Βέροια – ΑποΜνημοΝεύματα της Μνήμης: “Φιλόπτωχος Αδελφότης Κυριών Βέροιας” / γράφει η Δέσποινα Τελάλογλου – Χ΄Δημητρίου

Faretra.info

21/01/2024, 23:44

ΤΕΛΑΛΟΓΛΟΥ – Χ΄ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΔΕΣΠΟΙΝΑ

(Ο αέναος αγώνας από τις βεροιώτισσες γυναίκες, γνωστές και άγνωστες που ακαταπόνητα εργάστηκαν και εργάζονται, για τη βελτίωση της κοινωνίας μας.)

Αν μπορούσαμε να γυρίσουμε το χρόνο πολύ πίσω, στη Βέροια του 1905, σε μια κοινωνία καθαρά ανδροκρατούμενη και καταπιεσμένη από τον Τούρκο αλλά και το Βούλγαρο δυνάστη, κυρίες και δεσποινίδες της Βέροιας με πολλή δύναμη , και ιδιαίτερο θάρρος τόλμησαν να συγκεντρωθούν και να λάβουν την ιστορική απόφαση, με την προτροπή του πατριαρχείου να ιδρύσουν την αδελφότητα, ένα σωματείο, που συνεχίζει εδώ και 116 χρόνια, μέχρι σήμερα τη λειτουργία του και αποτελεί το αρχαιότερο γυναικείο σωματείο της πόλης μας.

Οι πρωτοπόρες γυναίκες της Βέροιας Καλλιόπη Δημητριάδου, Πηνελόπη Καμπίτογλου, Ανδρομάχη Κωτούλα, και Μαρίκα Λαδοπούλου, και πολλές άλλες που τις ακολούθησαν, ήταν αποφασισμένες να υπηρετήσουν πιστά τους εθνικοφιλανθρωπικούς σκοπούς του σωματείου με την επωνυμία « ΦΙΛΟΠΤΩΧΟΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΚΥΡΙΩΝ ΒΕΡΟΙΑΣ».

Έτσι με ατέλειωτη όρεξη, μεγάλο ζήλο , πολλές θυσίες και πίστη για την επιτυχία, ρίχτηκαν στο αγώνα και σε μικρό χρονικό διάστημα, έκαναν αισθητή την παρουσία τους, όχι μόνο στη Βέροια, αλλά και εκτός αυτής.

Ποιος άραγε στην πόλη μας γνωρίζει σήμερα, ότι οι κυρίες αυτές ίδρυσαν το πρώτο νοσοκομείο της πόλης μας το 1908; Και ότι για τη λειτουργία του, η Φιλόπτωχος κατέβαλε όλα τα έξοδα ; Ότι το 1920 πάλι οι κυρίες της Φιλοπτώχου, με τις γνωριμίες τους κατάφεραν να εξασφαλίσουν όλο τον απαιτούμενο εξοπλισμό για το υπό ίδρυση με την προστασία του κράτους , νοσοκομείο στη Βέροια;

Ποιος άραγε στην πόλη μας γνωρίζει σήμερα, ότι προκειμένου να δίνεται εργασία σε άπορες οικογένειες, αποφασίστηκε από τις κυρίες του Δ.Σ. η σύσταση εργαστηρίου υφασμάτων;

Ποιος άραγε στην πόλη μας γνωρίζει σήμερα , ότι μετά την μικρασιατική καταστροφή και ενώ σε πολλά μέρη δεν έβλεπαν με καλό μάτι τον ερχομό και την εγκατάσταση των προσφύγων, οι κυρίες της Φιλοπτώχου ίδρυσαν εργαστήριο ραπτικής για να εργάζονται αποκλειστικά γυναίκες πρόσφυγες;

Ποιος άραγε γνωρίζει ότι οι κυρίες του σωματείου, καλυμμένες με τον μανδύα της φιλανθρωπίας, δεν έπαψαν στιγμή να τονώνουν το εθνικό και θρησκευτικό φρόνημα του βεροιώτικου λαού από τη μια και από την άλλη να στέλνουν χρήματα που συγκέντρωναν με πολύ κόπο, τόσο για τον μακεδονικό αγώνα όσο και όλους τους εθνικούς αγώνες;

Όμως και το φιλανθρωπικό έργο του σωματείου, χάρη στις ακούραστες μαχήτριες του Δ.Σ. είναι τεράστιο και πολύπλευρο. Θα μπορούσε να γράφει κανείς ώρες γι’ αυτό.

Πόσοι άραγε γνωρίζουν, ότι εδώ και 78 χρόνια, από το 1944 η Φιλόπτωχος ξεκίνησε το συσσίτιο και σήμερα παρέχει καθημερινά 70 μερίδες φαγητού σε αναξιοπαθούντες συμπολίτες μας;

Πριν από τρία χρόνια περίπου επικοινώνησε μαζί μας η κυρία Τίνα Βαρακλή από τη Θεσσαλονίκη και μας είπε ότι επιθυμούσε μαζί με τον αδελφό της να κάνει μια δωρεά στη μνήμη του αγαπημένου της πατέρα και της μητέρας της. Στην ερώτησή μου από πού έμαθαν για τη Φιλόπτωχο και σκέφτηκαν να γίνει αυτή η δωρεά μου είπε τα εξής:

Ο πατέρας μου Δημήτριος Βαρακλής γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Βέροια. Ήταν το δεύτερο από τα πέντε παιδιά του Γιάννη και της Κατίνας Βαρακλή. Γεννημένα από το 1923 έως το 1934. Ο Γιάννης Βαρακλής όμως πέθανε το 1935 και η μητέρα έμεινε χήρα με πέντε μικρά ορφανά παιδιά. Η μητέρα λόγω των πολλών παιδιών και των ιδιαίτερων συνθηκών της εποχής, δεν μπορούσε να εργαστεί. Σε αυτή τη δύσκολη περίοδο της ζωής τους οι κυρίες της Φιλοπτώχου στάθηκαν δίπλα τους και βοήθησαν με κάθε τρόπο να επιβιώσει αυτή η οικογένεια, προσφέροντας τρόφιμα, ρούχα και φροντίζοντας να συνεχίσουν τα παιδιά το σχολείο τους. Τα παιδιά μεγάλωσαν, σπούδασαν, κατέλαβαν σπουδαίες θέσεις, έκαναν θαυμάσιες οικογένειες. Ο Δημήτριος Βαρακλής , πατέρας της Τίνας, εξαιρετικός τραπεζικός υπάλληλος, με εύφημο μνεία για την ευρεσιτεχνία του σε θέματα της τράπεζας, δεν παρέλειπε σε όλη του τη ζωή να αναφέρει στα παιδιά του, της ευγνωμοσύνη του σε όσα τους πρόσφεραν οι κυρίες της Φιλοπτώχου, χωρίς να τους κάνουν ποτέ να νιώθουν επαίτες!!!

Αυτό είναι ένα από τα πολλά παραδείγματα που έχουμε.

Αυτές είναι διαχρονικά οι κυρίες που εθελοντικά αγωνίζονται όλα τα χρόνια, ακόμη και σήμερα, για την ανακούφιση των ευάλωτων οικογενειών της πόλης μας, χωρίς ιδιαίτερα έσοδα και μόνο με τη βοήθεια του βεροιώτικου λαού.