Βιβλιοπαρουσίαση: “Παλαιστινιακή Ποίηση” / Ποίηση αλλά και φωνή ενός λαού

Με τρεις μεγάλους ποιητές της Παλαιστίνης, που εκφράζουν μέσα από την ποίησή τους το δράμα, αλλά και τους αγώνες του λαού τους, η έκδοση αποτελεί φόρο τιμής στον παλαιστινιακό λαό, αλλά παράλληλα συνδέει την Ποίηση με την Ιστορία.

Αυτό φάνηκε μέσα από την παρουσίαση του βιβλίου ανάγλυφα.

Οι εκδόσεις “ειρήνη”, σε συνεργασία με τον Σύνδεσμο Φιλολόγων Ημαθίας, τον Δικηγορικό Σύλλογο Βέροιας και το Βιβλιοπωλείο ΗΛΙΟΤΡΟΠΙΟ, παρουσίασαν το βιβλίο “Παλαιστινιακή Ποίηση” στον Πολυχώρο ΕΛΙΑ της Βέροιας.

Παρουσίασαν: Ευγενία Καβαλλάρη, Πρόεδρος Συνδέσμου Φιλολόγων Ημαθίας και μέλος του ΕΣ της Πανελλήνιας Ένωσης φιλολόγων, και Δημήτρης Μπατζιάκας, Δικηγόρος.

Προλόγισε ο Αλέκος Χατζηκώστας, Δημοσιογράφος – Συγγραφέας και χαιρέτισε ο Στέργιος Σουροβίκης, Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Βέροιας

Τη συζήτηση  συντόνισε η Αθηνά Παπαθανασίου, Φιλόλογος. Ποιήματα απήγγειλε ο Λευτέρης Κορυφίδης, Φιλόλογος, Ποιητής, Ηθοποιός, με μουσική συνοδεία από την Βασιέλα Σαμοΐλη, Μουσικό.

Ο Στέργιος Σουροβίκης στον χαιρετισμό του  με συγκίνηση αλλά και συνείδηση των όσων τραγικών συμβαίνουν στην πολύπαθο λαό της Παλαιστίνης είπε χαιρετίζοντας:

“Τη στιγμή που εμείς ανέμελα απολαμβάνουμε μια φιλολογική εκδήλωση, άλλοι είναι κάτω από τα μπάζα και λιμοκτονούν. Θυμίζουμε πως ένας λαός αγωνίζεται πολλά χρόνια και με τον αγώνα του παράγει πολιτισμό.

Δεν τη γνωρίζω την παλαιστινιακή ποίηση, αλλά με μια γρήγορη ματιά διαπίστωσα πως μοιάζει με την ελληνική, γιατί και οι δυο βγαίνουν από τον καθαγιασμένο αγώνα του λαού.

 Η Ιστορία της μέχρι σήμερα, αποδεικνύει πως πάντα ήταν μια επαρχία και με αίμα και πίστη στα ιδανικά της φυλής της αγωνίζεται. Ο αγώνας της αγγίζει τις πιο ευαίσθητες χορδές. Είμαι συγκινημένος από το δράμα αυτού του λαού. Είναι κάτω από την πιο σκληρή καταπίεση, αλλά δεν γονατίζουν παρά μόνο μπροστά στους νεκρούς τους.

Ο Δικηγορικός Σύλλογος θεωρεί τη συμμετοχή του στην εκδήλωση μεγάλη του τιμή.”

Ο Αλέκος Χατζηκώστας προλογίζοντας αναφέρθηκε πρώτα στις εκδόσεις “ειρήνη”, που δίνουν ένα αγώνα από το 1973, μέσα στη Χούντα, πάντα στο δρόμο της Δημοκρατίας.

Με αναφορές στους δεσμούς της Ημαθίας με το λαό της Παλαιστίνης από παλιά, πέρασε στο ποιητικό αλλά και ιστορικό βάρος του βιβλίου, που στηρίζεται στον πρόλογό του κι από έναν ιστορικό, όπως ο Γιώργος Μαργαρίτης, συνδέοντας την ποίηση με την ιστορική τεκμηρίωση.

Επισημαίνοντας τους 35.000 νεκρούς της Παλαιστίνης, που θα ισοδυναμούσαν με 165.000 Έλληνες αναλογικά με τους δύο λαούς πληθυσμιακά, χαρακτήρισε τη Λωρίδα της Γάζας μια ανοιχτή φυλακή του Κόσμου, ένα άλλο Απαρτχάιντ!

Παραλληλίζοντας το δικαίωμα αυτοάμυνας που επικαλείται ο Νετανιάχου με πρακτικές των Ναζί, χαρακτήρισε  μοναδικό όπλο του λαού της Παλαιστίνης το δίκιο τους!

“Πρέπει να φωνάξουμε ‘Λευτεριά στην Παλαιστίνη’ και να ζητήσουμε την απεμπλοκή της χώρας μας”, συμπλήρωσε ολοκληρώνοντας.

Η Ευγενία Καβαλλάρη, προσεγγίζοντας το βιβλίο, χαρακτήρισε την έκδοσή του από τις εκδόσεις “ειρήνη” ένα φωτεινό σημείο μέσα στο σκοτάδι, στο οποίο συμβαίνουν τα τραγικά γεγονότα στην Παλαιστίνη.

