“Η Κοινή Αγροτική Πολιτική της καταστροφής” / γράφει ο Δημήτρης Μηλάκας

Ίδια κατάσταση (συρρίκνωσης του εισοδήματος και των προοπτικών τους) βιώνουν και οι Βέλγοι αγρότες που βρίσκονται σε συναγερμό και ετοιμότητα κινητοποιήσεων. Αυτοί μάλιστα (οι Βέλγοι) αγρότες ήταν συγκεντρωμένοι και διαμαρτύρονταν έξω από το κτήριο – έδρα της Ε.Ε. την περασμένη βδομάδα, τη στιγμή που οι ηγέτες της Ένωσης αποφάσιζαν να διοχετεύσουν οικονομικούς πόρους όχι για να ανακουφίσουν ή να επιλύσουν τα προβλήματα της ευρωπαϊκής γεωργίας/ κτηνοτροφίας και των Ευρωπαίων αγροτών/ κτηνοτρόφων, αλλά για να στηρίξουν το καθεστώς του Κιέβου όπως το ζητούν / απαιτούν οι ΗΠΑ.

Οι αμερικανικές πιέσεις από τη μια αλλά και οι σαφείς επιλογές συρρίκνωσης του αγροτικού τομέα που ακολουθεί η ευρωπαϊκή πολιτική / γραφειοκρατική ελίτ από την άλλη οδήγησε τους Ευρωπαίους ηγέτες στην απόφαση εκταμίευσης 50 δισεκατομμυρίων ευρώ προκειμένου οι μαριονέτες του Κιέβου να συνεχίσουν τον πόλεμο φθοράς κατά της Ρωσίας. Για την ευρωπαϊκή ελίτ άλλωστε άλλα είναι τα κριτήρια διαχείρισης των οικονομικών πόρων της Ένωσης και μέσα σ’ αυτά δεν είναι η διατήρηση του αγροτικού τομέα. Αυτό έχει εκχωρηθεί προ πολλού…

Το παράδειγμα της Γκάνας

Το παράδειγμα της «αναδιάρθρωσης» του αγροτικού/ κτηνοτροφικού τομές της Γκάνας είναι χαρακτηριστικό και βοηθά να κατανοήσει κάποιος την αξιοποίηση της ελεύθερης / ασύδοτης παγκοσμιοποιημένης αγοράς από την οικονομική ελίτ, η οποία άλλωστε διαμορφώνει και επιβάλλει τις επιλογές στο πολιτικό της προσωπικό.

Βήμα πρώτο: Στην Γκάνα, λοιπόν, αρχές της δεκαετίας του ’90 ευημερούσε η πτηνοτροφία. Η χώρα είχε αυτάρκεια σε παραγωγή πουλερικών (βασικό διατροφικό στοιχείο) και σχετικά ικανοποιητικού μεγέθους πτηνοτροφικές μονάδες που υπερκάλυπταν την εσωτερική ζήτηση, με την υπόλοιπη παραγωγή να κατευθύνεται σε εξαγωγές.

Βήμα δεύτερο: Όλα αυτά (η ευημερούσα πτηνοτροφία της Γκάνας) κράτησαν μέχρι τη στιγμή που άρχισαν να «σκάνε» στην αγορά της χώρας πτηνοτροφικά προϊόντα από χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μάλιστα τα ευρωπαϊκά κοτόπουλα έφταναν στις αγορές της Γκάνας σε τιμές κατά πολύ φθηνότερες από την εγχώρια παραγωγή. Η φυσιολογική κατάληξη αυτής της διαδικασίας ήταν η χρεοκοπία της εγχώριας πτηνοτροφικής βιομηχανίας.

Βήμα τρίτο: Η απορυθμισμένη / κατεστραμμένη εγχώρια πτηνοτροφική βιομηχανία της Γκάνας προσέλκυσε (το μαντέψατε;) επενδυτές οι οποίοι αγόρασαν κοψοχρονιάς, τζάμπα δηλαδή, τις χρεοκοπημένες μονάδες. Τα «κοράκια» που επέδραμαν στην Γκάνα ήταν μεγάλες αγροτοβιομηχανικές επιχειρήσεις από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ οι οποίες εξασφάλισαν έτοιμες υποδομές, καθώς και έμπειρο και ταυτόχρονα πάμφθηνο εργατικό δυναμικό.

