“Τα ελληνοτουρκικά και η (εκλογική) συντριβή του Ερντογάν” / γράφει ο Δημήτρης Μηλάκας
Μετά το εκλογικό στραπάτσο και κυρίως μετά την ανάδειξη αντίπαλου δέους (Ιμάμογλου) οι επιλογές του Ταγίπ Ερντογάν δεν μπορούν να ξεφύγουν από την πεπατημένη
Την επόμενη μέρα (Δευτέρα 1η Απριλίου) της εκλογικής συντριβής του κόμματος του Ταγίπ Ερντογάν (ΑΚΡ) το «βαθύ» -και ανεπηρέαστο από πολιτικές αναταράξεις- τουρκικό κράτος δέσμευσε για πραγματοποίηση ασκήσεων έρευνας και διάσωσης μεγάλες περιοχές του Αιγαίου από βορρά προς νότο. Τα στίγματα που περιγράφουν τις εν λόγω περιοχές επιβεβαιώνουν ότι η πολιτική της Άγκυρας παραμένει επικεντρωμένη στις πάγιες διεκδικήσεις της καθώς:
· Δεν λαμβάνει υπόψη της δικαιώματα (πέραν τον 6 μιλίων) στα ελληνικά νησιά
· Δεν «μετρά» τις εν εξελίξει διαπραγματεύσεις στο πλαίσιο της πολιτικής της ελληνοτουρκικής προσέγγισης που υποτίθεται ότι έχουν δεσμευτεί οι δύο χώρες
· Εξακολουθεί να υπερβάλει σε προκλητικότητα καθώς μια από τις περιοχές που έχουν δεσμευτεί (από 1η μέχρι της 9 Απριλίου) «αγγίζει» τη Νότια Εύβοια.
Παρ’ όλα αυτά, η εκλογική συντριβή του Ερντογάν δημιουργεί σοβαρή ρωγμή στην εδώ και δύο δεκαετίες κυριαρχία του στο πολιτικό σκηνικό της χώρας του επηρεάζοντας τις επιλογές της κυβέρνησης του ΑΚΡ τόσο στο εσωτερικό όσο και στην εξωτερική πολιτική της χώρας.
Η ήττα του ΑΚΡ (ήρθε δεύτερο σε ψήφους μετά από δεκαετίες) αποδίδεται στην αποτυχία του να εξασφαλίσει καλύτερες συνθήκες ζωής για τους πολίτες – ψηφοφόρους της χώρας. Μπορεί όλοι (ή οι περισσότεροι) Τούρκοι να αισθάνονται υπερήφανοι για την πράγματι ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική που ασκείται με γνώμονα το τουρκικό εθνικό συμφέρον, αλλά απλώς και μόνο με περηφάνια δεν «αγοράζεις κρεμμύδια» όπως λέει ο απλός κόσμος στην Τουρκία. Υπό αυτήν την έννοια το (οικονομικό) κόστος των επιλογών του Ερντογάν για θηριώδεις δαπάνες και εξοπλιστικά προγράμματα υπέρ της εγχώριας πολεμικής βιομηχανίας προκειμένου η χώρα να κατακτήσει τους στόχους που έχει θέσει στην εξωτερική της πολιτική μετεξελίχθηκε σε πολιτικό κόστος και εσωτερικό πρόβλημα για την μόλις πριν ένα χρόνο εκλεγμένη κυβέρνηση του (ΑΚΡ) κόμματός του.
Επιπρόσθετα, η δεύτερη σερί αποτυχία του Ταγίπ Ερντογάν να αλώσει τη δημαρχία της Κωνσταντινούπολης προσθέτει ένα ακόμη εσωτερικό πρόβλημα: αναδεικνύει τον δήμαρχο της Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου σε αντίπαλο πολιτικό δέος δημιουργώντας προσδοκίες για αλλαγή της κατάστασης στην Τουρκία.
Αντιμέτωπος, λοιπόν, με πρόσθετα (πέραν των οικονομικών) εσωτερικά πολιτικά προβλήματα ο Ερντογάν είναι υποχρεωμένος να αναθεωρήσει τις τακτικές του κινήσεις και τις μακροπρόθεσμες επιλογές του οι κυριότερες από τις οποίες ήταν μετά την περσινή του νίκη η προετοιμασία της διαδοχής του και η δρομολόγηση της αλλαγής πρωτεύουσας (Κωνσταντινούπολη) ως επιστέγασμα μιας πορείας που θα αναβίωνε το οθωμανικό μεγαλείο και θα τον τοποθετούσε στο πάνθεο των μεγάλων της τουρκικής ιστορίας επισκιάζοντας ακόμη και τον πατέρα του σύγχρονου τουρκικού κράτους Κεμάλ Ατατούρκ.
Μετά το εκλογικό στραπάτσο και κυρίως μετά την ανάδειξη αντίπαλου δέους (Ιμάμογλου) οι επιλογές του Ταγίπ Ερντογάν δεν μπορούν να ξεφύγουν από την πεπατημένη:
· Επισήμανση του εξωτερικού κινδύνου (για να φεύγουν από το κάδρο τα εσωτερικά προβλήματα)
· Πυροδότηση εσωτερικών πολιτικών εντάσεων προκειμένου να εξασθενίσουν οι αντίπαλοί του που δεν βρίσκονται αντιμέτωποι απλώς με αυτόν και το κόμμα του αλλά με το ίδιο το κράτος
Μέσα σ’ αυτό το πολιτικό περιβάλλον οι τουρκικές προκλήσεις/διεκδικήσεις σε βάρος της Ελλάδας αναμένεται να ενταθούν και οι απαιτήσεις από την Αθήνα να πολλαπλασιαστούν σε μια στιγμή μάλιστα που προχωρά μια οργανωμένη συζήτηση με στόχο διευθετήσεις και διανομή θαλάσσιων ζωνών.
Ο κίνδυνος μάλιστα για τα ελληνικά συμφέροντα αυξάνεται καθώς η κυβέρνηση Μητσοτάκη εμφανίζεται διατεθειμένη για παραχωρήσεις και τα κόμματα της αντιπολίτευσης που κυβέρνησαν και φιλοδοξούν να ξανακυβερνήσουν δεν αμφισβητούν το αφήγημα της ελληνοτουρκικής προσέγγισης πουν εξελίσσεται κάτω από αμερικανικές οδηγίες…
