Ακολούθησε Ιερά Λιτανεία πέριξ του Ιερού Ναού, παρουσία τοπικών πολιτικών αρχών και πλήθους ευλαβών Ναουσαίων, ενώ της εκκλησιαστικής τάξεως επιμελήθηκε ο Γραμματέας της Ιεράς Μητροπόλεως μας, Αρχιερατικός Επίτροπος Ειρηνουπόλεως και προϊστάμενος του πανηγυρίζοντος Ιερού Ναού Αρχιμ. Αρσένιος Χαλδαιόπουλος.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Οὐ σιωπήσωμεν ποτέ, Θεοτόκε, τάς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι».
Ἡ χάρη τῆς Παναγίας μας μᾶς ἀξίωσε νά ψάλουμε ἀπόψε μαζί μέ τόν Μεγάλο Παρακλητικό Κανόνα καί τά Ἐγκώμιά της, ὁλοκληρώνοντας ἔτσι τόν κύκλο τῶν Παρακλήσεων πού μᾶς προετοιμάζουν γιά τή μεγάλη Θεομητορική ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου πού θά ἑορτάσουμε μεθαύριο.
Ὅμως, ὅπως πολλές φορές ἔχουμε πεῖ, ἡ τιμή πρός τήν Κυρία Θεοτόκο, πρός τήν Παντάνασσα καί μητέρα μας, δέν τελειώνει ποτέ στή λειτουργική ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας ἀλλά καί στή ζωή τοῦ κάθε πιστοῦ. Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος εἶναι παροῦσα καθημερινά σέ ὅλες τίς Ἀκολουθίες τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, σέ ὅλες τίς εὐχές της, σέ ὅλες τίς ἑορτές τῶν ἁγίων. Καί τοῦτο, διότι εἶναι ἡ Μητέρα τοῦ Κυρίου μας, εἶναι αὐτή, τήν ὁποία ὁ ἅγιος Ἀνδρέας Κρήτης ἀποκαλεῖ «μετά Θεόν ἡ Θεός, τά δευτερεῖα τῆς Τριάδος ἡ ἔχουσα». Εἶναι αὐτή ἡ ὁποία μέ τήν ὑπακοή της στόν Θεό ἔγινε πρόξενος καί ἀρχή τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, ἀλλά καί μέ τήν ἀνύστακτη πρεσβεία καί μεσιτεία της στόν θρόνο τοῦ Υἱοῦ καί Θεοῦ της ἀποτελεῖ ἐχέγγυο τῆς σωτηρίας τοῦ κάθε πιστοῦ, ἐφόσον τήν ἐπικαλεῖται καί ζητᾶ τή βοήθεια καί τήν προστασία της.
Εἶναι παροῦσα ἡ Παναγία μας στή ζωή μας, διότι ὑποσχέθηκε, πρίν ἀπό τήν Κοίμησή της, ὅτι δέν θά ἐγκαταλείψει τόν κόσμο καί θά εἶναι πάντοτε μαζί μέ ὅσους πιστεύουν στόν Υἱό της. Ἄλλωστε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός ἀπό τόν Σταυρό ἐμπιστεύθηκε στήν Παναγία Μητέρα του στό πρόσωπο τοῦ μαθητοῦ του, τοῦ εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου, ὅλους τούς ἀνά τούς αἰῶνες μαθητές του, λέγοντάς της: «ἰδού ὁ υἱός σου».
Εἶναι ὅμως παροῦσα ἡ Παναγία μας στή ζωή τοῦ κάθε πιστοῦ, ἐφόσον εἶναι ἡ μητέρα μας. Καί ὅπως μία φυσική μητέρα, ὁπουδήποτε καί ἐάν εὑρίσκεται, εἶναι παροῦσα στή ζωή τοῦ παιδιοῦ της καί τό φροντίζει καί ἐνδιαφέρεται γι᾽ αὐτό, κατά μείζονα λόγο ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος εἶναι παροῦσα στή δική μας ζωή, μᾶς προστατεύει, μᾶς παρηγορεῖ, μᾶς ἐνισχύει καί μᾶς ὁδηγεῖ στή σωτηρία μας.
Γιά νά ἀπολαμβάνουμε ὅμως τήν ὠφέλεια τῆς παρουσίας τῆς Παναγίας μας στή ζωή μας, θά πρέπει νά ἐπιδιώκουμε νά εἴμαστε καί ἐμεῖς κοντά της καί νά τῆς ζητοῦμε τή μητρική της προστασία.
