Στη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας τέθηκε σε προσκύνηση η Ιερά Εικόνα της Παναγίας των Κοιλαδαίων, την οποία μετέφερε από την προσφυγική ενορία της Κοιλάδος της Ιεράς Μητροπόλεως Λαρίσης και Τυρνάβου ο προϊστάμενος π. Αδάμ Κατσικούδης.
Στο τέλος τελέστηκε μνημόσυνο για τους ιδρυτές του χωριού με την ευκαιρία της συμπληρώσεως 100 ετών από της ιδρύσεως του και συμβολικά φυτεύτηκε μια ελιά στον αύλειο χώρο του Ναού.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων κηρύττοντας τον θείο λόγο εξέφρασε τις ευχαριστίες του προς τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιερώνυμο, με την άδεια και την ευλογία του οποίου μεταφέρθηκε η Ιερά Εικόνα και προς τον π. Αδάμ που την μετέφερε, αναφέοντας μεταξύ άλλων: «Πατρίδα, γένος, ὕπαρξιν, καταλιποῦσα Βαρβάρα, … Θεόν ἠγάπησας … καί γέγονας μεγαλέμπορος».
Στή χορεία τῶν ἁγίων μεγαλομαρτύρων γυναικῶν, τίς ὁποῖες μνημονεύει καί τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία μας, συγκαταριθμεῖται καί ἡ ἁγία μεγαλομάρτυς Βαρβάρα, τῆς ὁποίας τή μνήμη ἑορτάζουμε σήμερα μαζί μέ αὐτήν τοῦ μεγάλου Πατρός τῆς Ἐκκλησίας μας, τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ, καί τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Σεραφείμ, ἐπισκόπου Φαναρίου.
Ποιός εἶναι ὅμως ὁ λόγος γιά τόν ὁποῖο τιμᾶ καί ἐγκωμιάζει ἡ Ἐκκλησία μας μία νεαρή γυναῖκα, πού ἔζησε πρίν ἀπό δεκαεπτά αἰῶνες, σέ μία ἐποχή ἐντελῶς διαφορετική ἀπό τή δική μας; Καί ποιός εἶναι ὁ λόγος γιά τόν ὁποῖο τῆς ἀφιερώνουμε ναούς καί προστρέχουμε στή χάρη της;
Δέν τιμᾶ καί δέν ἐγκωμιάζει ἡ Ἐκκλησία μας τήν ἁγία Βαρβάρα, δέν τήν τιμοῦμε καί δέν τήν εὐλαβούμεθα οἱ πιστοί γιά ὅλα ἐκεῖνα, γιά τά ὁποῖα τιμοῦμε συνήθως τούς συνανθρώπους μας. Ὄχι γιατί δέν τά διέθετε ἡ ἁγία μεγαλομάρτυς Βαρβάρα. Τό ἀντίθετο μάλιστα. Διέθετε καί σωματικό καί ψυχικό κάλλος. Διέθετε πλοῦτο ὑλικό καί δόξα ἀνθρώπινη, καθώς ἦταν γόνος ἀριστοκρατικῆς οἰκογενείας. Διέθετε εὐστροφία πνεύματος καί εὐφράδεια γλώσσης. Διέθετε ὅλα ἐκεῖνα τά χαρίσματα καί τά προτερήματα τά ὁποῖα κάθε ἄνθρωπος θά ἐπιθυμοῦσε νά ἔχει.
Ὅμως, ὅπως εἶπα, δέν τήν τιμοῦμε γιά ὅσα εἶχε. Τήν τιμοῦμε, γιατί τά ἐγκατέλειψε ὅλα αὐτά, προκειμένου νά ἀφιερωθεῖ στόν Θεό. «Πατέρα, γένος, ὕπαρξιν» ἐγκατέλειψε ἡ ἁγία Βαρβάρα, ψάλλει ὁ ἱερός ὑμνογράφος, γιά νά ἀφοσιωθεῖ στήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, τόν ὁποῖο εἶχε γνωρίσει καί στόν ὁποῖο εἶχε πιστεύσει ἀπό μικρή ἡ ἁγία. Ἐγκατέλειψε τά πάντα γιά νά τόν ἀγαπήσει τόν Χριστό μέ τόν τρόπο πού Ἐκεῖνος μᾶς ζητᾶ, δηλαδή «ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς καί ἐξ ὅλης τῆς καρδίας καί ἐξ τῆς διανοίας» της. Τά ἐγκατέλειψε γιατί εἶχε ἱεραρχήσει τά πράγματα τοῦ κόσμου μέ βάση τήν ἀγάπη της στόν Χριστό καί εἶχε πιστεύσει στόν λόγο του ὅτι τίποτε δέν μπορεῖ νά ὠφελήσει τόν ἄνθρωπο, ἀκόμη καί ἄν κερδίσει τόν κόσμον ὅλον, ἐφόσον ζημιωθεῖ τήν ψυχή του, ἐφόσον χάσει τήν ψυχή του.
