Χρήστος Βασιλείου: “Ξέρω πως πλέον η αναπηρία δεν αφορά μερικούς από εμάς, μα τους περισσότερους από εμάς”
Ο Χρήστος Βασιλείου έγραψε για την αδελφή του, τη σχέση που τους ενώνει και τη χαρά που εισέπραξε η ίδια χθες στην εκδήλωση των “Παιδιών της Άνοιξης”, στο Χώρο Τεχνών της Βέροιας, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα ΑμεΑ. Γράφει:
3/12–> Δεν είχα σκοπό να κάνω σχετική ανάρτηση σήμερα. Όχι γιατί δε σέβομαι τη σημασία της ημέρας αλλά κυρίως γιατί όσα είχα να πω τα έχω αναφέρει σε παλαιότερες δημοσιεύσεις και τα αναφέρω καθημερινά στα άτομα που συναναστρέφομαι.
Για όσους δε γνωρίζουν, σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα ΑμεΑ, η μέρα που αφιερώνεται για την ευαισθητοποίηση και την ενημέρωση σχετικά με την αναπηρία. Ο σύλλογος ΑμεΑ, στον οποίο εντάσσεται η αδερφή μου, πραγματοποίησε μια εκδήλωση στην οποία παρευρέθηκαν πολλά άτομα. Ήμουν ανάμεσα τους κι εγώ.
Δε θα σχολιάσω κάτι σχετικό με την εκδήλωση, θα αναφερθώ κατά βάση στα δικά μου συναισθήματα, ως αδερφός ατόμου με αναπηρία αλλά και για εκείνα που εξέλαβα από τη μεριά της αδερφής μου και φαντάζομαι αφορούν τα περισσότερα ΑμεΑ.
Το γεγονός της εκδήλωσης προς τιμήν των ατόμων με αναπηρία, το ότι τόσα άτομα εργάστηκαν σκληρά γι’ αυτή την ημέρα, το ότι η εκδήλωση δέχτηκε τέτοια υποστήριξη και αποδοχή από τον κόσμο, το ότι τόσα άτομα σήμερα αγκάλιασαν την αναπηρία, ήταν μια ανάσα που την περίμενα για χρόνια. Κάθε φορά που ένιωθα διαφορετικός, επειδή το να έχεις αδερφή ΑμεΑ σε κάνει άξιο λύπησης, κάθε φορά που θύμωνα και απελπιζόμουν με τη συμπεριφορά της, κάθε φορά που μου έλεγαν “είναι ευλογία που η οικογένεια σου μεγαλώνει ένα άτομο με αναπηρία” και δεν το ενστερνιζόμουν κι ούτε μπορούσα να καταλάβω τι θέλουν να πουν.
Σήμερα πράγματι ήταν ευλογία να βλέπω την αδερφή μου με άτομα που την αγαπούν τόσο πολύ, με άτομα που τη φροντίζουν και την προσέχουν όσο η οικογένεια μας. Ευλογία ήταν το χαμόγελο της και η απερίγραπτη χαρά της όταν ανέβηκε στη σκηνή να τραγουδήσει για όσους προσήλθαν να στηρίξουν την αναπηρία.
Μπορεί νοητικά να μην αντιλαμβάνεται πολλά πράγματα, όμως σήμερα κατάλαβε και με το παραπάνω την αγάπη που εισέπραξε αυτή και οι συμμαθητές της. Σήμερα η αδερφή μου ήταν ευτυχισμένη χάρη σε κάποιους ανθρώπους κι εγώ διπλά ευτυχισμένος που την καμάρωνα μέσα στο πλήθος.
Ξέρω πως πλέον η αναπηρία δεν αφορά μερικούς από εμάς, μα τους περισσότερους από εμάς.
Χρήστος Βασιλείου
