“Η Τούλα η Παστούλα στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Βέροιας” / γράφει η Ειρήνη Δασκιωτάκη

Παρακολούθησα σήμερα το πρωί, μία πολύ ωραία εκδήλωση στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Βέροιας, στο Γυμναστήριο του Σχολείου που διαθέτει και  θεατρική σκηνή.

Την εκδήλωση οργάνωσαν οι δασκάλες των τμημάτων της πρώτης Δημοτικού, κυρίες Κέλλυ  Μύογλου και  Καλλιόπη Καραΐσκου, σε συνεργασία και με τη διευθύντρια του σχολείου.

Ήταν προσκεκλημένη η συγγραφέας του βιβλίου κ. Τερέζα Μιχαηλίδου.

Το βιβλίο της πραγματεύεται τον εκφοβισμό, και ιδιαίτερα  στο σχολείο.

Αυτό κι αν είναι μία πληγή σήμερα, που δυστυχώς βλέπουμε όλοι μας, αυτή η τάση  να έχει μία αυξητική πορεία…

«Ήτανε τότε, τη χρονιά του Λιονταριού κατά την εαρινή Ισημερία, που γεννήθηκε ένα χαρισματικό και ιδιαίτερο πλάσμα. Ένα κοριτσάκι. Το όνομα αυτής? Τούλα η Παστούλα! Το χάρισμά της ήταν αυτό που θα έφερνε την αλλαγή στον τρόπο σκέψης των κατοίκων της Πολιτείας του Ήλιου. Το χάρισμά της ήταν αυτό που τελικά θα έδιωχνε μια για πάντα μακριά το τέρας που τρομοκρατούσε και τις 18 Πολιτείες του Πλανήτη Αφροδίτη. Ποιο ήταν αυτό το τέρας? Μα το τέρας του ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΥ!  (Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)»

Τη συγγραφέα παρουσίασε η διευθύντρια του Δημοτικού κυρία Όλγα Σαββίδου.

Η κυρία Σαββίδου, επίσης είναι μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου  Έρασμος…

Η κυρία Σαββίδου μας πληροφόρησε πως το σχολείο είναι ενταγμένο στο Δίκτυο Βιβλιοθηκών και στις 10 Απριλίου  στον απόηχο της Παγκόσμιας Ημέρας του Βιβλίου, η συγγραφέας κ. Ελισάβετ Τάρη θα παρουσιάσει το τελευταίο της  παιδικό βιβλίο στο σχολείο.

Στη συνέχεια παρουσιάζοντας τη συγγραφέα είπε πως η Τερέζα Μιχαηλίδου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, μεγάλωσε στη Σκύδρα και αυτή τη στιγμή είναι μάχιμος, δικηγόρος στη Βέροια  και νομική σύμβουλος επίσης του «Έρασμος.»

Είναι το πρώτο της συγγραφικό  εγχείρημα και ετοιμάζεται για το δεύτερο.

Αυτή την εκδήλωση είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν και οι γονείς των μαθητών.

Η κυρία Μιχαηλίδου παρουσίασε το βιβλίο της μέσα από ερωτήματα που έθεσε στα παιδιά, τα οποία είχαν γνώση του βιβλίου, αφού στις τάξεις τους οι εκπαιδευτικοί είχαν δουλέψει με τα παιδιά… και είχαν συζητήσει πάνω σ’ αυτό!

Ξεκίνησε η συγγραφέας, ρωτώντας τι είναι εκφοβισμός…

Μέσα από τις αθώες απαντήσεις των παιδιών ο δρόμος πήρε τη  σωστή κατεύθυνση, και με τη βοήθεια εικόνων, που προβάλλονταν στο πάνελ.
Οι εικόνες σηματοδοτούσαν τα στοιχεία του εκφοβισμού μέσα από την οικεία γλώσσα του σώματος…

Έγινε μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση μονάχα με τους μαθητές και τη νεαρή συγγραφέα.

Όλα τα παιδιά έδειξαν με τις αθώες απαντήσεις τους, ότι αυτό που βλέπουν δεν είναι καθόλου καλό και έδωσαν λύσεις για το τι οφείλει  να κάνει ένα παιδί όταν βλέπει τέτοιες σκηνές στο σχολείο του…

Όλα σχεδόν τα παιδιά ενέπλεκαν μέσα σε αυτή τη λύση πάντα τον δάσκαλο!
Η δασκάλα τους  έπρεπε να γίνει γνώστης αυτής της διαδικασίας και να βοηθήσει προς αυτήν την κατεύθυνση…

Τόσο ωραία ήταν τα παιδιά, τόσο γλυκιά αυτή η αθωότητά τους, όταν άρχισαν κάποια από αυτά να λένε ότι φοβούνται και τις αράχνες, φοβούνται τις σκιές ,φοβούνται τα σαλιγκάρια!Κάποια  στιγμή στη ροή αυτής της συζήτησης, η συγγραφέας με αφορμή την παρατήρηση ενός παιδιού για τις εικόνες του βιβλίου που του άρεσαν πολύ, αναφέρθηκε και στην  εικονογράφο του βιβλίου…

Είπε μάλιστα  με έκδηλη χαρά ότι είναι Βεργιώτισσα και ονομάζεται Κωνσταντίνα Κετίκογλου.

Εκείνο που με εντυπωσίασε περισσότερο από όλα ήταν, όταν προβλήθηκε  μία εικόνα έξι μαθητών αγκαλιασμένων που δεν είχαν όμως όλοι το ίδιο χρώμα στο πρόσωπο, και ρώτησε η συγγραφέας τι βλέπετε σε αυτή την εικόνα!

Είπαν όλα…

«Βλέπουμε 6 μαθητές να έχουν τσάντες και να είναι χαρούμενοι κι αγκαλιασμένοι.»

Κανένα από τα παιδιά δεν αναφέρθηκε στο διαφορετικό χρώμα που είχαν τα μισά παιδιά….

Πολύ συγκινητικό και πολύ ενθαρρυντικό!

Εμείς οι μεγάλοι είμαστε που τους βάζουμε μέσα τη ρίζα του κακού…

 Για μένα αυτή ήταν η πιο εντυπωσιακή στιγμή και η πιο αισιόδοξη…

Δείχνει ότι και μέσα στην τάξη οι δασκάλες τους εμφυτεύουν μέσα στις ψυχές τους αυτή την αγάπη και τον σεβασμό για το διαφορετικό…

Αφού τελείωσε η συζήτηση στο τέλος τα παιδιά ανέβηκαν στη σκηνή κι απάγγειλαν στίχους από το βιβλίο….

Δίνοντας έτσι μία σύντομη και ευχάριστη περίληψη της υπόθεσης του βιβλίου…

Τραγούδησαν και οι δυο τάξεις μαζί ένα υπέροχο τραγούδι με μηνύματα δυνατά…

Εμείς οι μεγάλοι αποχωρήσαμε, αλλά πριν φύγουμε μας περίμενε μία έκπληξη…

Σας ευχαριστούμε, είπε η διευθύντρια που ήρθατε, περάστε να πάρετε και από μία παστούλα πριν φύγετε!

Τα παιδιά με τη συγγραφέα και τις δασκάλες τους θα συνέχιζαν ζωγραφίζοντας θέματα από το βιβλίο…

Περάσαμε πολύ όμορφα και ευχαριστούμε πολύ από την καρδιά μας, τις εκπαιδευτικούς των  τμημάτων, τη διευθύντρια του σχολείου, τη συγγραφέα του βιβλίου  και εννοείται ! τα παιδιά!

Θερμά συγχαρητήρια!

Ει. Δα.