“Ερντογάν-Πούτιν περιπαίζουν τη Δύση με το νέο ενεργειακό ρωσο-τουρκικό ντιλ” / γράφει ο Γιώργος Τσιάρας

Σύμφωνα με τον Ερντογάν, Αγκυρα και Μόσχα δεσμεύτηκαν ουσιαστικά να διπλασιάσουν τον όγκο των συνολικών ετήσιων εμπορικών συναλλαγών τους στα 100 δισεκατομμύρια δολάρια, από τα περίπου 55 δισ. που βρίσκεται σήμερα, δίνοντας μάλιστα ιδιαίτερη έμφαση στον τομέα του φυσικού αερίου. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως ο «σουλτάνος» γράφει επιδεικτικά στα παλαιότερα των υποδημάτων του τις αμερικανικές και ευρωπαϊκές απειλές για βαριές οικονομικές κυρώσεις σε βάρος όσων τουρκικών εταιρειών ή τραπεζών συναλλάσσονται με το Κρεμλίνο, και μάλιστα το κάνει λίγες μέρες πριν από την κρίσιμη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στην Ουάσινγκτον.

Μάλιστα το… κερασάκι στην τούρτα είναι πως οι δύο ηγέτες συμφώνησαν να καθιερωθεί το ρωσικό ρούβλι ως νόμισμα διακανονισμού στο διμερές εμπόριο, συμπεριλαμβανομένων των πληρωμών για τις προμήθειες ρωσικού φυσικού αερίου – με τον Πούτιν μάλιστα να… τρολάρει δημόσια τους Δυτικούς τονίζοντας ότι «οι σχέσεις μας εξελίσσονται με συνέπεια παρά την περίπλοκη παγκόσμια κατάσταση» και ότι τα «μεγάλα κοινά έργα» (στα οποία απ’ ό,τι φαίνεται περιλαμβάνεται και το δεύτερο πυρηνικό εργοστάσιο στη Σινώπη της Μαύρης Θάλασσας, που μάλλον πήρε χτες το οριστικό πράσινο φως) «προχωρούν όπως έχουν προγραμματιστεί», προσθέτοντας ότι «δεν αναμένουμε να υπάρξουν προβλήματα από τις κυρώσεις»!

Φυσικά Πούτιν και Ερντογάν δεν μίλησαν μόνο για ρούβλια, αντιδραστήρες και γκάζι, αλλά και για τις πολεμικές εξελίξεις στην Ουκρανία (όπου ο «σουλτάνος» υποσχέθηκε να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο για μια συμφωνία κατάπαυσης του πυρός), και ιδιαίτερα για τα πρόσφατα πολύνεκρα γεγονότα στο ντε φάκτο τουρκικό προτεκτοράτο στη βορειοδυτική Συρία, όπου αντικαθεστωτικοί μαχητές επιτέθηκαν στα τουρκικά στρατεύματα «προστασίας»/κατοχής, ως αντίποινα για τα πρόσφατα πολύνεκρα αντιμεταναστευτικά πογκρόμ σε βάρος Σύρων προσφύγων στο Καϊζερί (Καισάρεια) της Καππαδοκίας και άλλες τουρκικές πόλεις. Ομως η πραγματική αιτία πίσω από τις συγκρούσεις είναι η δηλωμένη πλέον πρόθεση του Ερντογάν να συμφιλιωθεί με τον νικητή του πολέμου Ασαντ, προφανώς υπό την πίεση της Ρωσίας και του Ιράν, αλλά και από την πολιτική ανάγκη για (καταναγκαστικό;) επαναπατρισμό εκατομμυρίων Σύρων προσφύγων που ζουν στην Τουρκία και (υποτίθεται πως) επιβαρύνουν την ήδη προβληματική οικονομία της.

Πάντως το νέο ρωσο-τουρκικό ντιλ είναι μόνο μία από τις εξελίξεις στο περιθώριο μιας βαρυσήμαντης συνόδου κορυφής που θα έπρεπε αν μη τι άλλο να προβληματίσει σοβαρά την ηγεσία της συλλογικής Δύσης για την ακολουθούμενη πολιτική της, καθώς αποδεικνύει περίτρανα ότι η Ρωσία και η Κίνα όχι μόνο δεν απομονώνονται διπλωματικά και οικονομικά, αλλά αντίθετα επεκτείνουν συνεχώς τόσο τη μεταξύ τους πολυεπίπεδη στρατηγική συμμαχία όσο και τους δεσμούς με σειρά από άλλες χώρες-κλειδιά του αναπτυσσόμενου κόσμου, είτε μέσω της «Σανγκάης» είτε μέσω της ομάδας BRICS+. Είναι χαρακτηριστικό ότι χτες έφτασε στο Καζακστάν και συναντήθηκε ξανά με τον Πούτιν ο Κινέζος πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ, που αναμένεται επίσης να υπογράψει σειρά από στρατηγικής σημασίας εμπορικά και κυρίως μεταφορικά ντιλ με διάφορους συμμετέχοντες.

Στην Αστάνα καταφτάνουν επίσης οι ηγέτες της Ινδίας, του Ιράν, του Πακιστάν, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και πολλών ακόμη σημαντικών ασιατικών κρατών με μεγάλο πληθυσμό και τεράστιους φυσικούς πόρους, που βέβαια έχουν προφανές κίνητρο να συμμετάσχουν σε αυτόν τον πολλά υποσχόμενο «πολυπολικό»/μετα-αποικιακό κόσμο. Μάλιστα ο πρόσφατα επανεκλεγμένος Ινδός πρωθυπουργός Ναρέντρα Μόντι αμέσως μετά θα ταξιδέψει στη Μόσχα για διήμερες συνομιλίες και συμφωνίες με τον Πούτιν – βάζοντας έτσι ακόμη ένα καρφί στο φέρετρο της επιχείρησης απομόνωσης και οικονομικού στραγγαλισμού της Ρωσίας.