Στη Θεία Λειτουργία παρευρέθηκαν οι Βουλευτές Ημαθίας κ. Απόστολος Βεσυρόπουλος, κ. Αναστάσιος Μπαρτζώκας και κ. Βασίλειος Κοτίδης, ο Πρόεδρος και τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Χιονοδρομικού Κέντρου, αρκετοί χιονοδρόμοι και ευλαβείς προσκυνητές, ενώ στο τέλος ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων τέλεσε μνημόσυνο για τους αειμνήστους χιονοδρόμους και συμβούλους του Χιονοδρομικού Κέντρου.
Στη συνέχεια στις εγκαταστάσεις του χιονοδρομικού κέντρου ευλόγησε τη βασιλόπιτα του Χιονοδρομικού Κέντρου, παρακάθισε στην εόρτια τράπεζα που παρέθεσε το διοικητικό συμβούλιο και ευχήθηκε με τη χάρη και την ευλογία του Οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ, του προστάτου των Χιονοδρόμων και η φετινή χιονοδρομική χρονιά να τύχει της ίδιας επισκεψιμότητας και διάρκειας με την περσινή.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του κατά την Θεία Λειτουργία ανέφερε μεταξύ άλλων: Ὅπως κάθε χρόνο ἔτσι καί φέτος τιμοῦμε σήμερα τή μνήμη ἑνός ἰδιαιτέρως προσφιλοῦς ἁγίου τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ ἁγίου Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ, ἐδῶ στόν ἱερό ναό πού ἀφιερώσαμε στή μνήμη του.
Ἀσκητής στίς παγωμένες ἐρήμους τῆς Ρωσίας, ἀσκήθηκε ὁ ἅγιος Σεραφείμ στήν ὑπακοή, στήν ταπεινοφροσύνη, στήν ἐγκράτεια, στή σιωπή, στήν προσευχή, καί κάθαρε μέ τόν πνευματικό ἀγώνα τήν ψυχή του «ἀπό παντός μολυσμοῦ σαρκός καί πνεύματος», ἔτσι ὥστε νά ζεῖκαί νά ἀναπνέει ἐν Kυρίῳ, νά ζεῖ καί νά κινεῖται, ὅπως ἀκριβῶς περιγράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, λέγοντας: «εἰ ζῶμεν ἐν πνεύματι πνεύματι καί στοιχῶμεν».
Πολλές φορές πιστεύουμε ὅτι ἡ πνευματική ζωή εἶναι κάτι ἀπολύτως ἐσωτερικό, εἶναι κάτι πού παραμένει κρυφό, εἶναι κάτι πού δέν φαίνεται ἐξωτερικά, καί μέ αὐτόν τόν τρόπο ἐξαπατοῦμε τόν ἑαυτό μας.
Ἡ πνευματική ζωή δέν εἶναι ἀσφαλῶς κάτι πού διατυμπανίζεται ἤ κάτι πού ἐπιδεικνύεται, εἶναι ὅμως κάτι πού φαίνεται μέσα ἀπό τίς πράξεις καί τά ἔργα τοῦ πνευματικοῦ ἀνθρώπου.
Δέν μπορεῖ νά ζεῖ κανείς καθοδηγούμενος ἀπό τό πνεῦμα τοῦ Θεοῦ καί ἡ ζωή του νά μήν ἐκφράζει καί νά μήν ἀκτινοβολεῖ αὐτό τό πνεῦμα.
Δέν μπορεῖ νά ζεῖ κανείς ἐν Xριστῷ καί ἡ ζωή του καί οἱ πράξεις του νά μήν ἀποπνέουν «εὐωδία Xριστοῦ».
Δέν μπορεῖ νά ζεῖ κανείς ἐν ἁγίῳ Πνεύματι καί ἡ ζωή του νά μήν εἶναι γεμάτη ἀπό τούς καρπούς τοῦ παναγίου Πνεύματος.
Δέν μπορεῖ νά ζεῖ πνευματική ζωή χωρίς ἀγάπη γιά τόν Θεό καί τόν ἀδελφό μας, χωρίς χαρά καί χωρίς εἰρήνη.
Ζωή ἐν πνεύματι δέν ὑφίσταται, ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἐκνευρίζεται, ἀδημονεῖ, συμπεριφέρεται ἤ ἐκφράζεται μέ σκληρότητα, μέ κακία, μέ μίσος πρός τόν ἀδελφό του.
Ἡ ζωή ἐν πνεύματι δέν συμβιβάζεται μέ τήν ἀνυπομονησία, μέ τήν ἀπογοήτευση, μέ τήν κυριαρχία τῶν ἐπιθυμιῶν καί τῶν παθῶν, μέ τήν ἔλλειψη ἐγκρατείας.
