“Ααχ, καλιέ, η κυβέρνησ’ θα μ’ απουζημιώσ’ δια όλας τας ζημίας!” / γράφει η Γκουστιρίτσα

Καλιέ, είμι ιβγνώμουν!
Ααχ,τι ουραία,τι καλά!
Κο,ήρθαν τα κλιμάκια
απού τν Διξιά!

Εεεεε, ιγώ, καλιέ, του ήξιρα
δεν ήμαν καχυπουψίας!
Ααχ,ι Κουλς θα μ’ απουζημιώσ’
δια όλας τας ζημίας!

Να έχου, κο,παράπουνου
π΄του κόμμα του διξιό;
Βρε, ι Κούλς θα μι δώκ’
κι του ένα τ’ του νιφρό!

Κύριι ιλιέησουν!
Α πα πα πα πα πα!
άνοιξι, ρε αριστιρέ
τα μάτια σ’ τα γκαβά…

Δε γλιέπς ιδώ τι γίνιτι;
Δε γλιέπς ινδιαφέρουν;
Του ιπιτιλικό του κράτους
θαρρείς πως έχ’ συμφέρουν;

Σι λιέου ήρθιν του κλιμάκιου!
Αααχ,τι χαρά κι αυτή!
Κο, η Διξιά ιμένα νοιάζιτι
απ’ δεν έχου ούτι βρακί!

Βρε,ήρθαν τα κλιμάκια
μι τα τιφτέρια σν αμασκάλ’!
Ρε, σι λιέου θα μι πλερώσν
κι του καμμένου μ’ του παρτάλ’!

Κιιι να, πάρτα για τς οικουσυσκιβές!
Κιιι να, πάρτα για τν λάμπα!
Κο, αυτό θα μι απουζημιώσ’
κι του βρακί μ’ του τάνγκα!

Κο, δεν έχ σταματημό!
Μι λιέγ’ αυτουπρουσώπους
“Να,πάρει κι άλλα πέντι
που σι κάηκιν ι γλόμπους!”

Κι μ’ έδουκιν κι μ’ έδουκιν
υπουσχέσεις ασταματητί!
Αφού μι είπιν
θα μι απουζημιώσ’ ως κι τα μπικουτί!

Μήτι σι κουντέινιρς θα ζω
μήτι σι σκηνιές!
Του κράτους του ιπιτιλικό
δεν του σκιάζουν οι φουτιές!

Κι συ, βρε, παλιουαριστιρέ
δεν πιστέβς του κλιμάκιου;
Καλιέ, ιμένα απού τν χαρά μ’
μι έφυγιν του κάτουρου!

Κι μ έταξιν κι μ έταξιν
λαγούς μι πιτραχήλια!
Ωωωχ, καλά να πάθς Κουτσιούμπα
που σ έφαγιν η ζήλια…

Μι λιέγει του κλιμάκιου
“Κιιι του κουτέτσ’ θα σ απουζημιώσου!”
Εεεε, τότις κι γω ιβούρκουσα
δε γίνταν να μην ινδώσου…

Μη πήρανι τα κλιάματα
άνιφ σταματημό!
Αυτή, ρε, είν’ θυσία
μαζί μι του βουμό!!

Κι έγραφιν κι έγραφιν του κλιμάκιου
ουλάκιρου ντουσιέ!
Κι με απ την πιρηφάνεια
φούσκουσ’ του ντικουλντέ!

Κι τι πακέτα γιόμουσι!
Τι κράτους! Τι δικιουσύν’!
Ιδάκρυσα, λιες κι ακουσα
Τν Τόσκα του Πουτσίν’!

Κι βούρκουσα κι έκλιγα
για τούτου δω του κράτους
Μα ήταν δάκρυα χαράς
μι έφυγιν ι πάτους!

Κιιι να χαρτούρα που μαζιέφκι
για τς  απουζημιώσεις!
Μην είνι ψιέματα, καλιέ;
μην είν’ φαντασιώσεις;

Αααχχχ, λιέου, του κλιμάκιου
θ’ απουζημιώισ’ καθέναν απού ιμάς;
Κι αυτό μι απαντάει
“Άμα μη δείτι, γράφτι μας…”

………………

(Το σκίτσο είναι του Πάνου Μαραγκού)

……………….

Θκια σας, η αγαπημέν’ σας

         Γκουστιρίτσα