έγινε οργανωμένα και με τάξη, αλλά σημαδεύτηκε από κλίμα έντασης, ενώ η μυστικότητα της ψήφου συχνά δεν εξασφαλίστηκε και υπήρξαν αναφορές εκφοβισμού και πίεσης σε ψηφοφόρους», αναφέρει.

Οι παραπάνω μετριοπαθείς αναφορές, ιδίως σε σχέση με άλλες εκλογικές αναμετρήσεις ακόμη και σε χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά και η χθεσινή «πυροσβεστική» ανακοίνωση της Εκλογικής Επιτροπής ότι θα προχωρήσει σε μερική δειγματοληπτική επανακαταμέτρηση στο 14% των εκλογικών τμημάτων, ώστε να ξεκαθαρίσει το τοπίο, δεν εμπόδισαν φυσικά την ηττημένη αντιπολίτευση να αμφισβητήσει το αποτέλεσμα και να οργανώσει μεγάλη διαδήλωση με δεκάδες χιλιάδες συμμετέχοντες το βράδυ της Δευτέρας στο κέντρο της Τιφλίδας. Οπου φυσικά βασική ομιλήτρια ήταν η Γαλλο-γεωργιανή πρόεδρος της Γεωργίας, Σαλομέ Ζουραμπισβίλι, που δήλωσε ότι οι αρχές «στέρησαν από τους πολίτες το δικαίωμα της επιλογής» και ότι η χώρα έπεσε θύμα «ειδικής επιχείρησης» της Ρωσίας! Την ίδια ώρα, παρέμβαση από τη φυλακή έκανε και ο άλλοτε εκλεκτός της Δύσης, πρώην πρόεδρος της Γεωργίας και τραγικός πρωταγωνιστής των γεγονότων του 2008 Μιχαήλ Σαακασβίλι, που με ανάρτησή του κάλεσε ξανά σε μαζικές διαδηλώσεις «για να δείξουμε στον κόσμο ότι αγωνιζόμαστε για την ελευθερία και είμαστε ένας λαός που δεν ανέχεται την αδικία»…

Η ειρωνεία βέβαια είναι πως, την ώρα που η Ε.Ε. απειλεί ευθέως τη μικρή Γεωργία με διακοπή της ενταξιακής της πορείας αν δεν… συμμορφωθεί προς τας υποδείξεις, ο προεδρεύων της Ενωσης, Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Ορμπαν έσπευσε επί τούτου τη Δευτέρα στην Τιφλίδα για να συγχαρεί προσωπικά τον Κομπαχίτζε, γιατί «ενώ εφάρμοσε φιλοευρωπαϊκή πολιτική, δεν επέτρεψε να γίνει η Γεωργία μια δεύτερη Ουκρανία»! Είπε ακόμα ότι «η έκθεση των διεθνών παρατηρητών λέει πως οι εκλογές ήταν ελεύθερες και δίκαιες (…) αλλά τέτοια είναι η ευρωπαϊκή πολιτική – αν κερδίσουν οι φιλελεύθεροι, λένε ότι είναι δημοκρατικό, αλλά αν κερδίσουν οι συντηρητικοί, δεν είναι»…

Αντί επιλόγου, δυο λόγια για την 72χρονη πρόεδρο Σαλομέ, η οποία δεν είναι απλά φιλοδυτική, αλλά βέρα Γαλλίδα, παιδί φανατικών αντι-σοβιετικών εμιγκρέδων που γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Παρίσι και, αφού σπούδασε φυσικά στις ΗΠΑ (είχε μάλιστα καθηγητή τον διαβόητο ρωσοφάγο Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι!), μπήκε από μικρή στο γαλλικό διπλωματικό σώμα και ύστερα από τριάντα χρόνια υπηρεσίας βρέθηκε να είναι… πρέσβης της Γαλλίας στη Γεωργία! Στα 59 της, που λέτε, ξαναέγινε σε μια νύχτα Γεωργιανή και ανέλαβε αμέσως το υπουργείο Εξωτερικών, τα έκανε θάλασσα, έφυγε, ξαναγύρισε και μερικά χρόνια αργότερα έγινε από σπόντα πρόεδρος με τις ψήφους του… Γεωργιανού Ονείρου, που προφανώς σήμερα καταριέται την ώρα και τη στιγμή!