“Παραμονή 28ης Οκτωβρίου 1983!” / γράφει η Ειρήνη Δασκιωτάκη

Παίρνοντας αφορμή από ένα βίντεο που κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο όπου στο Δημοτικό Σχολείο του Αγίου Αδριανού του Ναυπλίου, μαθητές τραγουδούν με σημαιούλες στη γιορτή τους για την 28η Οκτωβρίου ένα από τα πιο γνωστά τραγούδια  της Αντίστασης, το «Ήρωες», τραγουδημένο από την υπέροχη Μαρία Δημητριάδη,  θυμήθηκε εκείνη την ιστορία με την οποία ασχολούνταν επί μήνες οι κάτοικοι της μικρής επαρχιακής πόλης, εδώ στην Ημαθία!

Ήταν παραμονή της 28ης Οκτωβρίου, ημέρα  Πέμπτη.
Οι μαθητές του σχολείου συγκεντρωμένοι  στην αυλή του, συντεταγμένοι σε γραμμές, αφού έκαναν την πρωινή προσευχή και εκτέλεσαν το ανάπαυση προσοχή, στη συνέχεια η διευθύντρια του σχολείου τους είπε δυο λόγια για την Εθνική Επέτειο και κάλεσε την ομιλήτρια εκπαιδευτικό στο μικρόφωνο…

Μία νεαρή δασκάλα, ανυποψίαστη, ευαίσθητη και ενθουσιώδης που είχε πιστέψει αφελώς ότι τώρα με την καινούρια «σοσιαλιστική» Κυβέρνηση, μπορούσε να αναφερθεί σε ιστορικά γεγονότα ταμπού, που όμως ήταν αδιαμφησβήτητα  ιστορικά γεγονότα…

Είχε ακούσει από τον παππού της και κυρίως από τον πατέρα της για εκείνα τα χρόνια… Για την Εθνική Αντίσταση μιλούσαν τέτοιες μέρες και ο παππούς έδειχνε το μεγάλο και βαθύ τραύμα στον δεξί ώμο,  την ουλή από βλήμα στο μάγουλο που επηρέαζε κατά τι και την ομιλία του και μιλούσε για εκείνον τον πόλεμο με τους Ιταλούς, που οι πιο πολλοί, υποστήριζε, ότι δεν τον θέλανε τον Μουσολίνι.

Τραυματίστηκε στο αλβανικό μέτωπο σοβαρά το 1940. Ήταν 29 ετών, με δυο ήδη παιδιά.
 Κάπου κάπου έλεγαν και κανένα αντάρτικο
«Βροντάει ο Όλυμπος αστράφτει η Γκιώνα…»

Αγγελική ήταν η φωνή του πατέρα…

Από την πρώτη στιγμή όλοι κατάλαβαν ότι αυτή η ομιλία δεν έμοιαζε με ότι είχαν συνηθίσει να ακούνε τα προηγούμενα χρόνια ….

Ξεκινώντας η νεαρή δασκάλα είπε:
«Εγώ παιδιά δεν θα σας μιλήσω μόνο για το ΟΧΙ που γιορτάζουμε σήμερα, αλλά και για το τι έγινε όταν η Γερμανοί κατέλαβαν την Ελλάδα και πώς οι Έλληνες αγωνίστηκαν για να την ελευθερώσουν, με αυταπάρνηση και ηρωισμό!»

Κάνοντας  μια μικρή εισαγωγή πριν μπει στο κυρίως θέμα, αναφέρθηκε στα γεγονότα της 28ης Οκτωβρίου 1940, αναφερόμενη και στον Γερμανικό Άξονα… Ποιες οι συμμαχικές χώρες του.

«Τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου το τελεσίγραφο της Ιταλικής Κυβέρνησης, που στάλθηκε στον δικτάτορα Ι. Μεταξά, απαιτούσε  να περάσουν  ελεύθερα τα ιταλικά στρατεύματα  στην Ελλάδα…

Το Όχι όμως, έμπρακτα το είπε ο ελληνικός λαός που πολέμησε στα χιονισμένα βουνά της Αλβανίας με γενναιότητα και αυταπάρνηση φέρνοντας πολλές νίκες …

Στις 6 Απριλίου του 1941,οι Γερμανοί, σύμμαχοι των Ιταλών, εισβάλλουν  στην Ελλάδα .

