Νοσοκομείο Βέροιας – Κλινική covid: Εκεί που ο αγώνας συνεχίζεται – Ευχαριστίες

Ειπώθηκαν τόσα πολλά εδώ και τρία χρόνια για  τον εφιάλτη του covid, που κάθε τι είναι πια χιλιοειπωμένο. Μάλιστα για τους περισσότερους οι εμπειρίες που σημάδεψαν ανεξίτηλα τη ζωή όλων μας είναι  κάτι που όχι απλά δεν θέλουμε να  ξανασυζητηθεί, αλλά ούτε καν να αναφερθεί.

Λογικό. Όχι, όμως, όταν ο covid γίνεται προσωπική εμπειρία και σου χτυπά την πόρτα, τη στιγμή που  νόμιζες ότι όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν.

Βγήκα από την κλινική covid του Νοσοκομείου της Βέροιας προχθές, μετά από μια τετραήμερη νοσηλεία. Δεν θα “κομίσω γλαύκα ες Αθήνας”, γιατί όλα πια είναι γνωστά. Δυο λόγοι με κάνουν να γράψω αυτές τις γραμμές. Πρώτον η ανάγκη να ευχαριστήσω από βάθους καρδίας και δεύτερον η ανάγκη να πω ότι έχουμε εφησυχάσει αδικαιολόγητα τον τελευταίο καιρό, ενώ ο κίνδυνος μιας πιθανής νόσησης παραμένει για όλους μας.

Τις θερμότερες ευχαριστίες μου στην Κλινική, που τόσο μεθοδικά έχει οργανωθεί από τον Διευθυντή της Παθολογικής Κλινικής κ. Χρήστο Κούτρα και την ιατρική ομάδα του, με δίπλα τους ένα νοσηλευτικό προσωπικό, που κάνει όχι μόνο όσα μπορεί, αλλά και όσα δεν μπορεί, πέρα από κάθε προσδοκία!

Κανένας έπαινος δεν είναι αρκετός για την προσφορά των ανθρώπων αυτών.

Δεύτερο, όμως, και πολύ σημαντικό, το ότι ποτέ δεν είχαμε χαλαρώσει τόσο πολύ, όσο αυτόν τον καιρό, με αποτέλεσμα ο κίνδυνος να μην είναι από τη μια ορατός, αλλά από την άλλη υπαρκτός και μεγάλος.

Διανύοντας μια προεκλογική περίοδο με ένταση και στοχεύσεις, που κάθε άλλο παρά υπενθυμίζουν τους γνωστούς κανόνες προσοχής και προφυλάξεων, ιδιαίτερα μετά από ένα Πάσχα που όλοι το είχαμε ανάγκη, προχωρούμε πέφτοντας σε παγίδες καθόλου ευκαταφρόνητες.

Ο covid είναι όμως ακόμα εδώ και εμείς δεν πρέπει να τον ξεχνάμε, όπως δεν πρέπει να ξεχνάμε και τον αγώνα που δίνουν και είναι πάντα έτοιμοι να δώσουν οι άνθρωποι που τάχθηκαν να υπερασπιστούν την Υγεία μας, με τα ελάχιστα, δυστυχώς, που τους δίνονται από την Πολιτεία και σημαντικότερο όπλο το περίσσευμα της ψυχής τους.

Τους ευχαριστώ για μια ακόμη φορά.

Δήμητρα Σμυρνή