Βιβλίο: Βάσω Ελευθεριάδου – Γαλάνη “‘Ερωτας ναυαγός” / Γιατί η ζωή είναι ατελείωτη και μπορεί κανείς να ξαναρχίσει
Τον περασμένο Φλεβάρη κυκλοφόρησε το δεύτερο βιβλίο της Βάσως Ελευθεριάδου – Γαλάνη “Έρωτας ναυαγός”, εκδόσεις Ατέχνως.
Η Βεροιώτισσα συγγραφέας του προχωρεί στο δεύτερο βιβλίο της με συσσωρευμένη πείρα ζωής, που την κάνει να αποτυπώσει στις σελίδες του δικές της εμπειρίες από το κοινωνικό γίγνεσθαι μέσα στο οποίο ζει, αλλά και από πληροφορίες που όλοι δεχόμαστε και δημιουργούν το background των όσων βιώνουμε.
Ενώ ο τίτλος του βιβλίου παραπέμπει σε καθαρά ερωτικό περιεχόμενο, τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι.
Ο έρωτας μπορεί να είναι πυρήνας γύρω από τον οποίο περιστρέφεται η ζωή της ηρωίδας από τα νεανικά της χρόνια μέχρι την ωριμότητα, η Ελευθεριάδου δεν μένει όμως μόνο εκεί.
Γύρω από τον πυρήνα αυτό αναδεικνύονται διάφορες παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας, που την χαρακτηρίζουν.
Η λάθος αντιμετώπιση των παιδιών κατά τη διαμόρφωση του χαράκτήρα τους, το bullying, που έχει πάρει τραγικές διαστάσεις στα σχολεία, τα ναρκωτικά, που όλοι τα αντιμετωπίζουμε σαν κάτι έξω από μας, αλλά καμιά φορά χτυπούν και τη δική μας πόρτα, η διαφορετικότητα, είτε είναι φύλου, είτε εμφάνισης, είτε ράτσας, είναι θέματα που την απασχολούν, αυτήν και τους πολλούς ήρωές της.
Μέσα, όμως, στις σελίδες της κυρίαρχη θέση έχει και η διπλή προσφυγιά. Η προσφυγιά των Ποντίων προσφύγων, ρίζα της πρωταγωνίστριας του βιβλίου, της Μελίνας, εγγονής της γιαγιάς Συμέλας, και η σύγχρονη προσφυγιά του Σύριου Batu, που τον ξεβράζει η θάλασσα στα πόδια της Μελίνας.
Η αναφορά στην ποντιακή προσφυγιά αποδίδεται με στοιχεία βιωματικά από τη συγγραφέα, αφού αποτελούν τη ρίζα της, και η αναφορά στη μοίρα του Batu είναι εύκολη, αφού ανάλογες πληροφορίες υπήρξαν και υπάρχουν καθημερινά γύρω από τους πρόσφυγες, που η μοίρα τούς οδηγεί στην Ελλάδα μετά από την καταστροφή της πατρίδας τους.
Πώς η μοίρα της Μελίνας την περνά από τη μία προσφυγιά στην άλλη; Πώς ο πρώτος έρωτας και ύστερα ο γάμος την οδηγούν στη γέννηση ενός παιδιού κι ύστερα στο χαμό του; Πώς η απελπισία και η παραίτηση μπορούν στην άκρη του τούνελ να αντικρίσουν το φως;
Το βιβλίο της Ελευθεριάδου, ενώ θίγει άμεσα σκληρά ζητήματα της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας, είναι κατά βάσιν αισιόδοξο, αφού και το motto του Λειβαδίτη στην αρχή του βιβλίου προσδιορίζει σαφώς αυτήν την αισιοδοξία του λέγοντας:
“Γιατί η ζωή είναι ατελείωτη και μπορεί κανείς να ξαναρχίσει και δυο φορές – να ξαναρχίζει κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή.”
Βιβλίο απλό, ευκολοδιάβαστο, που απευθύνεται σε κάθε αναγνώστη, έρχεται να προσθέσει μια ακόμη φωνή έκφρασης βιωμάτων και σκέψεων στη ομάδα των συγγραφέων της Βέροιας.
……………………..
