“3 Δεκεμβρίου. Παγκόσμια Ημέρα ΑμεΑ: Από τον Καιάδα και την Ιερά Εξέταση, στη λαιμητόμο του κέρδους” / γράφει η Σεμίνα Διγενή

Κάποιοι άλλοι πίστευαν πως οι άνθρωποι αυτοί πλήρωναν τις αμαρτίες των προγόνων τους, αλλά και ότι οι δικές τους αμαρτίες έφερναν δαίμονες μέσα τους! Στην περίπτωσή τους η Ιερά Εξέταση και το κάψιμό τους στην πυρά ήταν μονόδρομος. Λίγο πιο παλιά, σ’ αυτά τα ανυπεράσπιστα πλάσματα τρυπούσαν το κρανίο για να… βγουν από μέσα τα κακά πνεύματα ή τα πετούσαν στον Καιάδα.

Τέσσερις αιώνες μετά, τον 19ο αιώνα, που θεωρείται η απαρχή της Ειδικής Αγωγής, και ο αιώνας που ιδρύθηκαν ιδρύματα για παιδιά με νοητική υστέρηση και η Ειδική Αγωγή θεωρήθηκε ευθύνη της πολιτείας, τα ΑμεΑ δεν σταματούν να βιώνουν την απάνθρωπη αντιμετώπιση του συστήματος.

Αύριο, Κυριακή 3 Δεκέμβρη, γιορτάζεται η Παγκόσμια Μέρα ΑμεΑ.

• Έχει άραγε κάποιο νόημα αυτός ο εορτασμός, όταν συνεχώς περικόπτονται οι θεραπείες, τα επιδόματα και οι αναπηρικές συντάξεις τους;

• Όταν μπαίνουν «λουκέτα» σε δημόσια Ειδικά Σχολεία και δομές Πρόνοιας, στο όνομα της δήθεν «ένταξης» και της «αποϊδρυματοποίησης»;

• Όταν όλες οι κυβερνήσεις είναι δεσμευμένες στις στρατηγικές της ΕΕ και του Ταμείου Ανάκαμψης, που είναι εργαλεία για να εξασφαλιστεί η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων και στον χώρο της Πρόνοιας και της Ειδικής Αγωγής;

• Τιμάται άραγε μαχητικά και διεκδικητικά αυτή η Παγκόσμια Μέρα, με τα απαράδεκτα υποκριτικά σόου του πρωθυπουργού μπροστά στις κάμερες μαζί με ένα παιδί με σύνδρομο Down ή κάποιας υπουργού δίπλα σε ένα παιδί με αυτισμό; Η κοινωνική πολιτική που διαφημίζει η κυβέρνηση είναι μόνο φανφάρες και πυροτεχνήματα και καμία αληθινή αγωνία δεν έχει για τις ανάγκες του «ευάλωτου» πληθυσμού. Ο,τι κυριαρχεί και καθορίζει τις στρατηγικές στην αναπηρία όλων των κυβερνήσεων είναι το κυνηγητό του κέρδους. Καθετί που το αντιστρατεύεται ή το περιορίζει, είναι επικίνδυνο έως εχθρικό.

• Κι όμως, μιλάμε για έναν ολόκληρο κόσμο που ζει μαζί μας και τον οποίο οφείλουμε να σεβαστούμε και να στηρίξουμε και όχι να τον εργαλειοποιούμε για να εξυπηρετούνται συμφέροντα. Που θα φροντίζουμε να του εξασφαλίζεται πραγματική ισοτιμία και ένταξη στην εκπαίδευση, στον πολιτισμό, στην αναψυχή, στην εργασία.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο κόσμος αυτός αποτελεί πάνω από το 10% του πληθυσμού. Υπολογίζεται πάνω από 1.000.000, με τους βαριά ανάπηρους να ξεπερνούν τις 500.000. Σε περίπτωση που αναρωτιέστε αν θα μπορούσε να μην είναι τόσο μεγάλος αυτός ο αριθμός, η απάντηση είναι καταφατική. Ναι θα μπορούσε, αν υπήρχε όμως μια συνολική πολιτική πρόληψης της αναπηρίας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

• Αν εφαρμοζόταν ένα δωρεάν πρόγραμμα προγεννητικού ελέγχου και ολόπλευρης ενημέρωσης των νέων ζευγαριών.

• Ένα πλήρες δίκτυο δημόσιων υπηρεσιών πρώιμης διάγνωσης και έγκαιρης παρέμβασης, που θα ήταν αναπόσπαστο τμήμα του Κέντρου Υγείας σε ένα λαϊκό σύστημα Υγείας, με βασικό στόχο του την πραγματική στήριξη της οικογένειας.

Η αντιλαϊκή και αντιαναπηρική πολιτική, όμως, που διατρέχει όλες τις κυβερνήσεις, αλλά και το «Εθνικό Σχέδιο για την Αναπηρία», προωθεί μόνο τη λογική της μείωσης του «κόστους» των παροχών του κράτους στα ΑμεΑ και τη συνέχιση της εμπορευματοποίησης των πρόσθετων και ανελαστικών αναγκών τους.

