Η ζωγραφική του Γιώργου Ρόρρη και η αναζήτηση της ψυχής στο ανθρώπινο σώμα
Γεννιέται σ’ ένα ορεινό χωριό της Αρκαδίας στον Κοσμά Κυνουρίας το 1963. Τα παιδικά χρόνια και οι προσλαμβάνουσες εικόνες του τόπου δημιουργούν μέσα του το αισθητικό και καλλιτεχνικό αποθετήριο που θα λειτουργήσει αργότερα, όταν ασχοληθεί με τη ζωγραφική.
Όταν συναντιέται στη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα με τον Παναγιώτη Τέτση και τον Γιάννη Βαλαβανίδη, δασκάλους του που τους αναφέρει συχνά με ευγνωμοσύνη, η επιρροή τους επάνω του είναι καθοριστική, παρόλο που ο ίδιος χαράζει τον καθαρά δικό του δρόμο.
Η υποτροφία του ΙΚΥ τον οδηγεί στο Παρίσι, όπου ολοκληρώνει τις σπουδές του στη Σχολή Καλών Τεχνών στο Παρίσι, στο εργαστήριο του Leonardo Cremonini. Η επάνοδός του στην Ελλάδα συνδέεται με εκθέσεις ομαδικές στο Εξωτερικό και με πολλές ατομικές εδώ, αλλά και ομαδικές.
Ο Ρόρρης εκφράζεται μέσα από την παραστατική ζωγραφική, αναζητώντας όμως δρόμους έκφρασης του ψυχισμού όχι μόνο των ανθρώπων αλλά και των χώρων ή των πραγμάτων.
Στη ζωγραφική του κυριαρχεί η μορφή της γυναίκας. Είτε πρόκειται για πορτρέτα της, είτε για αποτύπωση του γυναικείου σώματος, η αναζήτηση αυτή του ψυχισμού της αποτυπώνεται εμφανώς, καθώς όπως δηλώνει ο ίδιος αναζητά τη γυναικεία ετερότητα.
Η σπουδή αυτή έχει φέρει στο φως έργα με μοναδική εκφραστική ένταση, χωρίς, όμως, όπως δηλώνει, να τον ικανοποιούν απόλυτα, κάνοντας ένα ακόμη βήμα με το επόμενο έργο που ξεκινά. Είναι η γνωστή αγωνία που χαρακτηρίζει τους περισσότερους καλλιτέχνες, καθώς παλεύουν με το άπιαστο.
Πέρα όμως από τις γυναικείες μορφές και οι αντρικές και συμβολικές, όπως ο “Καισαρίων” του μεταφέρουν στον καμβά του αυτήν την ίδια ανίχνευση του ψυχικού βάθους.
Τα χρώματά του ποτέ δεν χρησιμοποιούνται για να φωτίσουν το μέσα ή έξω τοπίο, παρά για να αναδείξουν, κάποτε θαμπά, το βάθος των προσώπων και των πραγμάτων.
Ακόμη και το κόκκινο, όταν χρησιμοποιείται, υποτάσσεται σ’ αυτήν την αναγκαιότητα.
Ο Γιώργης Ρόρρης θεωρείται σήμερα ένας από τους κυριότερους εκφραστές της γενιάς του.
………………….