Η γερμανική σημαία ανέβηκε στην Ακρόπολη και η Ελλάδα μπήκε σε έναν χειμώνα που κράτησε πολύ!

Στην Αθήνα η πρώτη μορφή αντίστασης ήτανε τα κατάκλειστα σπίτια την ώρα που περνούσαν οι Γερμανοί…

Έπεσε μεγάλη πείνα, επειδή όλα τα παίρνανε οι Γερμανοί…

Πέθαναν χιλιάδες άνθρωποι από την πείνα, κι ανάμεσα τους και μικρά παιδιά, που σκελετωμένα και ξυπόλυτα έψαχναν κάτι να φάνε στα συσσίτια…  

Οι μαυραγορίτες, τους έπαιρναν για ένα μπουκάλι λάδι, λίγο κρέας, λίγο ψωμί, πολύτιμα αντικείμενα που είχαν οι άνθρωποι… Χρυσαφικά και άλλα.

Κάποιοι έχασαν και τα σπίτια τους για ένα ντενεκέ λάδι!

Όμως, οι Έλληνες δεν κάθισαν  με σταυρωμένα χέρια…

Οργανώθηκαν σε αξιόμαχες  αντιστασιακές ομάδες, και πολέμησαν τους Γερμανούς με γενναιότητα… Ήρωες ήταν όλοι αυτοί, δεν είχαν τα μέσα τα πολεμικά που είχαν οι Γερμανοί, κι ο αγώνας αυτός, αν και άνισος, οδήγησε στη νίκη των Ελλήνων, ενάντια στον Ναζισμό του Χίτλερ.  

Άλλοι μέσα στις πόλεις κάνανε αντίσταση γράφοντας και συνθήματα στους τοίχους για να εμψυχώνουν τον λαό, και άλλοι ανέβηκαν πάνω στα βουνά και από κει πολεμούσαν.
Πολλοί έχασαν τη ζωή τους…

Το 1942 η μεγαλύτερη αντιστασιακή οργάνωση ήταν το ΕΑΜ.

ΕΑΜ σημαίνει Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο

Εκεί οργανώθηκαν οι περισσότεροι Έλληνες.

Μια  άλλη αντιστασιακή οργάνωση ήταν ο ΕΔΕΣ, ο Εθνικός Δημοκρατικός Ελληνικός Σύνδεσμος.

Πρέπει να είμαστε περήφανοι για όλους αυτούς, που αγωνίστηκαν αψηφώντας τον θάνατο, πιστεύοντας σε μία ελεύθερη  Ελλάδα και σε έναν καλύτερο και δικαιότερο κόσμο…

Τελείωσε ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος το 1944 και οι Γερμανοί έφυγαν από την Ελλάδα και ο κόσμος μοιράστηκε .

Τη μερίδα του λέοντος την πήρε η  Αμερική ..

Οι άνθρωποι γίναν πάλι εχθροί .
Όμως ο πόλεμος στην Ελλάδα δε σταμάτησε…

Μακάρι όμως παιδιά να έχουμε πάντα ειρήνη.

Η ειρήνη είναι ένα από τα μεγαλύτερα αγαθά στον κόσμο.

Ο πόλεμος μόνο καταστροφές φέρνει και δυστυχία.

«Ζήτω η Ελλάδα!
Ζήτω το Έθνος!

Ζήτω η ειρήνη!

Πότε ξανά πόλεμος»!

Τα παιδιά παρακολουθούσαν με μεγάλη προσοχή την ομιλία…

Οι μαθητές της Δ’ τάξης , οι δικοί της μαθητές είχαν ζωγραφίσει σε χαρτονάκια για την ειρήνη.

Ειρήνη κι όχι πόλεμος ήταν το θέμα…

Από το βράδυ άρχισαν οι διεργασίες, εν αγνοία της.

Μετά έγινε της τρελής!

Μέχρι κι από ΕΔΕ ( Ένορκη Διοικητική Εξέταση) πέρασε!

