Βιβλίο Γράμματα & Τέχνες Λογοτεχνία Πολιτισμός Ρεπορτάζ Τοπικά

Παρουσιάστηκε στη Βέροια η ποιητική συλλογή της Κούλας Αδαλόγλου “Ο δρόμος της επιστροφής είναι απόκρημνος”/ Ποίηση ώριμη, μεστή, ανθρώπινη

14/09/2023, 23:37

Στο Φουαγιέ της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών στη Βέροια παρουσιάστηκε η ένατη ποιητική συλλογή της Κούλας Αδαλόγλου “Ο δρόμος της επιστροφής είναι απόκρημνος” εκδόσεις Μελάνι.

Συνδιοργανωτές η Δημοτική Βιβλιοθήκη “Θεανώ Ζωγιοπούλου”, ο Σύνδεσμος Φιλολόγων Ημαθίας, οι εκδόσεις Μελάνι και το βιβλιοπωλείο Ηλιοτρόπιο.

Βεροιώτισσα η Κούλα Αδαλόγλου, (άσχετα αν από τα φοιτητικά της χρόνια ζει στη Θεσσαλονίκη), με παρουσία στη Βέροια που άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις, καθώς διετέλεσε Σύμβουλος Φιλολόγων στο Νομό, επιστήμονας με συγγραφικό έργο πάνω στη Νεοελληνική Γλώσσα και ποιήτρια, ήταν επόμενο το τελευταίο της βιβλίο να προκαλέσει ενδιαφέρον και να φέρει στην εκδήλωση τον ανάλογο κόσμο.

Για τη συλλογή της μίλησαν:

Η Ευγενία Καβαλλάρη, πρόεδρος του Συνδέσμου Φιλολόγων Ημαθίας και η Ελένη Καραγιάννη, φιλόλογος, συγγραφέας.

Ποιήματα διάβασαν: ο Λευτέρης Κορυφίδης, φιλόλογος, ποιητής, ηθοποιός, η Κατερίνα Γρηγοριάδου, φιλόλογος, διευθύντρια της ΚΕΠΑ του Δήμου Βέροιας και η ποιήτρια Κούλα Αδαλόγλου.

Συντονίστρια της εκδήλωσης η Βούλα Κοτσάλου, βιβλιοθηκονόμος, υπεύθυνη Δημοτικής Βιβλιοθήκης «Θ. Ζωγιοπούλου» Βέροιας.

Η παρουσίαση ξεκίνησε με αναφορά στο πλούσιο βιογραφικό της ποιήτριας και στη συνέχεια μελωδία από τρομπέτα, που γέμισε το χώρο, ξάφνιασε ευχάριστα. Μουσικός, που επιμελήθηκε τη μουσική της εκδήλωσης, ο Κώστας Μπατσίλας.

Η Ευγενία Καβαλλάρη στην εισήγησή της αναφέρθηκε στη σημαντική παρουσία της ποίησης στη ζωή και πολύ περισσότερο σε εποχές δύσκολες, όπως αυτή που διανύουμε.

Επισημαίνοντας ότι η γραφή της Αδαλόγλου, που έχει εξελιχθεί μέσα στο χρόνο, οδηγεί σε ψυχική και διανοητική ανάπτυξη του αναγνώστη. έδωσε το μύθο της συλλογής, που ξεκινά από την ομηρική Οδύσσεια, χωρίς ο πυρήνας της να αποτελεί δέσμευση, ώστε να μην μπορεί να μεταφέρει τα δρώμενα στο σήμερα. Οι ήρωες της Οδύσσειας ανθρωποποιούνται.

Ολοφάνερα η ποίηση της Αδαλόγλου ξεκινά από το ατομικό, το βιωματικό, οδηγώντας, όμως, στη συνέχεια στο συλλογικό.

Με διάθεση σκηνοθετική, χωρίς εξιδανικεύσεις, με σκευή την πολύτιμη κατοχή του Δημοτικού Τραγουδιού και τη γνώση της σύγχρονης ποίησης, (Ρίτσος, Δημουλά), οδηγείται στο στοχασμό και στη δυναμική διαχείριση του άλγους, όχι μέσα από την παραίτηση, αλλά μέσα από τη στάση της αναμέτρησης.

Η Ελένη Καραγιάννη μπήκε στο βάθος των αισθημάτων που διακατέχουν την ηρωίδα της συλλογής, που λειτουργεί περισσότερο ως μητέρα, αγωνιώντας τώρα για τον Τηλέμαχο, αφού ο Οδυσσέας έχει πια επιστρέψει, έστω κι αν η επιστροφή αυτή έχει τις ρωγμές της.

Αναφέρεται η ποιήτρια σε μας, στον καθένα μας, τους σύγχρονους Οδυσσείς, αφού ο καθένας μας έχει και τη δική του Ιθάκη.

Χαρά, διάψευση, μοναξιά, γηρατειά, θάνατος, είναι μοτίβα που τα διαδέχονται παλινδρομήσεις χώρου και χρόνου.

Η ποίησή της είναι ποίηση χαμηλόφωνη, οι λέξεις της απλές αλλά γεμάτες μουσικότητα. Πρόκειται για ποίηση ώριμη, μεστή, ανθρώπινη, που δείχνει την ηρωίδα της να αναμετριέται με το βάθος της, καταλήγοντας πως σκοπός της ύπαρξης είναι η συνύπαρξη.

Τις δύο εισηγήσεις συνόδεψαν εμβόλιμα ποιήματα της συλλογής, που τα ανέδειξαν οι φωνές του Λευτέρη Κορυφίδη και της Κατερίνας Γρηγοριάδου, φωνές εξαιρετικές με θεατρική στόφα, αλλά και ποιήματα που διάβασε η ίδια η Κούλα Αδαλόγλου.