Παράλληλα, ο χρόνος της απουσίας από την χώρα πρέπει να αφορά σε εύλογο χρονικό διάστημα ειδάλλως αν κάποιος έφυγε από την Ελλάδα πριν 100 χρόνια και έχουμε απόδημους δεύτερης, τρίτης, τέταρτης γενιάς χωρίς καμία σχέση με τη χώρα, τότε δεν μιλάμε για ψήφο – δημοκρατικό δικαίωμα αλλά για ψήφο με βάση το “δίκαιο του αίματος”
από το facebook του Νίκου Μπογιόπουλου
1) Αγαπάμε και νοιαζόμαστε τους ομογενείς μας, τους μετανάστες μας, τους απόδημους Ελληνες. Αυτοί που δεν τους αγαπούν και δεν τους νοιάζονται είναι αυτοί που τους ανάγκασαν να γίνουν μετανάστες. Αυτοί – οι ολετήρες της λιτότητας, της κομματορουσφετοκρατίας και των μνημονίων – το μόνο που αγαπούν είναι τα ψηφοκουκιά του Ελλήνων απόδημων.
2) Το δικαίωμα ψήφου των ομογενών, των Ελλήνων που εργάζονται, ζουν και σπουδάζουν σε άλλες χώρες είναι δημοκρατικό δικαίωμα και ως τέτοιο δεν απορρέει από το “δίκαιο του αίματος”, αλλά από κριτήρια τα οποία δεν υπονομεύουν την Δημοκρατία όπως την ισοτιμία της ψήφου. Ισοτιμία της ψήφου σημαίνει η ψήφος εκείνων που ζουν στην Ελλάδα και που με την ψήφο τους καθορίζεται η ζωή τους να μην αλλοιώνεται από την ψήφο εκείνων που η δική τους ψήφος δεν έχει συνέπειες για την δική τους ζωή.
3) Σε συνέχεια των προηγούμενων, η ψήφος των Ελλήνων του εξωτερικού δεν είναι ψήφος ισότιμη έναντι των κατοίκων της χώρας όταν ρίχνεται από κάποιον που γνωρίζει την Ελλάδα μόνο από καρτ ποστάλ. Θα πρέπει ο ψηφοφόρος να έχει σχέση με την Ελλάδα, όπως αυτό αποτυπώνεται στο χρόνο που βρέθηκε στη χώρα κατά το διάστημα της μετανάστευσής του, να αποτυπώνεται στην φορολογική του σχέση με την χώρα, να αποτυπώνεται, δηλαδή, αυτή η σχέση με κοινωνικούς, οικογενειακούς, οικονομικούς όρους κτλ.
Μιλάμε, δηλαδή, για αυτονόητα κριτήρια έτσι ώστε όποιος ψηφίζει να εκφράζει τη θέση του για την εκάστοτε πολιτική ηγεσία που εκλέγεται και να τοποθετείται απέναντι σε πολιτικές, νόμους, προγράμματα που τον ανακουφίζουν ή τον πλήττουν και που εν τέλει δεν τον αφήνουν αδιάφορο ή ανεπηρέαστο αλλά τον αφορούν και τον ίδιο.
4) Παράλληλα, ο χρόνος της απουσίας από την χώρα πρέπει να αφορά σε εύλογο χρονικό διάστημα ειδάλλως αν κάποιος έφυγε από την Ελλάδα πριν 100 χρόνια και έχουμε απόδημους δεύτερης, τρίτης, τέταρτης γενιάς χωρίς καμία σχέση με τη χώρα, τότε δεν μιλάμε για ψήφο – δημοκρατικό δικαίωμα αλλά για ψήφο με βάση το “δίκαιο του αίματος”. Συνεπώς τα 35 χρόνια που ορίστηκαν με τον υφιστάμενο νόμο εξασφαλίζουν όλους εκείνους τους μετανάστες που έφυγαν την περίοδο της κρίσης, ή νωρίτερα ή έφυγαν να σπουδάσουν, ή για άλλους λόγους και δεν βρίσκονται πια στην Ελλάδα, ωστόσο διατηρούν σχέση με την χώρα.
5) Τα παραπάνω είναι τόσο πρόδηλα και τόσο προφανή που ακριβώς γι’ αυτό κατέληξαν στην νομοθέτηση των ισχυουσών διατάξεων με ευρεία συναίνεση 288 ψήφων στη Βουλή που σήμερα η ΝΔ με όρους φτηνού πυροτεχνήματος και εξόφθαλμης συμπαιγνίας επιχειρεί να ανατρέψει, επιδιδόμενη σε ένα γελοίο παιχνίδι που περιλαμβάνει από εσωτερικές τσιχλόφουσκες “αγάπης” προς τους απόδημους μέχρι κλείσιμο του ματιού σε λόμπι για να αρχίσει το δούναι και λαβείν της ψηφοθηρίας και εκτός των συνόρων.
6) Με αφορμή την κουβέντα που άνοιξαν, όμως, ας θέσουμε ένα ερώτημα στην κρίση των αναγνωστών: Η Ντέμπορα Πάπας ζει στο Μανχάταν, είναι Ελληνίδα τρίτης γενιάς, πολύ καλός άνθρωπος, δεν έχει έρθει ποτέ στην Ελλάδα, δεν έχει τίποτα εδώ, ούτε οικογένεια, ούτε περιουσία, δεν καταλαβαίνει ελληνικά και στέλνει χαιρετίσματα από το κινητό κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα σε μια ξαδέρφη της που ζει στην Αμαλιάδα και “γνωρίστηκαν” στο facebook. Ο Χασάν Καρίμ είναι από την Ασία (την Αλβανία, την Αφρική), μένει 15 χρόνια στην Ελλάδα, κατοικεί στο Πέραμα, εργάζεται στην Ελλάδα, έχει μάθει τα ελληνικά, πληρώνει φόρους και εισφορές και βιώνει κάθε μέρα την ελληνική πραγματικότητα. Δημοκρατία είναι να ψηφίζει η Ντέμπορα ή ο Χασάν στις ελληνικές εκλογές;
