«Γεωργία το όνομά μου!» / γράφει η Ειρήνη Δασκιωτάκη

Του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου ήταν χθες… Μεγάλη γιορτή!

Πόσοι οι Γιώργηδες σε όλη την Ελλάδα!

Όπου  Γιώργος και μάλαμα λέει και το τραγούδι, και για χάρη τους γέμισαν οι εκκλησίες, άλλαξε ο καιρός, τα ζαχαροπλαστεία πήραν φωτιά, τα κεράσματα στα σπίτια και τις ταβέρνες πήγαν και ήρθαν… Μία άκρως γιορτινή μέρα, στον απόηχο του Πάσχα.

Μαζί με τον Θωμά, τον  άπιστο Θωμά, πού σίγουρα δεν θα πίστεψε ότι ήταν χτες και του Άη Γιώργη…

Του πήρε τη θέση, τον υπερσκέλισε!

Και οι δύο κινητές γιορτές και φέτος έφτασαν στον ίδιο χρόνο.

Μην ξεχάσουμε, γιόρταζαν και οι Γεωργίες.

Θυμάμαι μία Γεωργία που παίζαμε μαζί όταν ήμασταν παιδιά, εκεί στη γειτονιά που μεγάλωσα.

Βέβαια συχνότερα Γιωργίτσα τη φωνάζαμε και Γιτσούλα …

Κάθε φορά που στο ραδιόφωνο άκουγε μικρούλα ο Υπουργός Γεωργίας…, ότι και να έκανε προσηλώνονταν σε αυτή την είδηση και  ρώταγε τη μαμά της, την γλυκύτατη κ. Βασιλική:
« Για μένα λένε μαμά;»

Η μαμά δεν απαντούσε χωμένη στις δουλειές όπως ήταν και από μόνη της έδινε την απάντηση με απόλυτη σιγουριά:
«Για μένα λέει!»

Η μαμά της πάλι δεν το πολύ ήθελε αυτό το όνομα…

Τον πεθερό της Γεώργιο τον λέγανε, είχε τέσσερα αγόρια.

Δύο από τα τέσσερα  αδέρφια του άντρα της κάνανε γιους στο πρώτο παιδί.

Και τα δύο πήραν το όνομα του παππού τους.

Όταν γεννήθηκε αυτό το γλυκό πλασματάκι, δεύτερο στη σειρά κορίτσι στην οικογένεια, δικαιωματικά έπρεπε να πάρει όνομα, καταπώς ήταν το συνήθειο, της άλλης γιαγιάς…. της Μαρίας!

Δικαιωματικά, αφού το πρώτο κορίτσι πήρε το όνομα της πεθεράς της.

Η νονά δεν είχε καμία αντίρρηση, το υποστήριζε μάλιστα  αυτό αν και τότε ο νουνός και η νονά μπορούσαν να  δώσουν το όνομα που ήθελαν χωρίς να ρωτήσουν τους γονείς…
Δυναμική, ψηλή, αρχοντογυναίκα ήταν η νονά της Γεωργίας, από ένα χωριό για το οποίο πάντα καμάρωνε, από το Σπήλαιο των Γρεβενών.

Είχαν κατέβει με τον άντρα της στην Αλεξάνδρεια για να επιβιώσουν εκείνα τα δύσκολα χρόνια.

Ο νουνός ήταν και πολύ καλός τεχνίτης στο είδος του.
Ήταν βρυσάρος… έτσι τους λέγανε.

Έβγαζε νερό από τη γη  με χειροκίνητα τρυπάνια και μακριούς σωλήνες γεώτρησης και έστηνε τουλούμπες, χειροκίνητες αντλίες που ανέβαζαν το νερό που γνώριζε που βρίσκεται , αφού ένας συνεργάτης του ραβδοσκόπος, με έναν τρόπο μαγικό κρατώντας μια διχαλωτή ράβδο με τη μορφή ανάποδου Υ γυρνούσε μια περιοχή περπατώντας αργά και χαλαρά, και… φώναζε ξαφνικά:  «Εδώ! Εδώ!»

Η νονά όπως είπαμε τα είχε κανονίσει με την κ. Βασιλική, αλλά ο πεθερός της ο Γιώργος θύμωσε…

Ο πρώτος γιος όφειλε να δώσει και το δεύτερο όνομα από τη δική του μεριά!

Έτσι άλλαξε η απόφαση συμφωνώντας με το ζόρι και η συγχωρεμένη η μαμά της Γεωργίας, χωρίς όμως να το γνωρίζει ο πεθερός της…

Εκείνα τα χρόνια δεν πήγαιναν οι γονείς στην εκκλησία, όταν βάφτιζαν το παιδί τους.
Το πήγαινε η γιαγιά συνήθως από την πλευρά του πατέρα .

Ο πεθερός της δεν είχε πάει κι αυτός στην εκκλησία.
Έμεινε σπίτι μουτρωμένος και περίμενε εναγωνίως τα παιδιά που θα τρέξουν να πουν το όνομα.

Μόλις  αναγγέλθηκε στην Εκκλησία το όνομα του μωρού, έτρεξαν τα παιδιά όλο χαρά να φέρουν τα μαντάτα στο σπίτι.

Ο πατέρας έδωσε  χρήματα στα παιδιά και η μητέρα κερνούσε γλυκά.

Ο «πάτερ φαμίλιας» Γεώργιος, που κατά τα άλλα ήταν ένας χρυσός άνθρωπος, δεν άντεχε να πληγωθεί το γόητρο του.
Δεν έγινε που δεν έγινε αγόρι το δεύτερο, τουλάχιστον να επιβάλει το όνομά του…

Μεγαλωμένος και αυτός με τα στερεότυπα εκείνης της εποχής που ίσως ακόμα και τώρα μετράνε μερικές φορές, αυτός ένας καλός άνθρωπος, πλήγωσε την κ. Βασιλική ανήμερα που βάφτιζε το δικό της παιδί…

Πήγαινα στο σπίτι τους συχνά και παίζαμε τα δύο κορίτσια μαζί.
Αυτή η φιλία κρατούσε γερά όσο μεγαλώναμε…

Μου άρεσε να κουβεντιάζω, με ενδιέφερε πάρα πολύ να μαθαίνω τους ανθρώπους μέσα από τις προσωπικές τους αφηγήσεις .
Το προκαλούσα, μπορώ να πω,  μόλις μου δινόταν η ευκαιρία. Όταν μια μέρα στην τηλεόραση ακούστηκε στις ειδήσεις…ο Υπουργός Γεωργίας, έκανε αυτό… ξεκαρδίστηκε η Γιωργίτσα

Έτσι η Βασιλική, με αφορμή αυτή τη συμπεριφορά,  μας εξιστόρησε τα της βάφτισης που για πρώτη φορά άκουγε και η Γεωργία…

Σύμπτωση;

Ήταν ανήμερα της γιορτής της, 23 Απριλίου με έναν Απρίλη, μοσχοβολιστό, από τις μοσχολουλουδιές, τις πασχαλιές τα ζουμπούλια και τους νάρκισσους που στόλιζαν το παρτέρι τους δίπλα στο μπαλκονάκι….

καλή εβδομάδα με υγεία!

Ει. Δα.