Αρχικά  έδωσε όλα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν το βιβλίο και ιστορικά και αισθητικά λέγοντας:

Το ιστορικό πλαίσιο δίνεται μέσα από τον πρόλογο του Επίτιμου Καθηγητή Ιστορίας του Α.Π.Θ.  Γιώργου Μαργαρίτη με τίτλο «Προϊστορία του δράματος», που αναδεικνύει τη μακρά πορεία που οδήγησε μέχρι και τη Νάγκμπα το 1948, καθώς και από το ιστορικό χρονικό που υπογράφει το Τμήμα Ιστορίας των Εκδόσεων για τα σημαντικότερα γεγονότα από το 1948 μέχρι και τις μέρες μας.

Περιλαμβάνεται επίσης επισκόπηση της Παλαιστινιακής ποίησης.

Στην έκδοση του βιβλίου, ιδιαίτερη θέση κατέχουν τα 26 χαρακτικά του Δημήτρη Κατσικογιάννη, με θέμα την αντίσταση του παλαιστινιακού λαού, τα οποία δώρισε στον λαό της Παλαιστίνης μέσα από την Ερυθρά Ημισέληνο.

Το εξώφυλλο της έκδοσης, στο οποίο απεικονίζεται ένα από τα έργα της, επιμελήθηκε η εικαστικός Εύα Μελά, πρώην πρόεδρος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών.

Στη συνέχεια  προχώρησε στην ιδιαιτερότητα της Παλαιστινιακής ποίησης, όπως εκφράζεται από τρεις μεγάλους ποιητές της, τους Μαχμούντ Νταρουίς, Σαμίχ Αλ Κάσεμ και Ταουφίκ Ζαγιάντ. Ο Νταρουίς μάλιστα θεωρείται ο εθνικός ποιητής της Παλαιστίνης.

Οι ποιητές της χώρας αποτελούν τους εμψυχωτές του λαού της. Τη λυρική ποίηση τη διαδέχεται η επαναστατική, που την απαγγέλλουν μάλιστα  στους γάμους τους, αφού η λογοκρισία θα την κόψει διαφορετικά.

Κάνοντας  ένα μικρό πορτρέτο για τον καθένα από τους τρεις, έδωσε πέρα από την ποιητική τους προσφορά και την έμπρακτη θέση τους στον καθημερινό αγώνα, όπως για παράδειγμα τις φυλακίσεις του Κάσεμ. Όσο για το μέγεθος του Νταρουίς εντυπωσιακό το ότι η ποίησή του έχει μεταφραστεί σε 40 γλώσσες!

“Στίχοι τραχείς, που εκφράζουν πόνο και οργή, στίχοι που συνδιαλέγονται με την επανάσταση, λέξεις απλές αλλά συναισθηματικά φορτισμένες…” ολοκλήρωσε.

Ο Δημήτρης Μπατζιάκας βλέποντας  το πόσα κοινά έχει η παλαιστινιακή ποίηση με την ελληνική έδωσε αυτούς τους εσωτερικούς δεσμούς, που τις οδηγούν σε κοινή πορεία.

Ξεκινώντας από την κοινή γλώσσα έκφρασης, συγκρίνοντας τα παλαιστινιακά με ποιήματα ελληνικά, που αναφέρονται στην δική μας Δικτατορία ή στη Μικρασιατική Καταστροφή ή στην Κύπρο, έδωσε ποιήματα Ελλήνων, όπως ο Καλαμίτσης, ο Μαρκόπουλος ή ο Καμπανέλλης και άλλων, παράλληλα με επιλεγμένα των τριών ποιητών…

“Η ποίησή τους είναι καθαρά επαναστατική. Ακόμη και ο έρωτάς τους είναι εμπόλεμος. Άλλωστε μόνο μέσα από την ελευθερία μπορεί να ζήσει κανείς την ομορφιά της καθημερινότητας και τον ίδιο τον έρωτα” συμπλήρωσε.

Ο εκδότης της “ειρήνης” Κωνσταντίνος Κατσικέας, μίλησε κλείνοντας για τις εκδόσεις, που ξεκίνησαν σε ζοφερή εποχή μέσα στη Χούντα το 1973 κι από τότε είναι πάντα κοντά σε όσους αγωνίζονται.

“Προσπαθούμε να συμπορευθεί η Τέχνη με την επιστήμη της Ιστορίας και πιστεύουμε πως είμαστε στη… σωστή πλευρά της Ιστορίας! Αφιερώνουμε αυτό το βιβλίο στο λαό της Παλαιστίνης και σε όσους αγωνίζονται…” πρόσθεσε κλείνοντας.

Εδώ πρέπει να σημειωθεί πως η βραδιά θα ήταν μισή, αν τα ποιήματα δεν είχαν “ντυθεί” με την υπέροχη θεατρική φωνή του Λευτέρη Κορυφίδη, που έπαιξε ανάμεσα στον λυρισμό και το επαναστατικό πάθος, με το βιολί της Βασιέλας Σαμοΐλη να τον συνοδεύει, μεγαλώνοντας τη συναισθηματική μέθεξη.

Βραδιά που συγκίνησε, όπως συγκινεί και ο αγώνας του παλαιστινιακού λαού.

Φωτογραφίες: faretra.info 

………………………..

…………………………