«Κοινωνική πολιτική» βαφτίζει η κυβέρνηση το ανακάτεμα της τράπουλας των επιδομάτων που ετοιμάζεται να ανακοινώσει ο πρωθυπουργός από τη ΔΕΘ!
Στην πραγματικότητα πρόκειται για ξαναμοίρασμα των ψίχουλων που παίρνουν οι πιο φτωχοί. Στο τέλος της ημέρας, η «αναπροσαρμογή» θα αποκαλύψει νέες περικοπές ακόμα και στα ελάχιστα κονδύλια που προβλέπει ο κρατικός προϋπολογισμός.
Το παράδειγμα με το «επίδομα παιδιών» είναι αποκαλυπτικό για το τι σχεδιάζει η κυβέρνηση. Η αύξηση μερικών ευρώ στους μισθούς για μια μερίδα των εργαζομένων τούς πέταξε εκτός, λόγω υπέρβασης των εισοδηματικών κριτηρίων, και έτσι χάνουν το επίδομα! Σε πολλές περιπτώσεις, μάλιστα, αυτά που χάνουν είναι περισσότερα από αυτά που πήραν ως αύξηση στον μισθό!
Το ίδιο ισχύει και για εκατοντάδες χιλιάδες ΕΒΕ που η φορολογία τους υπολογίζεται πλέον πάνω σε ανύπαρκτα τεκμαρτά εισοδήματα. Από την τσέπη τους η κυβέρνηση αφαίρεσε πάνω από 100 εκατ. ευρώ, χώρια τα επιπλέον 600 εκατ. που εισέπραξε από την αύξηση της φορολογίας τους.
Με τον τρόπο αυτό, το κράτος «εξοικονόμησε» το 16% περίπου του συνολικού προϋπολογισμού για το επίδομα παιδιών και τώρα ετοιμάζεται να σερβίρει ως «αύξηση» του επιδόματος την ανακατανομή αυτού του ποσού στις πιο φτωχές οικογένειες! Για τέτοια …«κοινωνική πολιτική» μιλάμε.
Δεν είναι όμως μόνο αυτό που ρίχνει «τροχιοδεικτικές βολές» για το πού πάνε τα πράγματα. Είναι και το επίδομα ανεργίας, που το παίρνει ένας στους 10 εγγεγραμμένους ανέργους και η κυβέρνηση ετοιμάζει αλλαγές, δήθεν για να το αυξήσει και να το κάνει πιο «στοχευμένο».
Αν ήθελαν πραγματικά να βοηθήσουν τους ανέργους, θα αύξαναν το επίδομα στο ύψος που διεκδικούν τα συνδικάτα και θα το επέκτειναν σε όλους, για όσο καιρό διαρκεί η ανεργία. Αυτό που κάνει όμως η κυβέρνηση είναι να στρώνει τον δρόμο ώστε και οι λίγοι που το παίρνουν να το χάνουν σε λίγους μήνες, ενοχοποιώντας τους κι από πάνω επειδή δεν έχουν δουλειά!
Ποιο είναι το σχέδιο; Σύμφωνα με τα μέχρι τώρα δεδομένα, το επίδομα θα δίνεται στο εξής αναλογικά με τον μισθό και θα μειώνεται σταδιακά όσο ο δικαιούχος παραμένει άνεργος.
Με αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο απαλλάσσεται το κράτος από την ευθύνη του απέναντι στους ανέργους, τους οποίους αντιμετωπίζει περίπου ως μπαταχτσήδες και τεμπέληδες, αλλά δημιουργείται και ένας επιπλέον μηχανισμός εκβιασμού των ανέργων να δεχτούν οποιαδήποτε δουλειά για να επιβιώσουν, όσο αδειάζει η κλεψύδρα ακόμα κι αυτού του πενιχρού επιδόματος ανεργίας.
Είναι λοιπόν φανερό ότι η «αναμόρφωση του χάρτη των επιδομάτων» που προαναγγέλλει η κυβέρνηση γίνεται μοχλός για νέες περικοπές, αλλά και για την επιτάχυνση αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων που έχουν προ πολλού αποφασιστεί στο φορολογικό, στην επιδότηση των ανέργων, στις συντάξεις κ.ο.κ.
Είναι χαρακτηριστικές οι καταγγελίες συνταξιούχων ότι η επιστροφή μέρους των κλεμμένων σε ορισμένους από αυτούς οδήγησε στο να χάσουν και τα ψίχουλα που έπαιρναν για παράδειγμα από το «κοινωνικό τιμολόγιο» στο ρεύμα, με πολλαπλάσιες απώλειες, λόγω των απογειωμένων τιμών του ρεύματος!
Δεν υπάρχει λοιπόν απόφαση και μέτρο της κυβέρνησης, του αντιλαϊκού αστικού κράτους, που στο τέλος να μη βγάζει «μείον» για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Ακόμα κι εκεί που το κράτος εμφανίζεται να δίνει ένα στη μία τσέπη, αφαιρεί δύο και τρία από την άλλη.
Καμία εμπιστοσύνη λοιπόν και καμία προσδοκία από όσα θα ανακοινώσει η κυβέρνηση. Καμία ανοχή όμως και στους διάφορους Μεσσίες, που παρουσιάζουν «εναλλακτικές» τάχα προτάσεις για την ενίσχυση του λαϊκού εισοδήματος, χωρίς να αλλάζει ο κοινός παρονομαστής με την κυβερνητική πολιτική: Τα πρωτογενή πλεονάσματα, η «δημοσιονομική σταθερότητα» και οι «αντοχές της οικονομίας».
Κυρίως, χωρίς να αμφισβητείται ούτε μια παρωνυχίδα από την πολιτική του κέρδους, που καταδικάζει τον λαό στη φτώχεια, στην ακρίβεια, στους καθηλωμένους μισθούς και ανακυκλώνει τη λαϊκή ανέχεια με τα ψίχουλα των κοινωνικών επιδομάτων, για να απολαμβάνει το κεφάλαιο ολόκληρο το καρβέλι του πλούτου που παράγει ο λαός.
