Στέργιος Αποστόλου: «Σπιναλόγκα» – Απόψεις για την ουμανιστική διάσταση των ποιητικών δοκιμίων της Μαριάνθης Αλειφεροπούλου – Χαλβατζή
Ομολογώ ότι με εξέπληξε ευχάριστα η ανάγνωση των ποιητικών δοκιμίων της Μαριάνθης Αλειφεροπούλου-Χαλβα-τζή, τα οποία εκδόθηκαν από τις εκδόσεις GUTENBERG με τίτλο «ΣΠΙΝΑΛΟΓΚΑ» και υπότιτλο «Βωμός και Ασκληπιείο». Η ροή του λόγου εναργής και δυναμική, καθώς και η διατύ-πωση των απόψεών της με την χρήση εύστοχων λεκτικών όρων, εντυπωσιάζουν τον αναγνώστη και τον οδηγούν στην παραδοχή της άποψης ότι πρόκειται για ένα σπουδαίο βιβλίο, το οποίο χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερη βαρύτητα.
Η συγγραφέας, θεράποντας η ίδια της Ιατρικής επιστήμης, θεωρεί ότι την ιατρική, πέραν του κυρίου προορι-σμού της να θεραπεύει τον άνθρωπο από τις πάσης φύσεως νόσους που τον προσβάλλουν κατά την διάρκεια του βίου του, πρέπει να την διακρίνει παράλληλα το κοινωνικό, ιδιαί-τερα το ουμανιστικό στοιχείο. Αυτό δεν απορρέει μόνο από τον όρκο του Ιπποκράτη που δίνουν οι γιατροί, αλλά και από τις επιταγές της ύπαρξης ενός κοινωνικού κράτους με όσο το δυνατόν λιγότερες ατέλειες.
Τέτοιο κοινωνικό κράτος με φιλοσοφικό υπόβαθρο που εδράζεται στον ουμανισμό, που έχει δηλαδή επίκεντρο τον άνθρωπο, μπορεί να προέλθει μόνο από την ορθή εφαρμογή στον κοινωνικό στίβο της μαρξιστικής κοσμοθεω-ρίας και όχι από την εφαρμογή κάποιας λανθασμένης ερμη-νείας της, που οδηγεί στην απαξία της. Στον αντίποδα βρίσκεται η Νεοφιλελεύθερη κοσμοθεωρία, που επιδιώκει τα πάντα σε μια ανθρώπινη κοινωνία να δρουν και να κινούνται με απώτερο σκοπό την απόκτηση κέρδους. Ό,τι δεν συμφέρει οικονομικά πρέπει να απορρίπτεται ασυζητητί.
Η σύλληψη της ιδέας από την συγγραφέα να δημιουρ-γήσει έναν φανταστικό διάλογο μεταξύ των δύο μερών, δη-λαδή μεταξύ του Λεπροκομείου της Σπιναλόγκας και της ίδιας, που εκπροσωπεί την ουμανιστική ιατρική, με την παράθεση πλήθους πραγματικών συμβάντων σ’ αυτό το ανθρώπινο κολαστήριο, καθιστά τον αναγνώστη ενήμερο όχι μόνο για τις τραγικές συνθήκες διαβίωσης που επικρατού-σαν σ’ αυτό, αλλά και για την επιδειχθείσα ολιγωρία και αναλγησία του κράτους, σχετικά με τον τρόπο και τις μεθόδους της κατά καιρούς αντιμετώπισής τους.
Το περιεχόμενο των ποιητικών δοκιμίων, κατά την άποψή μου, πέραν του καθαρά ιατρικού μέρους, αποβλέπει και στην επισήμανση της διαφορετικότητας των δύο πολιτι-κών κοσμοθεωριών, δηλαδή, του ουμανιστικού Μαρξισμού, που έχει σαν επίκεντρο τον άνθρωπο και την ικανοποίηση των πάσης φύσεως αναγκών του και του Νεοφιλελευθερι-σμού, που, φαινομενικά, κάνει ότι ενδιαφέρεται για τον άνθρωπο, ενώ στην ουσία αδιαφορεί για τα προβλήματά του και δρα και κινείται μόνο για την απόκτηση κέρδους και μόνο αυτού.
Πέραν των όσων διατυπώνονται παραπάνω, τα ποιητι-κά δοκίμια της Μαριάνθης Αλειφεροπούλου-Χαλβατζή, εμ-φανίζουν και εξαιρετικό λογοτεχνικό ενδιαφέρον. Η πλοκή των στίχων και η χρήση κατάλληλων λεκτικών όρων, κάνουν απολύτως κατανοητό τον φανταστικό διάλογο μεταξύ αυτής και της Σπιναλόγκας και κυρίως, οδηγούν τις σκέψεις του αναγνώστη στην κοινωνική-ουμανιστική τους διάσταση. Δεν θα ήταν λεκτική υπερβολή αν διατύπωνα την άποψη ότι η απόκτηση αυτού του βιβλίου θα αποτελέσει κόσμημα για κάθε οικιακή βιβλιοθήκη.
Η φωτογραφία από candiadoc.gr
