“Περί αξιολόγησης σχολείων και άλλων εμποδίων” / γράφει η Γλυκερία Γκρέκου
Μια φορά κι έναν καιρό, μάλλον σήμερα θα πω, σε μια χώρα σαν κι αυτή, η βασίλισσα, ξύπνησε μια μέρα με μια βαθιά επιθυμία.
Ήθελε να γευτεί το πιο νόστιμο ψωμί. Έστειλε λοιπόν φιρμάνι σε όλα τα νοικοκυριά της επικράτειας, ζητώντας από κάθε σπιτικό να ζυμώσει και να ψήσει το καλύτερο ψωμί. Στο τέλος, οι νικητές, θα λάβαιναν και ένα σπουδαίο έπαθλο, έτσι έλεγε το φιρμάνι.
.
Η αιτία ήταν η ανέχεια που παίδευε κόσμο και κοσμάκη, νέους γέρους και παιδιά. Άντρες και γυναίκες.
.
Μα, οι βασιλείς και οι παρατρεχάμενοι αυλοκόλακες ποτέ, στην ιστορία της ανθρωπότητας, δεν γνωρίζουν τι συμβαίνει πραγματικά στα σπιτικά του κόσμου.
Κάπως έτσι ξεκίνησε η περιπέτεια, για να ζυμωθεί και να πάρει τα εύσημα το νοστιμότερο ψωμί της χώρας.
.
Και ναι, όλοι γνωρίζουμε πως το μεράκι και η δουλειά μπορούν να κάνουν θαύματα. Αλλά η αλήθεια είναι πως δεν φτάνουν μόνο αυτά. Κι αυτό θα το δείτε παρακάτω.
Έτσι, λοιπόν, δεν τους ένοιαξε πως, εκεί, στα μακρινά και μικρά νησάκια της άγονης γραμμής, δεν ήταν εύκολο να φτάσει το αλεύρι, μιας και η φουρτούνα αναποδογύρισε το βαρκάκι και το αλεύρι έγινε ένα με το αρμυρό νερό.
Κι έτσι στο νησιώτικο νοικοκυριό αποφάσισαν να ψήσουν ένα ψωμί που είχε ελάχιστο αλεύρι και… μπόλικο ψάρι. Κάτι σαν ψαρόψωμο, να πούμε. Σκέτη αποτυχία δηλαδή. Κι ακόμα μην ξεχνάμε πως, πέρα από την έγνοια του ψωμιού, είχαν να νοιαστούν και για τα παιδιά που αρρώσταιναν, τους γέρους γονείς που δεν μπορούσαν να ανασάνουν, τον εαυτό τους, για τον οποίο φοβόταν μήπως κολλήσει τον ιό που έφερνε βόλτες γύρω τους, την υγρασία που νότιζε το σπιτικό τους.
Χιλιόμετρα μακριά, στα ψηλά και δυσπρόσιτα σπιτικά, μια νοικοκυρά παραμέρισε για λίγο την αρρώστια, πήρε αλεύρι, μαγιά , νερό κι αλάτι, πρόσθεσε όλη την αγάπη που είχε και αφού ζύμωσε το ψωμί το έβαλε στο φούρνο να ψηθεί. Μα λογάριασε χωρίς τον ξενοδόχο.
Που σημαίνει πως, την ώρα που αρχίνησε να ζεσταίνεται το ζυμάρι, μια ξαφνική διακοπή ρεύματος- συμβαίνει συχνά στα ψηλά και απόμακρα χωριά- εκείνη την ώρα ακριβώς, ξεφούσκωσε η ζύμη και έπρεπε να τρέξει στους λόγγους να μαζέψει ξύλα για να ανάψει φωτιά. Κι αυτό σήμαινε πως δεν θα προλάβαινε να είναι το ψωμί, στην ώρα του, έτοιμο.
.
Στο μεταξύ, την ίδια στιγμή, στην ανατολική πλευρά μιας μεγάλης Πόλης, ένας νοικοκύρης φούρνιζε το ψωμί του, σε μια κουζίνα που δούλευε καλά. Ναι, δυσκολεύτηκε λίγο, μιας και είχε το νου του στα παιδιά, στους γέρους γονείς, στη δουλειά που τον περίμενε, αλλά το πράμα πήγε κατ ευχήν.
Το ψωμάκι βγήκε στην ώρα του και καλοψημένο. Ήταν ένα αξιοπρεπές αποτέλεσμα. Μπορεί να άρεσε στη βασίλισσα, ίσως να κέρδιζε και βραβείο.
.
Σε αντίθεση με ένα νοικοκυριό, στη δυτική μεριά της Πόλης, όπου τα πράγματα ήταν δύσκολα.
Τα παιδιά έβηχαν όλη μέρα, οι μεγάλοι ψήνονταν στον πυρετό, είχε διακοπή νερού και η παλιά κουζίνα, μέσα στο κοντέινερ, είχε νοτίσει και μια έπαιρνε μπρος, μια σταματούσε.
Το ψωμί που βγήκε ήταν μισό ψημένο, μισό λασπωμένο.
.
Για να μην τα πολυλογούμε εκατοντάδες νοικοκυριά πάλευαν τις ίδιες μέρες, με διαφορετικές συνθήκες για ένα σκοπό: Να ψήσουν το πιο νόστιμο ψωμί της χώρας.
.
Μόνο που ξέχασα να σας μιλήσω και για άλλο ένα σπιτικό. Πλούσιο, με μια μεγάλη, σύγχρονη κουζίνα, με μπόλικα υλικά για πρώτη ύλη, με κανένα εμπόδιο, ως και γεννήτρια υπήρχε για το ενδεχόμενο διακοπής του ηλεκτρικού.
Και ναι, φυσικά τα παιδιά και οι γέροι αρρώσταιναν, αλλά ο νοικοκύρης είχε τον τρόπο του. Πλήρωνε ανθρώπους να τους φροντίζουν. Όσο να πεις, υπήρχαν λεφτά για κάθε ανάγκη που προέκυπτε. Κι έτσι απερίσπαστος, έβαλε τα καλύτερα άλευρα, βούτυρα και ανθό αλατιού, νερό στην κατάλληλη θερμοκρασία, στην τελευταίας τεχνολογίας αυτόματη κουζίνα. Και βγήκε ένα ψωμί μούρλια. Σκέτο παντεσπάνι!
Όταν ήρθε η ώρα της αξιολόγησης του πιο νόστιμου ψωμιού, ιδού το βραβείο!
Όλοι γνωρίζετε ποιος το κέρδισε!
Και μαζί με τη χαρά της νίκης, το πλούσιο σπιτικό, έλαβε και δέκα χρυσά φλουριά, έτσι για επιβράβευση.
.
Κι αν κάθομαι τώρα και σας γράφω όλα αυτά, είναι γιατί, μια ζωή δασκάλα, έμαθα πως « Κι αν σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές, είναι γιατί τ΄ακούς γλυκύτερα»…
Γλυκερία Γκρέκου
