«Τα πεταμένα…» / γράφει η Ειρήνη Δασκιωτάκη

Πετάνε, πετάνε, πετάνε …

Γεμίζουν, ιδιαίτερα την άνοιξη και το καλοκαίρι τα περίχωρα και η πόλη.
Μέχρι και σε κάδους σκουπιδιών νιαουρίζουν απελπισμένα γατάκια!
Κουτάβια σε τσουβάλια καλά κλεισμένα, σε κάδους , στα χωράφια στις χωματερές, στο πουθενά…
Μόνο του σε ένα κουτί, κουτάβι παρατημένο στη μέση της απελπισίας …
Θηλυκά σκυλιά πεταμένα με τα νεογέννητα μωρά τους…
Ουφ! τους έφυγε ένα βάρος.

Γέρικα σκυλιά, κακομοίρικα που πετιούνται γιατί γέρασαν. Άρρωστα κυνηγόσκυλα από λεϊσμανίαση, κυνηγόσκυλα φοβικά που δεν ανταποκρίνονται στα καθήκοντα τους.
Μικρόσωμα  και ράτσας σκυλιά, από αυτά που προτιμάει ο μικροαστός πολίτης, στους δρόμους της πόλης σα χαμένα περιφέρονται, αναζητώντας όλα ένα ανθρώπινο χάδι από τον άνθρωπο που τα βλέπει με επιφύλαξη, αδιαφορία και εκνευρισμό, ευχόμενος κάποιες φορές να εξαφανιστούν από προσώπου γης.

Δεν είναι  καθόλου σπάνιο φαινόμενο…
Πρόσφατα, πεταμένα γατάκια στους κάδους τάραξαν την ηρεμία των πολλών και τη συνείδηση ελαχίστων…

Στείρωσε τη γάτα σου, το σκυλί σου, άνθρωπέ μου!
Τσομπανόσκυλα γέμισε ο ντουνιάς .
Η συντριπτική πλειοψηφία τους αγαθοί γίγαντες, που λόγο μεγέθους, οι άνθρωποι τα θεωρούν τέρατα …

Γαβγίζουν τα σκυλιά, οι γάτες νιαουρίζουν οι άνθρωποι, μιλούν , φωνασκούν,  βρίζουν. ουρλιάζουν ,ακούν μουσική στη διαπασών, μαρσάρουν τα αυτοκίνητα, κορνάρουν, πετούν πυροτεχνήματα κάθε λίγο και λιγάκι, καίνε τα δάση, βρομίζουν το νερό, σκοτώνουν σωματικά και ψυχικά , ρίχνουν βόμβες…

3.000.000 αδέσποτα στην Ελλάδα!
Ποιος νοιάζεται;

Πόσο τα λυπάμαι!

Λυπάμαι και που δεν μπορώ να ελαφρύνω τον πόνο τους.
Πόσα ζώα να σώσεις και να περιθάλψεις;
Απαιτεί χρόνο και χρήμα!

Κι όμως. .. εθελόντριες κυρίως κι εθελοντές περιμαζεύουν πεταμένες ψυχές  , όπως  τα κουτάβια της φωτογραφίας… και πόσα άλλα !
Κάποια  καταλήγουν στο κυνοκομείον, το “κρύον ”

Ένας έλεγχος στις στάνες να γινόταν 2 – 3 φορές τον χρόνο.
Να εφαρμοζόταν ο νόμος για τις στειρώσεις,  και τις κακοποιήσεις που είναι πολύ αυστηρός!

Μία βόλτα στις κλειστές φυλακές, με τις λαμαρίνες για στέγη, που μέσα κλαίνε τα επί μέρες κλεισμένα κυνηγόσκυλα κι όταν τύχει να τα ακούω, όντας στο κτήμα σούρουπο, μου ραγίζουν την καρδιά…
Μια στοιχειώδης αστυνόμευση κάπου στο Φράγμα, για παράδειγμα, στις Σαραντόβρυσες, σε μέρη που εγκαταλείπονται σχεδόν καθημερινά τα ζώα που θα γίνουν μη ευπρόσδεκτα αδέσποτα.
Παίρνουν από την πόλη τα ζώα στα αυτοκίνητα τους, αυτά τα καημένα νομίζουν πως πάνε βόλτα, ανοίγουν την πόρτα και τα αφήνουν στα χωράφια των χωριών.

