Βέροια Βιβλίο Περισσότερο διαβασμένα Πολιτισμός Τοπικά

ΑποΜνημοΝεύματα της Μνήμης: “Πόπη Χατζηδήμου” & “Οι ακούραστες κυρίες του Λυκείου Ελληνίδων Βέροιας” / γράφει η Ελένη Αναγνώστου

09/04/2023, 09:30

Πόπη Χατζηδήμου

Η παρουσία της γινόταν αισθητή από το κλιμακοστάσιο, όπου, καθώς ανέβαινε, διαχέονταν το ακριβό γαλλικό της άρωμα, στο χώρο. Σαφώς αστή. Πάντα κομψή, σοβαρή, μετρημένη. Στην τέχνη της απόλυτη. Η ίδια μαθήτευσε δίπλα σε δάσκαλο που ήταν μαθητής του Λιστ. Εφάρμοζε και απαιτούσε θρησκευτική προσήλωση σε κάθε σημάδι της παρτιτούρας. Πίσω από την αυστηρή παρουσία της ένα τόσο φλογερό ταμπεραμέντο που εκφράζονταν μόνο μέσα από την ερμηνεία και τη διδασκαλία.

Πάντα τραγουδούσε την ώρα που μας δίδασκε. Σημείωνε με τα πολύχρωμα στυλό και τα μολύβια της τις παρατηρήσεις, τις ταχύτητες και τους τρόπους μελέτης με ευανάγνωστα γράμματα. Έβαλε τα θεμέλια στη σοβαρή μουσική εκπαίδευση της Βέροιας των νεότερων χρόνων, όταν, μαζί με τον Ευάγγελο Θεοφάνους, δημιούργησε το Δημοτικό Ωδείο. Πυλώνας μαθητείας και δημιουργίας. Η Πόπη Χατζηδήμου είναι ορόσημο στη ζωή όσων την έζησαν. Είναι και θα είναι για πάντα η κυρία Πόπη, που με σεβασμό μάς αντιμετώπισε και την αντιμετωπίσαμε.

==========================

Οι ακούραστες κυρίες του Λυκείου Ελληνίδων Βέροιας

Με μοναδική οργάνωση και πάντα ακούραστες, υπηρετούν την παράδοση από το δικό τους μετερίζι. Με εξαιρετική συνέπεια και σεβασμό, που αγγίζει τα όρια της τελετουργίας, ντύνουν, χτενίζουν και φροντίζουν τους χορευτές.

Με την εξαιρετική Σοφία, που όρισε ο κάθε τόπος της πατρίδας μας, ως φορεσιά.

Τις ημέρες της προετοιμασίας δεν έχει νοικοκυριό και φαΐ για την οικογένεια. Πρωταρχικός σκοπός είναι να επιτελέσουν το αθόρυβα σεμνό, μα σπουδαίο έργο τους. Είχα την τύχη να τις γνωρίσω περισσότερο και να δω πως λειτουργούν, όταν με έντυσαν με την παραδοσιακή φορεσιά της Βέροιας για να τραγουδήσω στο αρχαιολογικό μουσείο της Βέροιας το τραγούδι « Μαρμαρένια μου βρυσούλα». Ζήτησα να φωτογραφηθούμε όλες μαζί .

Η Σωσώ, η Στέλλα, η Καίτη, η Έλλη, η Ζιζή, η Αντωνία, η Γέση, η Μαρία . Αλλά και η Βέτα, η Λόλα, η Μαρία, η Λίτσα και η Ελσυ, που την ημέρα εκείνη έπρεπε να υπηρετούν σε διαφορετικό πόστο και όχι στο κτίριο που φιλοξενεί το βεστιάριο. Κάθε φορά που κοιτάω τη φωτογραφία μας, σκέφτομαι, πως αν όλοι μας λειτουργούσαμε στο μικρόκοσμο μας με αυτή την ακρίβεια που δείχνουν οι ακούραστες κύριες του Λυκείου, θα κάναμε μικρά θαύματα γύρω μας

============================