Βιβλίο: Παύλος Πυρινός “Η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη της Βέροιας” / Μια σοβαρή καταγραφή της ιστορικής και πνευματικής της πορείας

Ο Παύλος Πυρινός εδώ και πολλά χρόνια, είτε με τις δράσεις του  στην πόλη, είτε με το συγγραφικό του έργο, αποτελεί μια προσωπικότητα που αποδεικνύει πως η Βέροια είναι γι’ αυτόν μια πηγή δημιουργικής αναζήτησης και προσφοράς.

Μετά από μια σειρά συγγραφικών καταθέσεων, που ξεκινούν το 1973, το τελευταίο βιβλίο του Παύλου Πυρινού “Η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη  της Βέροιας , (1953 1987)”, που κυκλοφόρησε μόλις,  φθινόπωρο του 2023, αποτελεί μια καταγραφή της  ιστορικής και πνευματικής πορείας της Βιβλιοθήκης  μας.

Έχοντας στην πόλη μας αυτόν τον θησαυρό γνώσεων και ιδεών, που βραβεύτηκε μάλιστα παγκόσμια, κάνοντας τη Βέροια γνωστή κι εμάς περήφανους, είμαστε φτωχοί ως προς την πληροφόρηση γύρω από την πορεία της.

Πώς ξεκίνησε, ποιοι την στήριξαν, πώς μεταμορφώθηκε από μια απλή επαρχιακή βιβλιοθήκη σε πόλο έλξης όχι μόνο πάμπολλων αναγνωστών αλλά και επισκεπτών της πόλης, που την εντάσσουν στα αξιοθέατα που πρέπει να δουν;

Αυτό το κενό το κάλυψε με το βιβλίο του ο Παύλος Πυρινός.

Το βιβλίο αφιερώνεται  στους ανθρώπους που έπαιξαν σημαντικό ρόλο σ’ αυτήν μέχρι το 1987, στον Αναστάσιο Καρατζόγλου ιδρυτή της Βιβλιοθήκης, τον πρώτο Διευθυντή της, Δημήτριο Παπαδόπουλο και τον τον Ιστορικό και μακροβιότερο Πρόεδρο της Εφορείας της, που ταυτίστηκε κυριολεκτικά μαζί της, τον Γεώργιο Χ. Χιονίδη.

Με το να προλογίζει εκείνος που την οδήγησε στο παγκόσμιο βραβείο Μπιλ και Μελίντας Γκέιτς, ο Γιάννης Τροχόπουλος, το βιβλίο αποκτά το συνδετικό του κρίκο ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν,  και η άποψή του πως “το βιβλίο φέρνει στο φως την ιστορία αυτού του οργανισμού και αξίζει να διαβαστεί” είναι μια έξωθεν καλή μαρτυρία με ιδιαίτερο βάρος.

Ο Παύλος Πυρινός λέει στο εισαγωγικό του σημείωμα: “Η βιβλιοθήκη κατέχει σημαντικό ρόλο στην προσπάθεια καλλιέργειας της παιδείας ενός λαού” και το αποδεικνύει καταγράφοντας την πορεία της δικής μας βιβλιοθήκης.

Το βιβλίο χωρίζεται σε τέσσερις ενότητες και σε παράρτημα εγγράφων, με ιδιαίτερη ιστορική αξία.

Το πρώτο μέρος αφιερώνεται στην ίδρυση και τον ιδρυτή της, τον Δήμαρχο Αναστάσιο Καρατζόγλου, του οποίου κάνει το πορτρέτο, εξαίροντας τη στάση του όχι μόνο ως προς την ίδρυση της Βιβλιοθήκης το 1953 , αλλά και ως προς τη στάση του απέναντι στην πόλη με το ανάστημα του πρώτου πολίτη της.

Παράλληλα καταγράφεται ο πλουτισμός της σε βιβλία και χειρόγραφα, αλλά και ο ρόλος των πρώτων ανθρώπων που την υπηρετούν. Φωτογραφίες παμπάλαιων κωδίκων συνοδεύουν το κείμενο εντυπωσιάζοντας.

Στο Β΄ μέρος, (1971-1983), αναλαμβάνει καθήκοντα Διευθυντή της Βιβλιοθήκης ο ίδιος ο συγγραφέας, αμισθί, έχοντας άμεση εικόνα της πορείας της και του εμπλουτισμού της.

Η ίδρυση κινητών βιβλιοθηκών το 1972, με βιβλιοαυτοκίνητα, στο Γ’ μέρος, είναι μια νέα σελίδα στην ιστορία της Βιβλιοθήκης που της προσδίδει γόνιμη επικοινωνιακή ευρύτητα.

Το στεγαστικό πρόβλημα της βιβλιοθήκης, που έχει αλλάξει στέγες μέχρι τότε, αναφέρονται στο Δ’ μέρος, για να καταλήξουν στην ανέγερση του νέου κτιρίου της το 1997, στην οδό Έλλης, κτίριο που πληροί όλες τις προδιαγραφές για μια τέτοια σημαντική πνευματική λειτουργία.

Στο παράρτημα εγγράφων με το οποίο ολοκληρώνεται το βιβλίο, ο αναγνώστης έχει την ευκαιρία να βρει πλήθος εγγράφων με τα οποία συμπληρώνεται η πορεία της Βιβλιοθήκης μέχρι το 1987.

Στον ιστορικό του μέλλοντος εναπόκειται η καταγραφή της συνέχειας .

Ο Παύλος Πυρινός καταθέτει με το τελευταίο του βιβλίο μια προσπάθεια έρευνας χρόνων, που έγινε με προσοχή, σύστημα και  σοβαρότητα. Και αν προσθέσουμε και την ηλικία του ερευνητή, που κλείνει τα 88 του χρόνια, η προσπάθεια και το αποτέλεσμά της είναι και τα δύο ακόμη περισσότερο αξιέπαινα.

……………………

( Η πρώτη φωτογραφία της Βιβλιοθήκης είναι της βραβευμένης Βεροιώτισσας φωτογράφου Ρίτσας Λίτσα)