Ο δεσπότης την αφόρισε σε μια κυριακάτικη θεία λειτουργία…

Απειλούσαν ότι θα τη σκοτώσουν , τις  στέλνανε χυδαίες επιστολές, γράφανε στον τύπο καταδικάζοντας την ενέργεια της…

Χρησιμοποιήθηκε για μια κομματική αναμέτρηση κι αντιπαράθεση μεταξύ της κυβερνώσας παράταξης που κι αυτή έκρινε την ομιλία της άκαιρη, αφού ακόμη ήταν νωρίς για τέτοια, και της αντιπολίτευσης που το έφερε βαρέως που είχε χάσει την εξουσία τόσων ετών.
Το πεπόνι και το μαχαίρι…

Θυμάμαι που μου είχε πει ότι της τηλεφώνησε ένα απόγευμα μια παλιά της συμμαθήτρια από το Γυμνάσιο και τη συμβούλεψε να μην πάει σπίτι της, γιατί κάποιοι θα στήσουν καρτέρι είπαν κι ότι θα την τυλίξουν σε μια βελέντζα και…

Επικοινώνησε με τους γονείς της και ήρθαν και την πήραν έντρομοι!

Οι γονείς μάζευαν με παραινέσεις συναδέλφων της υπογραφές για να τη διώξουν και της το είπαν δυο  μαθητές τη Δευτέρα στις 31 του Οκτώβρη.
Τους θυμάται ακόμη…

Ο Γκ. Δ. , και η Ό.Κ.

Κυρία, φώναξε ο Γκ. Δ., σηκώνοντας το χέρι του!
Η μαμά μου είπε, ότι μαζεύουν υπογραφές για να σας διώξουν.

Μεγάλη αναστάτωση στην τάξη.
Η Ό. Κ., άρχισε να κλαίει λέγοντας πως και οι γονείς της είχαν υπογράψει κι ότι αυτή δε συμφωνεί.

Η εβδομάδα που ακολούθησε  δεν ήταν καθόλου ανιαρή…

Την κάλεσε ο Προϊστάμενος στο γραφείο του.
Ζήτησε την ομιλία της, της είπε ότι είχε καλέσει τους γονείς και τους ρώτησε αν ως δασκάλα είχαν να πούνε κάτι κακό.
Αν δεν έκανε σωστά τη δουλειά της…

Της ανακοίνωσε ότι οι γονείς δεν είχαν τίποτα να της προσάψουν κι ότι οι πιο πολλοί υπέγραψαν με ψεύτικες, δήθεν, κατηγορίες και χωρίς να διαβάσουν το κείμενο…

Όταν τη ρώτησε για την ομιλία της ο κ. Β., του είπε ότι ανέτρεξε σε στοιχεία που βρήκε στο μηνιαίο περιοδικό «Ιστορία» και στη «Νεότερη Ελληνική Ιστορία» του Φωτιάδη Δημήτρη.

Δε φανταζόμουν είπε η νεαρή δασκάλα ότι θα συμβεί όλο αυτό!
Αυτά που έγραψα και είπα μήπως δεν είναι αλήθεια;
Με χαρακτήρισαν αμέσως κομματικά, ενώ εγώ δεν είμαι σε κάποια κομματική οργάνωση γραμμένη.

Δεν πρέπει να μάθουν τα παιδιά για την Εθνική Αντίσταση;
Η ιστορία δε σταματάει στο Αλβανικό Έπος…

Τη μεθεπόμενη βρέθηκε απέναντι από τους γονείς των μαθητών της στο γραφείο της Διεύθυνσης πάλι.

Όλα πήγαν καλά!
Ο κ. Β., ανώτερος των περιστάσεων, αν κι ανήκε στη Δεξιά συνδικαλιστική παράταξη, της φέρθηκε άψογα, δίκαια κι όπως όφειλε να κάνει ένας προϊστάμενος όλων των δασκάλων.

