Το βίαιο ξεθώριασμα του «επιτελικού» λούστρου / γράφει η Μαρία Μητσοπούλου
Οι πάντες ένιωσαν ότι είναι εκτεθειμένοι σε ασύλληπτους κινδύνους την ώρα που χρησιμοποιούν βασικές υποδομές της χώρας εν έτει 2023, κι ενώ όλα τα προηγούμενα χρόνια η κυβέρνηση έχει κάνει ένα σκληρό προμόσιον του εαυτού της και κυρίως του Μητσοτάκη για την αλλαγή σελίδας στην οικονομία που αξιοποιεί τη νέα τεχνολογική εποχή, και φτιάχνει ένα δυνατό brand name για την Ελλάδα. Κάτω από το επικοινωνιακό λούστρο με τα παχιά και κούφια λόγια υπάρχει όμως η αποσάρθρωση των υποδομών που κομματάκι κομματάκι απαξιώνονται για να παραδοθούν στο ιδιωτικό κεφάλαιο, για την ακρίβεια στα ιδιωτικά μονοπώλια ή ολιγοπώλια.
Από τη βαριά βιομηχανία, μέχρι τις δημόσιες μεταφορές, την ενέργεια, την υγεία, την εκπαίδευση και τώρα σειρά παίρνει το νερό. Για την ακρίβεια ό,τι δεν πρόλαβαν να κάνουν τα μνημόνια, το βάζει σε ρότα η κυβέρνηση.
Σε αυτή τη διαδικασία να μπουν όλα σε τροχιά ιδιωτικοποίησης η κυβέρνηση πράγματι αποδείχθηκε πολύ συστηματική, μέσα σε 4 χρόνια πρόλαβε και παραπρόλαβε να προχωρήσει το «έργο» της σε όλους τους παραπάνω τομείς. Πού να μείνει μυαλό για την ολοκλήρωση του έργου της εγκατάστασης των ηλεκτρονικών συστημάτων ασφαλείας στη βασική σιδηροδρομική γραμμή της χώρας.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο «κατάρρευσης» της μαγικής εικόνας που έχτιζε η κυβέρνηση όλα αυτά τα χρόνια, πλέον έρχονται όλα στο φως, γιατί δεν είναι μόνο τα τρένα που λειτουργούν με σημαντικό έλλειμμα ασφάλειας.
“Το πραγματικό όνομα του Σταθμάρχη ήταν Άκτωρ και Alstom” / γράφει η Ευρυδίκη Μπερσή
Μετά το δυστύχημα, οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας κατήγγειλαν ότι δεν εισακούγονται ούτε οι δικές τους προειδοποιήσεις για τις ελλείψεις σε προσωπικό που οδηγούν σε εξαντλητικές υπερωρίες, τις ελλείψεις σε υποδομές και τη χρήση νέας τεχνολογίας.
Οι εργαζόμενοι στις αστικές συγκοινωνίες και ειδικά στο μετρό καταγγέλλουν δραματικές ελλείψεις σε προσωπικό, μεταξύ άλλων σε ειδικότητες όπως οι σταθμάρχες.
Τα ναυτεργατικά σωματεία καταγγέλλουν ελλείψεις σε προσωπικό και συστήματα ασφαλείας, απουσία σωστής συντήρησης μηχανημάτων, όλο και δυσμενέστερες συνθήκες εργασίας και μια σειρά ζητήματα εκπτώσεων σε προδιαγραφές. Όλα αυτά θέτουν σε κίνδυνο επιβάτες και πληρώματα.
Κι ενώ φουντώνει οργή για όλα αυτά μαζί -αρχής γενόμενης από τα Τέμπη- η κυβέρνηση έχει ήδη φέρει στην Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου το νομοσχέδιο για το νερό, το οποίο οι φορείς που τοποθετήθηκαν κατήγγειλαν ως έμμεση ιδιωτικοποίηση.
Το ερώτημα είναι αν εν μέσω γενικής κατακραυγής – με την ίδια την κυβέρνηση και τους δικούς της χειρισμούς να έχουν ύστερα από μια δεκαετία βγάλει τον κόσμο στον δρόμο, σε διαδηλώσεις και απεργιακές κινητοποιήσεις, και με τις δημοσκοπικές μετρήσεις να καταγράφουν ήδη σημαντική πτώση – θα προχωρήσει στην ψήφιση του νομοσχεδίου αυτού σα να μη συμβαίνει τίποτα, με τη γνωστή τακτική της ενοχοποίησης των πάντων, όσων δηλαδή αρθρώνουν κριτική και σοβαρές ενστάσεις.
Πάντως, ακόμη και μετά τα όσα έγιναν φαίνεται πως στο κυβερνητικό στρατόπεδο θα επιμείνουν στην αντίληψη πως κράτος και «παθογένειες» πάνε χέρι – χέρι, επομένως χρειάζεται ακόμη λιγότερο κράτος.
