Βέροια – Εύηχη πόλη 2023 / 2η μέρα – Μπαρμπούτα: Οι Χαΐνηδες σε μια διονυσιακή επικοινωνία με το κοινό τους

Κανείς μας δεν περίμενε τον κόσμο που συγκεντρώθηκε χθες στην περιοχή της Μπαρμπούτας και φυσικά ούτε οι διοργανωτές της εκδήλωσης!

Ο όρος “λαοθάλασσα” που χρησιμοποιόταν παλιά για τις μεγάλες πολιτικές συγκεντρώσεις, βρήκε εδώ το περιεχόμενό του, σ’ όλες του τις διαστάσεις. Μάθαμε, αφού διασχίσαμε το κατηφορικό καλντερίμι με δυσκολία και σπρώχνοντας κόσμο, πως όσοι τυχεροί είχαν θέσεις είχαν πάει δυο ώρες νωρίτερα για να τις πιάσουν.

Γιατί; Τι είναι εκείνο που τραβάει τον κόσμο στους Χαΐνηδες, που κλείνουν φέτος 30 χρόνια παρουσίας, χωρίς να χάσουν σε αξία και δημοφιλία, αλλά αντίθετα τα αυξάνουν και τα δυο; Ποιο είναι το μυστικό;

Ήθος, συνέπεια λόγων και πράξεων, μουσική που ξεκινάει από τη βαθιά παράδοση της Κρήτης φτάνοντας μέχρι τις μέρες μας, στίχοι τραγουδιών καταπληκτικοί και επικοινωνία με το κοινό όχι ψεύτικη και φτιαχτή, αλλά άμεση και ουσιαστική!

Δεν είναι λίγα σε μια εποχή όπου το ψεύτικο και το φανταχτερό, το άνευ ουσίας, θριαμβεύει!

Η χθεσινή βραδιά  δεν ήταν μια απλή μουσική βραδιά, ήταν μια βραδιά “Συν-κίνησης” όπως είπε ο χαρισματικός Δημήτρης Αποστολάκης, ψυχή των Χαΐνηδων  και πρώτος μεταξύ ίσων, ξεκινώντας από έναν στίχο του Χαλίλ Γκιμπράν.

Υπέροχοι όλοι οι μουσικοί του σχήματος, στο όργανο και στη φωνή, να ξεδιπλώνουν τα τραγούδια τους με ήχους και στίχους μοναδικούς.

“Ο έρωτας κι ο θάνατος ίδια σπαθιά κρατούνε…”

“Με τον καιρό να ναι κόντρα, έχει τιμή σαν πετάς…”

Στίχοι που θα μπορούσανε να αποτελέσουν μέρος της ποίησης , μουσική που σε ταξίδευε στα όρη της Κρήτης, και σου ξανάφερνε στου νου τον  αθάνατο Ερωτόκριτο. Κι ύστερα πάλι πίσω στο τώρα, ένα τώρα όμως, περασμένο και από το φίλτρο της σκέψης και από το φίλτρο του συναισθήματος.

Όλες οι ηλικίες ήταν εκεί! Μεγάλοι, που ένιωθαν το βάθος των στίχων, μικρο που δίνονταν  με πάθος στον ήχο της κρητικής λύρας,που χθες “θυσίαζε” τελετουργικά στο βωμό της Τέχνης, καθώς “κελαηδούσε” στα χέρια του Αποστολάκη.

Ήμασταν όλοι εκεί και ήμασταν χωρίς καμιά υπερβολή μαγεμένοι.

Και όσοι δεν μπόρεσαν να πλησιάσουν καν, γιατί οι όρθιοι έκλειναν τη στενή είσοδο της κατάβασης, (και μάλιστα πολλοί δεν είχαν  καν οπτική επαφή αλλά σχημάτιζαν μια σιωπηλή σειρά ακροατών μέχρι τη γέφυρα της Μπαρμπούτας και αναγκάστηκαν να φύγουν), θα μπορούσαν ίσως να τους δουν του χρόνου, στην Πλατεία Ωρολογίου αυτήν τη φορά, που χωρά και το καλλιτεχνικό τους μέγεθος αλλά και το εκρηκτικό τους πάθος για τη μουσική!

Βραδιά συναρπαστική! Βραδιά αξέχαστη!

……………

Φωτογραφίες: faretra.info