“Αααχ, ααχ! Πάει, καλιέ, η Δημαρχίαα…” / γράφει η γκουστιρίτσα
Αααχ, λούσκα, μπανιαρίσκα
έβρασα μπικουτί…
Ανιέμνησκα γλιεπς ι Μήτσιους μ’
καλιέ, Δήμαρχους να ικλιγεί!
Ποιος, κο,του ανιέμνισκι αυτό
να χάσ’ τν Δημαρχίαα;
Αααχ, ήρθαν, κο,οι αριστιροί
κι μας πήραν τα προυτεία!
Μαδιούμι η κακουμοίρααα
δεν θα είμι αύριου δημαρχέσσααα!
Δεν ψήφσαν, κο, οι άχρηστ’
τουν άντρα μ’ του μπουχέσα…
Ιγώ, κο, πάινα στς ψηφουφόρ’
κι όλου τάματα τς έφκιανα…
Τάχατις θα γένου κουμπάρα
κι τς έταζα κι στιέφανα!
Κι…να,”ιγώ θα σι παντρέψου
κι θα σ αλλαξου τ’ βέρα
κι μη σι νοιάζ ντιπ”
τα ψιέματα μ’ έφιβγαν σφαίρα!
Άι, κο, μέχρι του γιό μ’ έταξα!
Τς ίλιγα, “ήρθ η ζμπιθέρα”!
Αγκαζιέ, κο, τα κρατούσα
τα πισκιέσια στν πανιέρα! (πανέρι)
Κι…να,τα κουκουρέτσια!
Κι…να κι τα σπληνάντιρα!
Τάχα ήμαν ζμπιθέρα συγκινημέν’!
μ’ έφιβγιν κι η μάσκαρα…
Ααααααχ, πάει η Δημαρχίαααα!
Μας έφαγιν του πουσουστό!
Πάνι κι τα ΕΣΠΑ!
Κι φσω κι ξιφυσώ!
Ιγώ, κο, έφκιανα πιρίπατου
κι είχα τουν κώλου μ’ τούρλα!
Νόμζα η καψιρή
πως θα βαρέσουν απόψι τα νταούλια!
Τουν άντρα μ’, κο, τουν πρόσιχαααα
τουν είχα μπιμπιλό!
Ως κι πιρουκίν’ τουν φόρσα
μην έχμι Δήμαρχου καραφλό!
Τουν είχα καλιέ, τζιτζί
που παν’ μέχρι σια κατ’!
Τουν έγραφα κι τς ουμιλίις
τς έφκιανα πλιέι μπακ!
Κι…να, πιρηφανιέβουμαν
πως είμι απού τζάκ’!
Καμώνουμαν ζμπιθιριό’
μι τουν Κώτσιου Μητσιουτάκ’!
Ούι,ούι,ούι,ούι!
Βαρώ του ντικουλντέ!
Πρήσκα απού τα κλιάματα
μ έκουψι κι του κουρσιέ!
Πάει του συνουλάαακι μ’
κι εινι Σύλια Κριθαριώτ’!
Κο, νόμσα θα χιριτώ τς ψηφουφόρ’
που πάν’ απ’ τουν ιξώστ’!
Μπο, μπο, μπο, μπο…
Μι άναψαν τα μάγλα!
Μι αμπουδάει κι του βρακί μ’!
Γλιεπς κι αυτό του πήρα τάνγκα!
Πω, πω, πω,πω μανούλα μ’
παραπατώ η χαντακουμέν’!
Πάει η Δημαρχία
που τν είχαμι διδουμέν’!
Φέρτι μι πικρό καφέ
στου πουλιτικό μ’ γραφείου…
Μι φαίνιτι κατ’ δεν έκαμα καλά
κι….πάει του Δημαρχείουου…
………………
Θκια σας η αγαπημέν’ σας
Γκουστιρίτσα