Βήμα τέταρτο: Με συμπιεσμένο το κόστος παραγωγής οι πολυεθνικές πλημύρισαν (και) την Ευρώπη με κοτόπουλα που εκκολάπτονταν, εκτρέφονταν, σφάζονταν και συσκευάζονταν στην Γκάνα. Οι Ευρωπαίοι καταναλωτές επωφελούνταν από τη χαμηλή τιμή (ανταγωνισμός, ελεύθερη αγορά κ.λπ.) αλλά η ευρωπαϊκή πτηνοτροφία, ειδικά οι μικρές μονάδες που δεν ήταν ενταγμένες στο παγκοσμιοποιημένο πολυεθνικό δίκτυο, καταστράφηκαν.

Και η καταστροφή προέκυψε μέσα από τις μεθοδευμένες αποφάσεις της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας (υπάλληλοι, τελικά, των πολυεθνικών) και του πολιτικού προσωπικού που, όταν οι γίγαντες εξασφάλισαν μονοπωλιακή θέση και είχαν ολοκληρώσει τους σχεδιασμούς τους, έκοψαν / κατάργησαν τις επιχορηγήσεις για τους Ευρωπαίους πτηνοτρόφους.

Το παράδειγμα της καταστροφής της πτηνοτροφίας της Γκάνας και συνεπακόλουθα της καταστροφής των μικρών πτηνοτροφικών μονάδων στην Ευρώπη που καταγράψαμε συνοπτικά πιο πάνω περιγράφει τη γενικότερη εικόνα των πληγμάτων που έχει δεχτεί η πρωτογενής παραγωγή στα κράτη – μέλη της Ε.Ε. προς όφελος των μεγάλων πολυεθνικών του αγροτοβιομηχανικού (και όχι μόνο) τομέα.

Τηρουμένων των αναλογιών και των τοπικών ιδιαιτεροτήτων τα προβλήματα που προκαλούν τον γενικό ξεσηκωμό των Ευρωπαίων αγροτών αυτήν την περίοδο έχουν κοινή βάση σ’ όλες τις ευρωπαϊκές χώρες και η αφετηρία τους βρίσκεται σε αποφάσεις που έχουν ληφθεί στις Βρυξέλλες προς όφελος (πώς αλλιώς να το γράψει κανείς;) του μεγάλου κεφαλαίου.

Οι πολιτικές ηγεσίες των χωρών της Ε.Ε., συμπεριλαμβανομένης και της ελληνικής, τώρα τρέχουν και δεν φτάνουν καθώς καλούνται να καταβάλουν το (πολιτικό) κόστος της εξυπηρέτησης συμφερόντων (του κεφαλαίου) και διαταγών (των Ηνωμένων Πολιτειών) που πρόθυμα ικανοποίησαν, γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια εκατομμύρια πολίτες της Ε.Ε. που ασχολούνται με τη γεωργία / κτηνοτροφία.

Η χαριστική βολή στον ευρωπαϊκό αγροτικό (και όχι μόνο) τομέα δόθηκε με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες, ακολουθώντας εντολές της Ουάσιγκτον, έκοψαν κάθε δεσμό με τη Ρωσία προχωρώντας σε ακαριαία ενεργειακή απεξάρτηση από τους ρωσικούς πόρους και σε συνδυασμό με τη βίαιη υιοθέτηση «πράσινων πολιτιτών» δίχως την προηγούμενη ωρίμανσή τους και ομαλή ένταξή τους στην παραγωγική διαδικασία, εκτόξευσαν το κόστος παραγωγής σε αστρονομικά ύψη…

ΥΓ.: Εν τω μεταξύ έχουμε σε λίγους μήνες ευρωκελογές και τα κόμματα ψάχνουν στις λίστες των celebrities τους ικανούς και άξιους που θα στείλουμε στην Ευρωβουλή για να ασχοληθούν με αυτά και άλλα δύσκολα προβλήματα, απολαμβάνοντας το παντεσπάνι τους για μια τουλάχιστον πενταετία…

 topontiki.gr