Ἴσως κάποιοι ἀντιτείνουν ὅτι ἡ ζωή αὐτή ἡ πνευματική δέν εἶναι μιά ζωή πού μπορεῖ νά ζήσει ὁ ἄνθρωπος τῆς ἐποχῆς μας, δέν εἶναι μιά ζωή πού μπορεῖ νά ζήσει κανείς μέσα σ’ ἕνα κόσμο πού κατακλύζεται ἀπό τά ὑλικά ἀγαθά, πού βομβαρδίζεται ἀπό κάθε εἴδους προκλήσεις, πού οἱ πειρασμοί ἀποτελοῦν ἀναπόσπαστο μέρος τῆς καθημερινότητος τοῦ ἀνθρώπου.
Ὅμως ἀκριβῶς ἐπειδή ζοῦμε σέ μιά τέτοια ὑλόφρονα καί ὑλιστική ἐποχή, ἔχουμε περισσότερο ἀνάγκη ἀπό τή ζωή τοῦ πνεύματος, ἔχουμε περισσότερο ἀνάγκη ἀπό μιά ζωή σάν αὐτή πρός τήν ὁποία μᾶς καλεῖ ὁ Χριστός καί τήν ὁποία ἔζησαν οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας. Γιατί ὅλα αὐτά τά ὁποῖα ζοῦμε στόν σύγχρονο κόσμο, ὅλα αὐτά τά ὁποῖα μᾶς ἑλκύουν καί μᾶς ἐντυπωσιάζουν, ὁ πλοῦτος, ἡ δόξα, οἱ ἡδονές τοῦ κόσμου, ἡ εὐκολία μιᾶς ζωῆς χωρίς ἠθικές δεσμεύσεις καί χωρίς τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, ἀντί νά μᾶς προσφέρουν τή χαρά μᾶς προσφέρουν τή δυστυχία.
Τό βλέπουμε καθημερινά γύρω μας. Περιφέρονται οἱ ἄνθρωποι, καί ἰδιαίτερα οἱ νέοι, ἀνικανοποίητοι καί δυστυχισμένοι, ἐνῶ δέν τούς λείπει τίποτε, ἐνῶ ἀπολαμβάνουν τά πάντα. Περιφέρονται νέοι πού δέν αἰσθάνονται κανένα ἐνδιαφέρον καί καμία χαρά γιά τή ζωή, πού προσπαθοῦν νά τήν βροῦν καί νά τήν ζήσουν σέ ἐπικίνδυνα ὑποκατάστατά της πού συχνά τούς ὁδηγοῦν ἀκόμη καί στόν θάνατο.
Καί γιατί συμβαίνει αὐτό; Γιατί φροντίζουν νά ἱκανοποιοῦν μόνο τό σῶμα καί ἀδιαφοροῦν γιά τό πνεῦμα καί τήν ψυχή τους.
Ἄν ὅμως ἀποφασίσουμε νά ζήσουμε πράγματι «ἐν πνεύματι», ἄν ἀποφασίσουμε νά ζήσουμε καί ἐμεῖς ὅπως ἔζησε ὁ ἅγιος Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ, τότε θά αἰσθανθοῦμε μέσα στήν ψυχή μας καί τή ζωή μας τή γαλήνη καί τήν εὐτυχία πού αἰσθανόταν καί ὁ ἅγιος Σεραφείμ. Αὐτήν τή γαλήνη πού ἀκτινοβολοῦσε καί τό πρόσωπό του πρός ὅλους ἐκείνους πού τόν ἐπισκεπτόταν καί τούς ἔκανε ὄχι μόνο νά ἀναπαύονται ἀπό τήν ταλαιπωρία τοῦ ταξιδιοῦ μέχρι νά φθάσουν στό ἀσκητήριό του, ἀλλά καί ἀπό ὅ,τι βάρυνε τήν ψυχή τους. Θά αἰσθανθοῦμε μιά χαρά ἀνάλογη μέ αὐτή πού αἰσθάνονται, θά ἔλεγα, οἱ χιονοδρόμοι, διασχίζοντας τό πάλλευκο καί καθαρό χιόνι, ἀλλά ἡ χαρά αὐτή δέν θά εἶναι προσωρινή, θά εἶναι μόνιμη, γιατί θά εἶναι πνευματική.
Ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου Σεραφείμ στήν ἀρχή τοῦ νέου χρόνου ἄς εἶναι μία παρότρυνση γιά ὅλους μας, γιά νά προσπαθήσουμε τή νέα χρονιά νά ζήσουμε καί ἐμεῖς «ἐν πνεύματι», ὅπως ἔζησε καί ἐκεῖνος, καί τότε θά ἔχουμε τή χάρη καί τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ στή ζωή μας.
