Τα παιδιά σας δεν είναι παιδιά σας
κι ας είναι κομμάτι από τη σάρκα σας,
κομμάτι της ζωής σας.
Είναι τα φύτρα της ζωής,
που λαχταρούν να ξεκινήσουνε
ταξίδι όμορφο και μακρινό
γεμάτο συγκινήσεις,
ταξίδι για μιαν Ιθάκη
ολότελα δική τους.
.
Πόνο αβάσταχτο φέρνει ο αποχωρισμός τους,
τι είναι πρόσφατες οι στιγμές που σας χαρίσαν,
γλυκές μα και πικρές,
που αγγίζουνε κατάβαθα
τη γονεϊκή ψυχή σας,
μες σ’ ένα ξέφρενο, τρελό χορό
της μνήμης, της καρδιάς,
στο διάβα του αιώνιου χρόνου.
.
Σπάστε τα δεσμά από τις θύμησες,
που θρόνιασαν στο νου σας
κι ελευθερωμένοι πια απ’ τη φυλακή τους,
χωρίς βαρυγκομό και πίκρα,
δεχτείτε πως όλα σε τούτη τη γη
έχουν αρχή και τέλος.
.
Κι έρχεται κάποτε η στιγμή
να πάρουν τη σκυτάλη
ωσάν συνεχιστές σας.
Αφήστε τα να πετάξουνε,
αφήστε τα να πλάσουνε
τον κόσμο όπως τον θένε
και με χαρούμενη λαλιά
και με γλυκιά την όψη,
ευχηθείτε να καλοτυχίσουνε
στο δρόμο της ζωής τους.
.
Θεόδωρος Κοσμίδης
Νάουσα
