Πέτρος Μαλιάρας & Θέατρο / Δάσκαλος – μαθητές – φυτώριο τέχνης & ζωής…
Μάθαμε πως φεύγει από την πόλη. Δεν ήμασταν στην τελευταία παράσταση του αποχαιρετισμού στη “Γλυκομιλιά”. Έτσι δε ζήσαμε για μια ακόμη φορά τη σχέση του δάσκαλου με τους μαθητές του, που μετατρέπεται σε μια σχέση μαγική, γεμάτη ικανοποίηση και συγκίνηση.
Ο Πέτρος Μαλιάρας φεύγει στην Αθήνα. Η πορεία του στη Βέροια ως ηθοποιού αλλά κυρίως ως σκηνοθέτη άφησε εποχή. Άφησε εποχή γιατί πήρε στα χέρια του τα ερασιτεχνικά εργαστήρια του ΔΗΠΕΘΕ και τα έκανε φυτώριο τέχνης και ζωής.
Τέχνης γιατί όλοι, μικροί και μεγάλοι, οι πάμπολλοι μαθητές του δοκίμασαν τη μαγεία του Θεάτρου και δεν θα απομακρυνθούν ποτέ από κοντά της, είτε ως δημιουργοί είτε ως ευαισθητοποιημένοι θεατές. Και της ζωής, γιατί το Θέατρο είναι καθρέφτης ζωής, διδάσκοντας και ψυχαγωγώντας με την έννοια του “ψυχήν άγω”, οδηγώ την ψυχή σε άλλα μονοπάτια…
Ποια παράσταση του Πέτρου να πρωτοθυμηθούμε; Τη “Γκόλφω” του, όπου τόλμησε να ζωντανέψει ένα παρωχημένο έργο και να το ντύσει με μέταλ μουσική, ευαισθητοποιώντας εφήβους, που τράνεψε το μπόι τους πάνω στη σκηνή, φέρνοντάς τους σε επαφή με την αληθινή αγάπη, σηκώνοντάς τους από την οθόνη του κινητού τους;
Το “Εις τους πέντε δρόμους”, μια καταπληκτική παράσταση, όπου τον θαυμάσαμε και ως ηθοποιό να παίζει και να τραγουδά;
Το συγκλονιστικό “Γκιακ”, που παίχτηκε στο Σταθμό των Τρένων με τους ενήλικες μαθητές του, ευαισθητοποιώντας στο έπακρο τους θεατές του;
Παραστάσεις επί παραστάσεων! Αγκαλιές, φιλιά, δάκρυα…
Παραστάσεις με τη σφραγίδα του. Τολμηρές στη σύλληψη και την πραγμάτωση. Έξυπνες, ατμοσφαιρικές.
Όλα αυτά τελειώνουν τώρα για την πόλη.
Χθες, στην τελευταία παράσταση στο Θέατρο Άλσους της Βέροιας, έπεσε η αυλαία της σχέσης “Δάσκαλος -Μαθητής – Δημιουργία” . Όμως ο σπόρος άνθισε, το φυτώριο μεγάλωσε.
Πέτρο, εσύ ανήκεις στην πόλη και η πόλη σ’ αγαπά και θα σ’ αγαπά. Θα μαθαίνουμε την πορεία σου και θα χαιρόμαστε μαζί σου. Καλή συνέχεια στο δρόμο του Θεάτρου, που επέλεξες και τίμησες.
……………………
