«Αγαπημένη των ποιητών» / γράφει η Ειρήνη Δασκιωτάκη

“8  του Μάρτη μόνες γυναίκες,
σφιχτά αγκαλιάζοντας τα παιδιά τους,
συγκρατώντας το φουσκωμένο ποτάμι των δακρύων τους,
θα γιορτάσουν τη μέρα της γυναίκας
ταξιδεύοντας το αβέβαιο ταξίδι του τρόμου…

-Γυναίκες πού αφήσατε τους άντρες σας;
-Μέσα στην ομίχλη τη θολή…
Θαρρούν θα γίνουν ήρωες.

Μα εμείς ακούσαμε καλά, με προσοχή!

Όλα θα γίνουν καθώς πρέπει.

Για να αυγατίσει το κομπόδεμα των Βαραββά…”

( Απόσπασμα από το «Σαράντα ως την Ανάσταση» 7/03/22 faretra.ifo )

Η γυναίκα, δυστυχώς, εξακολουθεί να είναι ο νέγρος της Γης …
Αναλώσιμο υλικό στον πόλεμο.
Αγκαλιά με τα παιδιά της σβήνει στο φως του ήλιου…

Εμπόρευμα της χυδαίας παρακμής,
Εύκολος στόχος του φαλλοκράτη.

Αγαπημένη των πολλών ,
αστείρευτη πηγή έμπνευσης.

Η γυναίκα δεν τέλειωσε με τους αγώνες
Έχει πολλά ακόμη να κερδίσει!
Κι αυτά που έχασε και χάνει.
 
Αυτός ο αγώνας ποτέ δε σταματά.
Βήματα πίσω , βήματα μπρος…

Χρόνια πολλά, ιδιαίτερα στις νέες γυναίκες και σε αυτές που βρίσκονται στον παραγωγικό τομέα…Διότι αυτές έχουν να αντιμετωπίσουν καθημερινά τους μικρούς μεσαίωνες στη δουλειά τους, ιδιαίτερα στον ιδιωτικό τομέα, και τον αμείλικτο χρόνο που δε φτάνει για τα παιδιά τους.

Τίποτα όμως δε χαρίστηκε!

Με αγώνες έγιναν τα βήματα.

Με αγώνες συλλογικούς και προσωπικούς.

Οφείλουμε να μην επιτρέψουμε πισωγυρίσματα που θα υποβιβάζουν τη σύγχρονη γυναίκα που  έχει τη γνώση και τη δύναμη να προχωρά ισότιμα με τον άνδρα, τον οποίο δεν πρέπει ποτέ να επιτρέψει να γίνει θύτης της.

Κι αυτός ο χρόνος σημάδεψε καλά στις καρδιές πολλών γυναικών που τώρα βρίσκονται στο χώμα …

Ει Δα.

———–