Ήταν η χώρα που αφάνισαν τους ντόπιους κατοίκους της, τους ερυθρόδερμους, που πολεμούσαν με τα τόξα τους και την πήραν με τα τουφέκια τους οι Ευρωπαίοι άποικοι, μεγαλουργώντας στη συνέχεια οικονομικά.
Όμως ήταν και η χώρα που αντιστάθηκε στην Μητρόπολή της, την Αγγλία, προχωρώντας στην Αμερικανική Επανάσταση, την Ανεξαρτησία της, και ανοίγοντας το δρόμο και για τη Γαλλική Επανάσταση.
Ήταν η χώρα της “Καλύβας του μπάρμπα Θωμά”, του εξευτελισμού δηλαδή της μαύρης φυλής, αλλά και η χώρα του Αβραάμ Λίνκολν, που πολέμησε για τα δικαιώματα των μαύρων και στη συνέχεια δολοφονήθηκε.
Ήταν η χώρα του Ρούσβελτ που μπήκε με τους Συμμάχους στον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο μετά την επίθεση της Ιαπωνίας στο Περλ Χάρμπορ συντελώντας στη νίκη κατά του Φασισμού, όμως ήταν και η χώρα που έριξε την ατομική βόμβα στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι δοκιμάζοντας για πρώτη φορά τα πυρηνικά της.
Ήταν η χώρα που στον καιρό του Ψυχρού Πολέμου έριξε γέφυρες στη Σοβιετική Ένωση με τον Κένεντυ να προσεγγίζει τον Χρουτσώφ, αλλά και να δολοφονεί τον Πρόεδρό της στο Τέξας, ηρωοποιώντας τον σε όλον τον Κόσμο.
Η χώρα που θέλει να “σώσει” το Βιετνάμ και φεύγει ηττημένη από τη σύγκρουση.
Η χώρα που εισβάλλει στο Ιράκ πάνοπλη, προκαλώντας “σοκ και δέος”, όπως λέει περήφανα για την εισβολή της.
Και ακολουθούν κι άλλες εισβολές, για να “σωθούν” λαοί. Οι Σέρβοι δεν ξεχνούν την ισοπέδωση της χώρας τους από τους Αμερικάνους. Κάποια ερείπια δεν τα έχουν ξαναχτίσει για να θυμούνται το τότε… Και ακολουθούν κι άλλα, κι άλλα… Εισβολές ή “βοήθεια” ή “σωτηρία”! Οι λέξεις είναι εύπλαστες εννοιολογικά κατά το δοκούν και το συμφέρον!
Και τώρα, δισεκατομμύρια στην Ουκρανία με μορφή όπλων, ώσπου να εξοντωθεί και ο τελευταίος Ουκρανός στρατιώτης, πολεμώντας για την ένταξη στο ΝΑΤΟ!
Και τώρα, χιλιάδες νεκροί Παλαιστίνιοι, ανάμεσά τους παιδιά, που αφανίζονται από τους Ισραηλινούς με τα τελειότερα αμερικάνικα όπλα.
Και τώρα; Τώρα άλλα περίεργα, που κάνουν χώρα των θαυμάτων ακόμη πιο παράλογη.
Ένας γηραιός Πρόεδρος, που σκοντάφτει και μπερδεύει τα λόγια του, δεν θέλει να παραιτηθεί, (ακόμη κι όταν του το ζητούν οι δικοί του), σαν μικρό παιδί που του παίρνουν το παιχνίδι του, στυλώνοντας τα πόδια!
Κι ένας πρώην Πρόεδρος, που έχει καταδικαστεί και οι οπαδοί του έκαναν εισβολή στο Καπιτώλιο μετά την τελευταία ήττα του, διεκδικεί πάλι την Προεδρία! Και ηρωοποιείται μοιραία μετά τη σημερινή απόπειρα δολοφονίας του από επίδοξο δολοφόνο που πέφτει νεκρός σε δευτερόλεπτα…
Και αναρωτιέται κανείς. Ολόκληρη Αμερική, που θέλει να διοικεί τον πλανήτη, δεν έχει άλλους υποψηφίους; Και τελικά ποια είναι η Αμερική; Είναι οι πολίτες της, που επισύρουν το μένος των λαών και πιστεύουμε πως είναι αθώοι, ή είναι αυτοί που την διοικούν κατασκευάζοντας προέδρους και αιτίες πολέμων;
Κάποτε, στη μεγάλη μετανάστευση των φτωχών Ευρωπαίων εκεί, η Αμερική ήταν η χώρα του “Ονείρου”. Τώρα είναι η χώρα των περίεργων…”Θαυμάτων”, αλλά ποιων θαυμάτων και ποιοι τα κατασκευάζουν; Προς όφελος ποιων και εις βάρος ποιων άλλων;
far
………………..
