Είναι επιβεβαιωμένο πλέον πως βρισκόμαστε σε μια ιστορική στιγμή, καθώς η Ευρώπη υποτάσσεται αργά, αλλά σταθερά στον ατλαντισμό και την απρόβλεπτη επεκτατικότητα του ΝΑΤΟ
Μαρία Δεναξά
Με τον διορισμό του Μισέλ Μπαρνιέ στο πρωθυπουργικό αξίωμα ο Εμανουέλ Μακρόν ολοκλήρωσε το «βελούδινο» πραξικόπημά του προς όφελος των Βρυξελλών, καθώς ο γηραιότερος πρωθυπουργός της Γαλλίας στα χρονικά της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας είναι ο ιδανικός υποψήφιος για τη διάλυση της χώρας μέσα σε μια ομοσπονδιοποιημένη Ευρώπη.Και φυσικά αυτή η μοιραία εξέλιξη έγινε με τη βοήθεια μιας άχρηστης αντιπολίτευσης, του Νέου Μετώπου της Αριστεράς, που, αφού στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές διέσωσε τον Γάλλο πρόεδρο από την πλήρη συντριβή και την Εθνική Συσπείρωση της Μαρίν Λεπέν, βλέπει τώρα τον αρχηγό του γαλλικού κράτους πανέτοιμο να συνεχίσει την ολέθρια πολιτική του με τη βοήθεια της ριζοσπαστικής Δεξιάς, που υποτίθεται πως ήταν ο νούμερο ένα εχθρός του.
Επιλέγοντας λοιπόν ο Εμανουέλ Μακρόν τον Μισέλ Μπαρνιέ, έναν πολιτικά αδιάφορο και καθόλου χαρισματικό πρωθυπουργό, επέλεξε τον άκρατο ευρωπαϊσμό και την εκτός ελέγχου παγκοσμιοποίηση. Επέλεξε την ενσάρκωση ενός παλαιού εφιαλτικού κόσμου, που θα αποδειχθεί στην πορεία η χειρότερη δυνατή επιλογή από τη Μεγάλη Υφεση.
Ο νέος πρωθυπουργός της Γαλλίας καθ’ όλη τη διάρκεια της πολιτικής του σταδιοδρομίας προτιμούσε τα σαλόνια της εξουσίας από τη βούληση του λαού, καθώς είναι εκείνος που συμμετείχε στην προδοσία του δημοψηφίσματος της 29ης Μαΐου 2005 κατά της συνταγματικής συνθήκης.
Προετοίμασε το «Ναι» και όταν το «Οχι» υπερίσχυσε, έθεσε σε εφαρμογή μαζί με άλλους, που ονομάστηκε η ομάδα Αμάτο, τη Συνθήκη της Λισαβόνας, η οποία μετέπειτα με τροπολογίες μετατράπηκε στην απορριπτέα συνθήκη, καταπατώντας την επιθυμία του γαλλικού λαού. Είναι για τον λόγο αυτό που ο Μισέλ Μπαρνιέ είναι επικίνδυνος για τη Γαλλία και τις ευρωπαϊκές χώρες που σήμερα έχουν γίνει νεοαποικίες της, όπως είναι η Ελλάδα.
Είναι επιβεβαιωμένο πλέον πως βρισκόμαστε σε μια ιστορική στιγμή, καθώς η Ευρώπη υποτάσσεται αργά, αλλά σταθερά στον ατλαντισμό και την απρόβλεπτη επεκτατικότητα του ΝΑΤΟ. Βρισκόμαστε ακριβώς στη στιγμή που η ειρήνη απειλείται περισσότερο από ποτέ παγκοσμίως.
Για όσους δεν μπορούν να διακρίνουν, πίσω από το γλυκανάλατο προφίλ που έφτιαξαν στον Μπαρνιέ τα συστημικά ΜΜΕ, αποκαλώντας τον «πολίτη του κόσμου» και «ένθερμο ευρωπαϊστή», είναι ένας επικίνδυνος πολιτικός, εκπρόσωπος της κάστας που επιχειρεί την άνευ όρων υποταγή της Γαλλίας στο απειλητικό σύστημα της βορειατλαντικής συμμαχίας, στο σύστημα της Ευρωπαϊκής Εταιρίας (Ε.Ε) και της Φον ντερ Λάιεν. Επιπροσθέτως, ελπίζει να μπορέσει να συσπειρώσει μέσα σ’ αυτό το καταστροφικό σύστημα -αν όχι να εξαγοράσει- την ψήφο της Εθνικής Συσπείρωσης, καθώς δηλώνει πολέμιος της μετανάστευσης.
Αυτή, λοιπόν, η επιλογή τη δεδομένη στιγμή θέτει σε εφαρμογή μια κατάσταση που είναι σε πλήρη ευθυγράμμιση και συμφωνία με τα έργα, τις πράξεις και τις επιθυμίες του Εμανουέλ Μακρόν και των αφεντικών του. Και οι δυο τους, Μακρόν και Μπαρνιέ, εξακολουθούν να επιβιώνουν πολιτικά επειδή βρίσκονται σε μακρόχρονη, διατεταγμένη υπηρεσία. Είναι πολιτικοί μαθουσάλες, που απέδειξαν εμπράκτως πως εργάστηκαν και εργάζονται κατά της εθνικής κυριαρχίας της χώρας τους και υπέρ της διάλυσής της, προς όφελος του ευρωπαϊκού τερατουργήματος και πέραν αυτού.
Ο μονόδρομος που θα ακολουθήσει από εδώ και πέρα η Γαλλία είναι -λίγο έως πολύ- γνωστός: Το μακιαβελικό δίδυμο θα επιχειρήσει με τη διαδικασία του υπερβολικού προϋπολογισμού να επιβάλλει τη γνωστή προκρούστεια κοινωνική λιτότητα, ώστε να αποτελειώσει τη Γαλλία, αν και ένας τέτοιος προσανατολισμός απορρίφθηκε με συντριπτική πλειοψηφία από τον γαλλικό λαό στις ευρωεκλογές και τις βουλευτικές εκλογές. Αλλά αυτό για τυχοδιώκτες τεράστιου βεληνεκούς, σαν τον Μακρόν και τον Μπαρνιέ, είναι λεπτομέρειες…
