Αυτήν την εβδομάδα το φαινόμενο, που σας περιγράφουμε στη συνέχεια, παρατηρήθηκε χωρίς καμιά δημόσια προειδοποίηση, σε μικροβιολογικά εργαστήρια της Βέροιας. Δεν έχουμε εικόνα αν συμβαίνει και στο Νομό,
Πριν όμως προχωρήσουμε είναι απαραίτητο να τονιστεί ότι το Δημόσιο οφείλει να πληρώσει όσα χρωστά στα μικροβιολογικά εργαστήρια, όπως οι πολίτες πληρώνουν φόρους και ασφάλιστρα σ’ αυτό και φυσικά έχουν όλο το δικαίωμα να ζητήσουν, με όποιον τρόπο το επιλέξουν την εξόφληση αυτών από το Δημόσιο που τους οφείλει.
Αυτό που συμβαίνει όμως δεν έχει καμία σχέση με διεκδίκηση χρεών από το Δημόσιο.
Συγκεκριμένα, μικροβιολογικά εργαστήρια της Βέροιας τηρούν τη σύμβαση με τον ΕΟΠΥΥ μόνο μέχρι ενός ποσού της αξίας των εξετάσεων. Εάν η αξία τους υπερβαίνει αυτό το ποσό τότε για να ολοκληρωθούν οι υπόλοιπες, πρέπει να πληρωθούν στο ακέραιο. Αποτέλεσμα ο ασφαλισμένος πολίτης πρέπει επί της ουσίας να πληρώσει ένα μεγάλο μέρος από την αξία των εξετάσεων σε εργαστήρια που έχουν σύμβαση με τον ΕΟΠΥΥ.
Όσοι δεν πληρώνουν, επειδή δεν μπορούν ή επειδή το θεωρούν άδικο, φεύγουν από το εργαστήριο με μέρος των εξετάσεων, ενώ οι υπόλοιπες, εάν δεν υπερβαίνουν το ποσό που θέσανε σαν όριο οι ιδιοκτήτες των εργαστηρίων θα μπορούν να γίνουν τον επόμενο μήνα. Τότε θα περιμένει ο γιατρός που τις ζήτησε να βγάλει ολοκληρωμένα συμπεράσματα!
Είναι το γεγονός αυτό σε γνώση του Ιατρικού Συλλόγου; Αν ναι, εντάσσεται σε κάποια συνδικαλιστική δράση ή διεκδίκηση που ο Σύλλογος την καλύπτει;
Δεν είναι μια βολική κίνηση αυτή για τον ΕΟΠΥΥ που αντί να απαιτούν -οι ιδιοκτήτες των εργαστηρίων- πληρωμή απ’ αυτόν που χρωστά, να τα ζητούν από τους ασφαλισμένους φορολογούμενους πολίτες;
Να θεωρηθεί αυτό μια μορφή κοινωνικού αυτοματισμού;
Βέβαια, αν δεν υπήρχε σύμβαση με τον ΕΟΠΥΥ αυτονόητο είναι ότι θα είχαν κάθε λόγο να ζητήσουν στο ακέραιο την αξία των εξετάσεων από τους πελάτες τους, ασθενείς. Όμως οι συμβάσεις απ’ όσο γνωρίζουμε δεν έχουν καταγγελθεί.
Με ενδιαφέρον αναμένεται η απάντηση του Ιατρικού Συλλόγου Ημαθίας.
far
–