Γι᾽ αὐτό καί δέν ἤθελε νά χωρισθεῖ γιά κανένα λόγο ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ οὔτε νά στερηθεῖ τήν αἰωνία μακαριότητα πού ὑπόσχεται στούς ἐκλεκτούς του. Ἀντίθετα, θεωρώντας ὅτι εἶχε βρεῖ τόν πολύτιμο μαργαρίτη, τόν ὁποῖο ἀναφέρει τό ἱερό εὐαγγέλιο, πώλησε τά πάντα γιά νά τόν ἀποκτήσει.
Πολύτιμος μαργαρίτης ἦταν γιά τήν ἁγία Βαρβάρα ὁ Χριστός καί ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς, τήν ὁποία μόνο Ἐκεῖνος μπορεῖ νά ἐξασφαλίσει στόν ἄνθρωπο. Ἔτσι, ὅταν βρέθηκε πρό τοῦ διλήμματος ἤ νά ἀρνηθεῖ τήν πίστη της στόν Χριστό καί νά χάσει τήν ψυχή της ἤ νά θυσιάσει τά πλούτη καί τή ζωή της, δέν δίστασε οὔτε στιγμή, ἀλλά ὡς «μεγαλέμπορος», ὅπως λέει ὁ ἱερός ὑμνογράφος, ἀποφάσισε νά θυσιάσει τά πάντα, καί τήν οἰκογένειά της καί τά πλούτη της καί τή ζωή της γιά νά μήν χάσει ὅ,τι πολυτιμότερο διαθέτει ὁ ἄνθρωπος: τήν ψυχή του καί τή σωτηρία της.
Γι᾽ αὐτό καί τήν τιμᾶ ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία. Γι᾽ αὐτό καί τήν τιμᾶ δεκαεπτά αἰῶνες μετά τό μαρτύριό της, σέ μία ἐποχή στήν ὁποία οἱ ἄνθρωποι ἀδιαφοροῦμε γιά κάθε τι πνευματικό καί ἐπιδιώκουμε μόνο τά ὑλικά καί ἐφήμερα. Σέ μία ἐποχή κατά τήν ὁποία οἱ περισσότεροι εἴμαστε πρόθυμοι νά ἐγκαταλείψουμε τόν Χριστό, γιά νά μήν χάσουμε τά ἀσήμαντα καί μηδαμινά πού μᾶς ὑπόσχεται ὁ κόσμος. Εἴμαστε ἕτοιμοι νά ἀρνηθοῦμε τόν Χριστό, γιά νά μήν μᾶς θεωρήσουν συντηρητικούς ἤ ὀπισθοδρομικούς, γιά νά μήν μᾶς εἰρωνευθοῦν ἐπειδή πιστεύουμε στόν Χριστό καί εἴμαστε συνειδητά μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Εἴμαστε ἕτοιμοι νά κάνουμε ὁποιαδήποτε παραχώρηση γιά νά μήν χάσουμε ὑλικά ἀγαθά ἤ γιά νά μήν στερηθοῦμε τήν τιμή τοῦ κόσμου.
Ἄν σκεφτόμαστε καί ἐνεργοῦμε μέ τόν τρόπο αὐτό, τότε δέν ἔχουμε λόγο νά τιμοῦμε τήν ἁγία Βαρβάρα, γιατί αὐτή ἔπραξε τά ἀκριβῶς ἀντίθετα. Τόλμησε ὅλα αὐτά πού ἐμεῖς συνήθως διστάζουμε ἤ ἀμελοῦμε νά κάνουμε.
Ἄν ὅμως θέλουμε νά τιμοῦμε τήν ἁγία μας πραγματικά καί οὐσιαστικά, τότε ἄς μιμηθοῦμε τή ζωή της. Ἄς ἱεραρχήσουμε τά ἀγαθά τοῦ κόσμου καί τίς ἀξίες τῆς ζωῆς μας. Ἄς συνειδητοποιήσουμε τήν ἀξία τῆς ψυχῆς μας καί τῆς σωτηρίας μας, καί ἄς κάνουμε τίς σωστές ἐπιλογές. Ἄς ἀποφασίσουμε καί ἐμεῖς, ἀκολουθώντας τό παράδειγμά της νά γίνουμε καί ἐμεῖς σάν τούς σοφούς ἐμπόρους πού εἶναι ἕτοιμοι νά θυσιάσουν τά πάντα γιά νά ἀγοράσουν τόν πολύτιμο μαργαρίτη, ὥστε νά ἐξασφαλίσουμε καί διά πρεσβειῶν της τή σωτηρία τῆς ψυχῆς μας.
