“Αααχ, καλιέ, παντρέφκιν κι η Θουδώρα!” / γράφει η Γκουστιρίτσα

Μάνααα μ’!!!  Σαν είδα του γάμου τς Θουδώρας
μνήσκου μι του στόμα μ’ ανοιχτό!!!
Αααχ, κι χιρνώ τα πέρα δώθι
μι καταξισκίσκι του νυχτικό…

Χουρουπδώ απού τν χαρά μ’
κι έχου τουν ίδγιου γκαϊλιέ μι τν Ντόρα
απ’ θα δγιω τα στιέφανα
του Μάθιου μι τν Θουδώρα!

Αααα, μπράβου κι στν Μινδών’
κι του ‘χα έναν καημό…..
Νοιάζουμαν, κο, σια πού θα χλαπακιάσ’
του ζιέβγους του βασιλικό…

Μπράβου σ’, όχ’ μπράβου σ’,  Μινδών’
π’ έδουκις του Βυζαντινό Μουσείου!!!
Απ’ σ’ έχουμι Υπουργό Πουλιτισμού
κέρδισάμι του λαχείου!!!

Τι, καλιέ; Πειδής του Μουσείου
είντου πουλιτιστική κληρουνουμιά
δεν  μπουρεί να χάψ’ μια μπουκιά
η θυγατερα τ’ Βασιλιά;

Γιατί, ρε, τν κατηγουράτι;
Δεν έχτι ντιπ καρδιά;
Τι νουμίζτι; Η Μινδών’
είνι βασιλικιά;

Μι δάκρυα στα μάτια
κι τ’ μύτ’ να τρέχ σουρνάρ’
σι λιέου η Μινδών θυσιάσκι
για του Τέους του βλαστάρ΄!!!

Αααχ, όμους, ιγώ είμ’ πουλύ συγκινημέν’
καθώς είμ κι ανουτέρα…
Αααχ, η Θουδώρα μας παντρεύιτι
ουρφανή απού πατέρα…

Τα  δάκρυα μι έτσουξαν
στα δυο μιγάλα μ΄ μάτια…
Αααχ, πού σι, ρε Κώτσιου Βασιλιά;
Έβγαλα στα μάτια μ’ “κριθαράκια”…

Μι του σκισμένου μ’ νυχτικό
μες στου νουντά κουτλώ…
Γιατί, βρε Βασιλιέα μ’
Του κουρίτσ’ τ άφκις ουρφανό;

Του τι κλιάμα πάτσα
Σαν είδα κι τν Άννα-Μαρία…
Ντουγρού κατέφτασ’ η καημέν’
απ τα νικρουταφεία…

Κιράκ πήγι ν ανάψ’ η καψιρή
στουν άντρα της, τουν…τέους…
Ξουπίσου τν ακλουθεί
κι ι Λυκουρέζους ι…”μοιραίους”!

Κο; Τι σαν έχου “κριθαράκ'”;
Τν Ντόρα γλιέπου απού μακριά!
Ήρθιν κι αυτην η βασανισμέν’
για τς Θουδώρας τν παντρειά…

Αααχ, καλή μου Ντόρα
είσι τόσου πουνιτικιά!!!
Εεεε, μα είσι κι αναντάμ –παπαντάμ
κώλους κι βρακί μι του Βασιλιά!

Κι γκαπ κι γκουπ κι γκαπ κι γκουπ
τα στήθια μ’ να  βαρώ, δεν παύου
Ωωωω, μα γλιέπου να φέρν’ ζιμπικιά
Του διάδουχου, τουν Παύλου;

Κο;,μήπους φταίγ του “κριθαράκ”
που γλιέπου ιγώ τν “κουρώνα”;
Γλιέπου χουρέβ’ ζιμπικιά
του άσμα “Δραπιτσώνα”;

Μην τάχα μι κουρουιδευουνι;
Μην μι πιριγιλάνι;
Πειδής είνι βασιλείς
για βλάκα μι πιρνάνι;

Μα…να χουρέβ’ τν “Δραπιτσώνα”
ένας βασιλιάς;
Ούι, ούι, ούι, κο,αυτό
δεν είνι άσμα τς εργατιάς;

Τζιάμπα πάει του “κριθαράκ’
τζιάμπα κι του νυχτικό…
Τηλιφουνώ στου Σύρζα
πιάνου του κινητό.

Πάραυτα κι ιφτύς συνήλθα
απού τουτουν τουν πραλουγισμό…
Δε παένου κατ’ του Σύριζα
να τς λύσου του…ικλουγικό;;;

………………….

Θκια σας, η αγαπημέν’ σας

         Γκουστιρίτσα