Πῶς ὅμως θά τό ἐπιτύχουμε; Θά τό ἐπιτύχουμε, ἐάν ἔχουμε πάντοτε κατά νοῦν ὅτι ἡ καθημερινή ἐπαφή καί ἡ ἐπικοινωνία πού εἴχαμε αὐτές τίς ἡμέρες τοῦ Δεκαπενταυγούστου μέ τήν Παναγία μας δέν τελειώνει σήμερα, πού ψάλαμε τήν τελευταία Παράκληση καί θά ψάλουμε καί τά Ἐγκώμιά της, οὔτε ἀσφαλῶς καί μέ τήν ἑορτή τῆς Κοιμήσεώς της.
Πρίν ἀπό λίγο τῆς ὑποσχεθήκαμε, ἐπαναλαμβάνοντας τούς λόγους τοῦ ἱεροῦ ὑμνογράφου, ὅτι «οὐ σιωπήσωμεν ποτέ, Θεοτόκε, τάς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι». Τῆς ὑποσχεθήκαμε νά μήν παύσουμε νά τήν ὑμνοῦμε καί νά τήν δοξάζουμε γιά τή δύναμή της καί γιά τά θαυμάσια τά ὁποῖα ἐπιτελεῖ ὑπέρ ἡμῶν, τῶν τέκνων της.
Καί αὐτό θά πρέπει νά συνεχίσουμε νά κάνουμε, καθημερινά, ὅλο τόν χρόνο, σέ ὅλη μας τή ζωή. Διότι ἡ ἀναφορά μας πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο μᾶς κρατᾶ σέ ἐπαφή καί σέ ἐπικοινωνία μαζί της, ἁγιάζει τόν νοῦ καί τήν ψυχή μας, μᾶς καθιστᾶ ἀποδέκτες τῆς χάριτός της, μᾶς κάνει νά εἴμαστε διαρκῶς ὑπό τήν προστασία της, ἐφόσον καί ἐμεῖς τῆς τό ζητοῦμε.
Καί ὅταν ἔχουμε τήν Παναγία μας στή ζωή μας, ὑμνώντας την καί δοξάζοντάς την, παρακαλώντας την γιά ὅ,τι μᾶς ἀπασχολεῖ καί ζητώντας της ὅ,τι ἔχουμε ἀνάγκη, τότε καί Ἐκείνη πρεσβεύει καί μεσιτεύει στόν Υἱό της γιά μᾶς, τότε μεριμνᾶ καί φροντίζει γιά νά ἱκανοποιεῖ τά αἰτήματά μας.
Αὐτός εἶναι ὁ ἕνας τρόπος γιά νά ἔχουμε τήν προστασία τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Ὑπάρχει ὅμως καί ἕνας ἀκόμη τρόπος: Νά προσπαθήσουμε νά μιμηθοῦμε τή ζωή τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Νά προσπαθήσουμε, δηλαδή, νά γίνουμε καί ἐμεῖς ἄνθρωποι τῆς προσευχῆς, ὅπως ἦταν καί ἡ Παναγία Παρθένος.
Τόσο στόν ναό τοῦ Θεοῦ, ὅπου τήν παρέδωσαν οἱ γονεῖς, ὅσο καί ἀργότερα στήν οἰκία της στή Ναζαρέτ καί στή συνέχεια στά Ἱεροσόλυμα ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος προσηύχετο στόν Θεό, καί ἡ προσευχή της ἦταν αὐτή πού κάθαιρε τήν ψυχή της καί φώτιζε τόν νοῦ της, ὥστε νά βαδίζει στή ζωή της σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Αὐτή ἡ ὑπακοή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ εἶναι τό δεύτερο στοιχεῖο τῆς ζωῆς της, τό ὁποῖο μποροῦμε νά μιμηθοῦμε καί τό ὁποῖο μᾶς συστήνει καί ἡ ἴδια ἡ Παναγία, ὅπως ἔκανε καί στούς ὑπηρέτες τοῦ γάμου τῆς Κανᾶ, λέγοντάς τους: «Αὐτοῦ ἀκούετε», νά κάνουν, δηλαδή, ὑπακοή σέ ὅ,τι θά τούς ἔλεγε ὁ Κύριος.
Ἔτσι θά ἀπολαμβάνουμε τήν προστασία τῆς Κυρίας Θεοτόκου καί θά ἔχουμε τήν παρουσία της στή ζωή μας, ὥστε νά ὁδηγήσει καί ἐμᾶς μέ ἀσφάλεια στόν Υἱό της καί Κύριό μας καί νά μᾶς χαρίσει τή σωτηρία.
