“Ααχ, κο, να ήξιβρις πού ήμαν όλου του καλουκαίρ’…!” / γράφει η γκουστιρίτσα
Αααχ, καλιέ, ένα χρόνου φκιάνου οικουνουμία!
Λιφτά χρειάζουμι μάτσα!
Εις Μύκουνου, καλιέ, θ’ αριβάρου!
Αμάν, στέγνουσα τν κακαράτζα!
Ξιέχασα, κο,ντιπ, τ’ Φαρέτρα
κι του συγγραφικό μ’ ταλιέντου!
Καλιέ, αδύνατουν να συγγράψου
μι του πνιέβμα μ’ του αλιέγκρου!
Άιι,αγόρασα τρανή πιτσιέτα
βιλουτέ, απ’ του παζάρ!
Αααχ, άπαξ κι τ’ δγιει κάποια σιλιέμπριτις
Χραατς, θα μι τν ιπάρ!
Βάνου κι τν καπιλαδούρα μ’
Γίνκα σαν τ’ Βουγιουκλάκ’!
Μαγιό ιφόρσα τάνγκα
να κνω κι γω του κουλαράκ’!
Νιαι, κο, δεν κατάλαβα!
Καλύτιρις είν οι άλλις απού μένα!
Ιγώ, κο, είμ’ πνιβματικιά
κι ικ παραλλήλου μουντέρνα!
Σεινάμιν’ κι κουνάμιν’
αριβάρου εις παραλίαν αμμουδιρή!
Αμάν, αμάν, αμάν,ντιπ κο, δε χουράει
να στρώσου καταή!
Καλιέ, ούτι ξαπλώστρα δεν έχ’!
Ντιπ καταντίπ!
Πάλι καλά που ίφιρα
τν πιτσιετα απού του σπίτ’!
Μπρε, μπρε, μπρε!
Κο,τώρα τι θα φκιάσου;
Άιντις, η πιτσιτούλα μ’ κι γω
εμεινάμι στουν άσσου!
Πλαλώ σια παν’, πλαλώ σια κάτ’
μι τν βιλουτέ μ’ τν πιτσιτούλα…
Ωωω μάι γκοτ,τι θαύμα!
Καλιεεέ, βρήκα μια θισούλα!
Ιφθύς ξαπλάρου ιφθυτινώς
μνήσκου ανιμιλίας!
Ουάου, καλιέ, μη τηράει
νταβραντισμένους νιανίας!
Άι, λιέου, Παναγιά μ,
η μάνα μ’ θα φάει κουφέτα!
Μααα, ι νιος ι φουσκουτός
χίρσι μι τραβάει τν πιτσιέτα…
Τράβα ι νιος απού δω
τράβα ιγώ απού κει
ξισκιίσκιν η πιτσιέτα μ’
τουτέστιν ανιπιστριπτί!
“Φύγ απού δωωωω, μι ούργιαζιν
θκια μ’ είν’ η παραλίααα” !
Μα…ιγώ ουδικεί. Μουλάρουσα!
Ίμαν αντιρρησία!
Μπλουουμ, μέσα στ’ θάλασσα
μ’ έρξιν του γμαρ’!
Ήτανι σι λιεου, κο, βαλτός
που μέσα απού του μπαρ…
Νιε πιτσιέτα μ’ έμεινι
νιε τα κιφτιδάκια μ’ απ’ του μπολ!
Μι κυνηγούσιν μι τα αυτά
μι τά ‘ριχνι σα βόλ’!
Άχου, καλιέ, αντράπκα!
Δεν τό ‘χα μουλουημό!
Μα, ιγώ, κο, θα ιπιστρέψου
δια τουν κιφτέδουν τουν ιξφενδονισμό!
Είμι, καλιέ, πιριπλιέουν, ινιργό μέλους
στου κίνημα απού τν πιτσιέτα!
Αααχ, γίνκα ακτιβίστρια
κι χίρσα τα σιούρτα φέρτα!
Αααχ, καλιε, τι να σι πώ
κι τι να σι ξουμουλουγήσου…
Όολου του καλουκαίρ’ έτριχα σι πλαζ!
Δεν άδειασα ούτι να κατρήσου!
Καλιέ,τώρα ιπιστρέφου δριμύτιρ’!
Φθινουπώριασιν, καλιέ!
Που τώρα ιγώ αρχινίζου
τς σπουδαίις μ’ συγγραφαί…!
……………………..
Θκια σας η αγαπημέν’ σας
Γκουστιρίτσα
