“Ανθρώπινα ζώα” χαρακτήρισε ο Ισραηλίτης Υπουργός Άμυνας τους Παλαιστίνιους, όταν άρχισε η αιματηρή σύγκρουση ανάμεσα στους δύο λαούς πριν λίγες μέρες, με την κλιμάκωση των γεγονότων να οδηγούν στην απανθρωπιά και την παράνοια.
Αν ένας λαός δύο εκατομμυρίων, που αγωνίζεται για τη ελευθερία του και τη γη του, αποκαλούνται”ζώα”, αυτό σημαίνει πως δεν είναι και τόσο σημαντικό να σβήσουν από το χάρτη, να εξολοθρευτούν, αφού βλάπτουν τον… περιούσιο λαό του Ισραήλ!
Θα υπενθυμίσει κανείς, βέβαια, τη σκληρότητα της Χαμάς κι αυτό θα είναι το ένα και μοναδικό του επιχείρημα. Πώς, όμως, είναι δυνατόν η συσσωρευμένη αδικία, ο πόνος, η απώλεια γης και ανθρώπων να μην σηματοδοτήσουν αγριότητα στη συμπεριφορά των εξεγερμένων;
Όσοι μελέτησαν την Ιστορία ξέρουν πως η Άλωση της Τριπολιτσάς δεν ήταν απλά νικητήριες ιαχές των καταπιεσμένων Ελλήνων στον αέρα μετά από μια αναίμακτη σύγκρουση. Η σύγκρουση προκάλεσε ποταμούς από αίμα και εικόνες αγριότητας, που μπορεί να μην περιγράφονται στις σχολικές σελίδες – και καλά κάνουν και δεν περιγράφονται, οι παιδικές ψυχές είναι ευάλωτες – είναι όμως μια σκληρή πραγματικότητα.
Ο Κολοκοτρώνης περνούσε, γράφτηκε, με το άλογό του πάνω από τα πτώματα των Τούρκων… Δεν υπήρχε ελεύθερος δρόμος. Θα μπορούσε κανείς να τον χαρακτηρίσει “τρομοκράτη”;
Ο Σολωμός περιγράφει με ρεαλισμό στον “Ύμνο στην Ελευθερία” την Άλωση και το αίμα της με εικόνες οπτικές και ακουστικές. Είναι fake news οι περιγραφές;
Όλοι είμαστε κατά της βίας και μακάρι να μην γίνονταν πόλεμοι σ’ αυτήν τη γη, που οι σκοπιμότητές τους ξέρουμε από πού πηγάζουν. Αλλά γίνονται και θα γίνονται…
Αυτά τα “Ανθρώπινα ζώα”, όπως τους αποκάλεσαν οι δυνάστες τους, ξεσηκώθηκαν και αντιστάθηκαν στην κατοχή και τη βία που ασκείται πάνω τους με σκληρότητα. Έτσι είναι.
Και οι άλλοι, οι άνθρωποι και όχι τα ζώα, πώς τους πολέμησαν; Με μεγαλύτερη ακόμη αγριότητα.
Έχοντας την υπεροπλία του ισχυρού και με πλάτες ακόμη ισχυρότερες, έπνιξαν τους αμάχους στο αίμα. Ακόμη και το προχθεσινό ολοκαύτωμα του παλαιστινιακού νοσοκομείου προσπαθούν να το φορτώσουν στους εξεγερμένους. Γιατί είναι πολύ βαρύς ο όρος “έγκλημα πολέμου” για κείνους που υπήρξαν θύματα του γερμανικού Ναζισμού, για κείνους που, σύμφωνα με τη δική τους Εκκλησιαστική Ιστορία, έπλασαν ένα Δαυίδ, που νικά τον Γολιάθ με τη σφεντόνα του!
Γιατί δεν καταλαβαίνουν τώρα τον απέναντί τους Δαυίδ, που πολεμά με τη δική του σφεντόνα;
Στην εποχή της Παγκοσμιοποίησης και της κυριαρχίας της αχανούς Αγοράς των Δυνατών οι έννοιες και οι λέξεις έχασαν πια τη σημασία τους.
Δεν έχουν ελπίδα οι μικροί Δαυίδ του καιρού μας;
Εμείς κάποτε στην Τριπολιτσά, στο Μεσολόγγι, στη Γραβιά, στα Δερβενάκια ,ανήκαμε σ’ αυτούς τους μικρούς Δαυίδ, πολεμούσαμε με τη σφεντόνα μας! Τώρα;
far
…………….
Η βαθμιαία συρρίκνωση του Παλαιστινιακού Κράτους