Και σα να είχε  το δικό του παιδί απέναντι…

«Δε θα αφήσω κανέναν να σε πειράξει, και δε θα σου κάνω φάκελο, της είπε ιδιαιτέρως, με μια περίεργη συγκίνηση που δεν την ξεχνά…»

Στο σχολείο από τη Δευτέρα της 31^ης άρχισαν οι επιθέσεις της Διευθύντριάς, του Υποδιευθυντή, άλλων συναδέλφων…
Δεν της απηύθυναν τον λόγο, την κοιτούσαν σα να ήταν εχθροί …

Κάποιοι, κάνα δυο τρεις,  που ανήκαν στην ΠΑΣΚ, δεν τολμούσαν να δείξουν μια κάποια φανερή υποστήριξη…

Ένιωσε σα να ζει σε εμπόλεμη κατάσταση…
Τα σύνδρομα του Εμφυλίου καιροφυλακτούσαν κάνοντας κακό στη σκέψη…
Γινόταν σκοτεινή και το φως δύσκολα διαπερνούσε την ψυχή και το πνεύμα…

«Και τι είναι αυτά! Έβαλες τα παιδιά να κάνουν πλακάτ(;)»

Στο τέλος της εβδομάδας επισκέφθηκε το σχολείο ο επιθεωρητής κ. Γ.

Ο υποδιευθυντής μόλις τον είδε μαζί της, γιατί για αυτήν είχε έρθει, μαινόμενος φώναξε:

κ. Γ., μέχρι και πλακάτ έκαναν, εννοώντας τις ζωγραφιές πάνω στα χαρτονάκια με θέμα:
«Ειρήνη κι όχι πόλεμος»
Που είναι αυτά; ρώτησε ο επιθεωρητής

Πετάχτηκαν στα σκουπίδια, είπε η κατηγορουμένη.

Να πάω να τα φέρω;
και πήγε!

Τα περισσότερα ήταν σκισμένα
Έφερε κάποια ενδεικτικά…

Ο κ. Γ. τα είδε και της είπε σιωπηλά! «Συγχαρητήρια!»

Τι τον έχεις τον Βασίλη τον Κ. τον δάσκαλο;
Θείος μου, είπε, είναι!

Φωτίστηκαν τα μάτια του!
Γνωρίζονταν καλά!

Είχε όμως και μεγάλη στήριξη

Στη μικρή επαρχιακή πόλη  λέγανε τότε:

«Η Έλλη Αλεξίου»
 Η ίδια έλεγε πως ήταν μάλλον ένας υπερβολικός χαρακτηρισμός…

Την επομένη εβδομάδα άρχισαν να βγαίνουν τα ψηφίσματα στήριξης και υποστήριξης της.

Το Εργατικό Κέντρο, ο Ιατρικός Σύλλογος, ο Σύλλογος Καθηγητών κι άλλοι που μετά τόσα χρόνια δε τα θυμάται όλα.

Θυμάται όμως ότι ο Σύλλογος Δασκάλων της Ημαθίας, τελευταίος έβγαλε ένα ψήφισμα αν κι από την πρώτη στιγμή που συνέβησαν όλα αυτά επικοινώνησε μαζί τους, ενημερώνοντας για το τι είχε συμβεί …Η απάντηση δεν ήταν και τόσο ξεκάθαρη… Αυτή τότε  κατάλαβε ότι είναι μόνη της…

Κι όμως δεν το έβαλε κάτω.
Και στον τύπο έδινε απαντήσεις σε δημοσιεύματα επιθετικά και αναληθή …

Δεν πτοήθηκε !
Έστησε γέφυρες επικοινωνίας ξανά με τους συναδέλφους της και στο τέλος η χρονιά έκλεισε με μια θεατρική παράσταση που η ίδια οργάνωσε.
«Ο Μάγος με τα Χρώματα» του Γιάννη Ξανθούλη.

«Όλοι μπορούμε να γίνουμε μάγοι
και να μαγέψουμε τον κόσμο μια βραδιά.

Χρώματα κι όνειρα να ρίξουμε στην πόλη
και μαγεμένοι να περάσουμε  καλά»!

Γιατί μόνο μαγεμένοι;
Από μας εξαρτάται!

καλή εβδομάδα με υγεία!
χρόνια πολλά!

Τιμή και δόξα σε όλους τους Έλληνες( γυναίκες και άντρες), που αντιστάθηκαν σε μια αδίστακτη, φασιστική πολεμική μηχανή που πολύ μεγαλύτεροι λαοί δεν τόλμησαν να το κάνουν!

Ει. Δα.