Τρέχουν αυτά από πίσω… Ύστερα κλαίνε, πεινάνε, τρώνε κλωτσιές, πετριές και μπαστουνιές…  αγριεύουν!
 
Ελαφρά τη καρδία εγκαταλείπονται.

Οι άνθρωποι δεν παρατηρούν, δεν αφουγκράζονται τον άνθρωπο , το ζώο θα σκεφτούν!

Άσε που δεν είναι και τόσο σικ!

Χαϊδεύω ένα αδέσποτο που το γνωρίζω και πολλές φορές με κοιτάνε με ξινισμένο πρόσωπο…

Άλλοτε κάποιοι από αυτούς  που με γνωρίζουν, δεν μπορούν να το αποδεχτούν.

Εκπλήσσονται… Απογοητεύονται;

Είναι θέμα… κύρους βλέπετε!
Εγώ,  εκείνη τη στιγμή για κάποιους, ίσως, δεν είμαι μια… αξιοσέβαστη κυρία!

Επίσης, για να μην ξεχνιόμαστε!
Άλλο το σκυλάκι, του σαλονιού κι άλλο το «βρωμόσκυλο» που δε γνωρίζουμε από πού κρατάει η σκούφια του.

Άλλο το αρσενικό, άλλο το θηλυκό!
Τυχαίο είναι πως όλα σχεδόν τα τσοπανόσκυλα που εγκαταλείπονται είναι θηλυκά;

Επίσης άλλο το μαύρο σκυλί κι άλλο το άσπρο κι ανοιχτόχρωμο!
Δεν υιοθετούνται τα μαύρα!

Θα μου πείτε υιοθετούνται τα υπόλοιπα;

Όλα είναι θέμα παιδείας και πολιτισμού!

Ευτυχώς πάντα υπάρχουν οι εξαιρέσεις οι οποίες ευτυχώς αυξάνονται, κι από αυτές κάτι μπορεί να αλλάξει.
Η ελπίδα πάντα είναι τα νιάτα που με την κατάλληλη ενημέρωση και αγωγή μέσα από την εκπαίδευση, θα μπορέσουν κάποτε, όχι και πολύ σύντομα νομίζω , να σπάσουν τα στερεότυπα έχοντας ως οδηγό όχι μόνο την αγάπη , αλλά και την υπευθυνότητα για το ζώο που θα υιοθετούν…

Σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα των Αδέσποτων Ζώων και για πρώτη φορά το Υπουργείο Παιδείας με εγκύκλιο, την όρισε κι ως Μέρα Φιλοζωίας στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση

Τι αναφέρει η εγκύκλιος (Μέρος αυτής)

“Την 4η Απριλίου, που αποτελεί την Παγκόσμια Ημέρα Αδέσποτων Ζώων, θα πραγματοποιηθούν στα Νηπιαγωγεία, Δημοτικά, Γυμνάσια και Λύκεια, καθώς και στα ομογενειακά σχολεία του εξωτερικού, μια σειρά από δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένων εκπαιδευτικών δράσεων, ενημερώσεων, εκπαιδευτικών επισκέψεων σε χώρους φιλοξενίας και προστασίας αδέσποτων ή άγριων ζώων, σεμιναρίων για την παροχή πρώτων βοηθειών και φροντίδας σε αδέσποτα ζώα, εκπαιδευτικών προγραμμάτων και εκδηλώσεων (π.χ. θεατρικών παραστάσεων, καλλιτεχνικών εκθέσεων, κ.λπ.).
Μακάρι κάτι να αλλάξει στην κουλτούρα μας και στη συμπεριφορά μας απέναντι στα ζώα και στη φύση γενικότερα…”

Με υπευθυνότητα υιοθετούμε, αλλιώς δεν υιοθετούμε.
Τα ζώα που υιοθετούνται δεν είναι λούτρινα παιχνίδια , ούτε χρηστικά αντικείμενα, αλλά ζωντανά πλάσματα, όπως εμείς.

Ει. Δα.

–