Στέλιος Φαϊτάκης, Ο Κήρυκας
Παραζαλισμένοι, εγκλωβισμένοι, φοβισμένοι ότι δεν θα πάρουν σύνταξη, αποκομμένοι κατά μεγάλο μέρος από τον συνδικαλισμό, αμφισβητούν την πλειονότητα των υπηρεσιών, ζητούν προστασία από τον… μπαμπά-κράτος, γυρίζοντας την πλάτη στην αλληλεγγύη, θεωρούν χρήσιμη έννοια τον συμβιβασμό και δηλώνουν έτοιμοι να φύγουν από τη χώρα!
Μπορεί μόλις το 7% να θεωρεί παράγοντα οικονομικής ανάπτυξης τον περιορισμό των απεργιών και των στάσεων εργασίας, παράλληλα όμως λιγότεροι από ένας στους δύο (46%) δείχνει να εμπιστεύεται τον συνδικαλισμό.
Κι αν κάποιοι, διαβάζοντας τα στοιχεία ανάποδα, θεωρούν θετικό το γεγονός ότι σχεδόν ένας στους δύο εμπιστεύεται τον συνδικαλισμό μετά από 14 χρόνια διαδοχικών κρίσεων (οικονομική, υγειονομική και πληθωριστική) με ποσοστό κατά τι υψηλότερο σε σχέση με την αστυνομία, τότε ας παραμείνουν εφησυχασμένοι..
Πλέον το 62% δίνει θετική έννοια στον όρο «συμβιβασμός», ενώ περίπου το 61% δηλώνει ότι το κράτος δεν επεμβαίνει αρκετά και επιτρέπει στον ιδιωτικό τομέα να δρα ασύδοτος. Μόλις το 20% συνδέει την ενίσχυση της οικονομικής ανάπτυξης με τη διασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων και το 21% με την αύξηση των δημοσίων δαπανών για επιδόματα και προνοιακές παροχές.
Λογικό αν αναλογιστούμε ότι σχεδόν ένας στους δύο (47,4%) δεν πιστεύει ότι θα πάρει σύνταξη! Το 57,3% δηλώνει ότι δεν μπόρεσε να αποταμιεύσει χρήματα την τελευταία διετία. Μόλις το 15,3% έχει λάβει και συνεχίζει να λαμβάνει κάποιου είδους ενίσχυση από το κράτος, ενώ σχεδόν το 61% δεν έλαβε ποτέ. Παρόλα αυτά, η αλληλεγγύη θεωρείται σημαντικότερη αξία σε ποσοστό που δεν υπερβαίνει 7.6% και η ισότητα το 7,3%.
Την ίδια ώρα, οι πολίτες αντιμετωπίζουν αρνητικά, σε ποσοστό από 42% έως και 67,5% την Αστυνομία, τις Δημοτικές Υπηρεσίες, τα Σχολεία /Πανεπιστήμια, την Εφορία, την Πολεοδομία, τα Νοσοκομεία, τα Ασφαλιστικά Ταμεία και τις Δικαστικές Υπηρεσίες!
Και τελικά, το 61% τσεκάρει διαβατήρια, αφού όπως δηλώνει θα μετανάστευσε στο εξωτερικό για καλύτερες αποδοχές και συνθήκες εργασίας.