Οι ανάπηροι γνωρίζουν καλά ότι οι ρυθμίσεις για την περιβόητη λειτουργικότητα της ΝΔ χρησιμοποιήθηκαν και χρησιμοποιούνται ως εργαλείο περικοπών των δικαιωμάτων των αναπήρων. Σε καμία περίπτωση δεν συνέβαλαν στην εργασιακή και κοινωνική τους ένταξη. Αντίθετα, μεγάλωσαν την ταλαιπωρία των αναπήρων στα «σφαγεία» των ΚΕΠΑ, οι «λειτουργικοί» έχασαν παροχές και ποσοστά αναπηρίας και έμειναν εκτεθειμένοι σε ένα εργασιακό περιβάλλον εχθρικό, αφού κανένας εργοδότης δεν αναλαμβάνει το κόστος προσαρμογής της επιχείρησής του για να προσλάβει ένα ΑμεΑ, όσο για τις προσλήψεις σε δημόσιους οργανισμούς, γίνονται με το σταγονόμετρο.

Κουραστήκαμε να ακούμε πως «η οικονομία δεν αντέχει», όταν πρόκειται για τις ανάγκες των ΑμεΑ, των χρονίως πασχόντων και των οικογενειών τους.

• Ωστόσο μια χαρά αντέχει, όταν δωρίζει δισεκατομμύρια στους ομίλους της «πράσινης μετάβασης» και της «πράσινης Ενέργειας».

• Μια χαρά αντέχει όταν 4,5 δισ. τον χρόνο ξοδεύονται στο δολοφονικό ΝΑΤΟ και τη συντήρηση βάσεων, μετατρέποντας τη χώρα σε απέραντη αμερικανική στρατιωτική βάση και ταυτόχρονα σε μαγνήτη αντιποίνων.

• Μια χαρά αντέχει για να αποστέλλονται εξοπλισμοί στην Ουκρανία, αποδυναμώνοντας ταυτόχρονα την άμυνα της χώρας και βαθαίνοντας τους κινδύνους για τον λαό από τη μεγαλύτερη εμπλοκή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο μεταξύ ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ από τη μία και Ρωσίας – Κίνας από την άλλη.

Όσο για τους λωτοφάγους του ΠΑΣΟΚ, που επαίρεται ότι είναι το κόμμα του «κοινωνικού κράτους», που κόπτεται τάχα για τα ΑμεΑ, δείχνει να ξεχνάει προκλητικά εκείνον τον μηχανισμό άγριας εκμετάλλευσης των αναπήρων και άλλων ευάλωτων κατηγοριών που έστησε, στα χρόνια που κυβερνούσε. Ξεχνάει ότι διέλυσε το ΠΙΚΠΑ και τον Εθνικό Οργανισμό Πρόνοιας και πέρασε τους παιδικούς σταθμούς στους δήμους, επιβάλλοντας τροφεία. Αυτό δεν ήταν που εισήγαγε και επίσημα τις διάφορες ΜΚΟ, ΑΜΚΕ και φιλανθρωπικές οργανώσεις στον ευαίσθητο χώρο της αναπηρίας; Ζήσαμε όλους τους τρόπους με τους οποίους το κυνήγι της κερδοφορίας τελικά υπονόμευσε τις σύγχρονες δυνατότητες για καλύτερη ζωή των αναπήρων. Γι’ αυτό άλλωστε και η ζωή τους, οι όροι εκπαίδευσης και ένταξής τους συνεχώς χειροτερεύουν.

• Δωρεάν ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη ανεξάρτητα από το ποσοστό αναπηρίας και δωρεάν παροχή του αναγκαίου υγειονομικού υλικού και των τεχνολογικών βοηθημάτων που επιβάλλει η φύση της αναπηρίας.

• Επαγγελματική αποκατάσταση όλων των ικανών προς εργασία αναπήρων.

• Να προσλαμβάνεται ο ανάπηρος με ευθύνη του κράτους με την αποφοίτησή του από τις διάφορες εκπαιδευτικές βαθμίδες.

• Δημιουργία προστατευόμενων εργαστηρίων η παραγωγή των οποίων θα απορροφάται με ευθύνη του κράτους.

• Δημιουργία νέων κρατικών μονάδων ανοιχτής ή κλειστής περίθαλψης, ξενώνων, διαμερισμάτων ημιαυτόνομης διαβίωσης.

• Κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης, ανοιχτής ή συγκαλυμμένης, μέσω των διαφόρων ΜΚΟ, στους ευαίσθητους χώρους της Υγείας, Πρόνοιας, Ειδικής Αγωγής και Αποκατάστασης.

Μόνο τότε η Παγκόσμια Μέρα θα αποκτήσει νόημα.