Σε άρθρο εφημερίδας πανελλήνιας κυκλοφορίας αρθρογράφος γράφει ότι τα κέρδη των επιχειρήσεων καρπώνονται οι ιδιοκτήτες. Γεγονός που απηχεί την πραγματικότητα. Στη συνέχεια, για λόγους δικαίου, προτείνει ένα μέρος των κερδών να δίνεται στους εργαζόμενους, για να καλύψουν απώλειες των τελευταίων χρόνων. Με βάση την αποδοχή της πρότασής του, κλείνει το άρθρο με το συμπέρασμα ότι “εκτός του υπαρκτού υπάρχει και ο έντιμος καπιταλισμός”.
Χρησιμοποιεί μια πρόταση υπέρ των εργαζομένων, για να στηρίξει τον τίτλο του άρθρου του (έντιμος καπιταλισμός) και να δείξει την κοινωνική ευαισθησία, τόσο τη δική του όσο και της εφημερίδας στην οποία εργάζεται Όμως ο απώτερος στόχος είναι άλλος. Με έξυπνο τρόπο θέλει να περάσει στους αναγνώστες τα μηνύματα:
1) Ο καπιταλισμός μπορεί να είναι δίκαιος κι έντιμος.
2) Αν δε συμβαίνει αυτό, οφείλεται σε κάποια άτομα, που είναι κακοί εργοδότες και όχι στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα.
Μία από τις βασικές θέσεις του συστήματος είναι: ο ένας ή οι λίγοι να εκμεταλλεύονται τους πολλούς.
Η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο έχει καταδικαστεί το 1789 από τη γαλλική επανάσταση με την περίφημη διακήρυξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ως απάνθρωπη, άδικη κι ανήθικη.
Παρ’ όλο που πέρασαν 234 χρόνια από τότε, η εκμετάλλευση – ανθρώπου από άνθρωπο- στο υπάρχον πολιτικό σύστημα είναι κανόνας. Στο σημερινό εκμεταλλευτικό σύστημα άλλοι παράγουν τον πλούτο κι άλλοι τον ιδιοποιούνται.
Αν κάτι τέτοιο είναι δίκαιο, έντιμο, ηθικό,τότε συμφωνώ με τον τίτλο του άρθρου και το συμπέρασμα του αρθρογράφου. Όμως δε νομίζω να υπάρχει στον πλανήτη λογικός άνθρωπος, που να θεωρεί τέτοιου είδους μοιρασιά έντιμη, δίκαιη, ηθική.
Οι ιδιοκτήτες επιχειρήσεων, (βιομήχανοι, εφοπλιστές, μεγαλοεργολάβοι κ.ά.) ελέγχονται από το κράτος (εξουσία )για την εφαρμογή των νόμων κι αν τυχόν παραβιάζουν τη νομοθεσία…τιμωρούνται. Επομένως ο τίτλος του άρθρου είναι σωστός..
Οι νόμοι δεν ψηφίζονται πάντα με βάση το δίκαιο των πολλών, αλλά με κριτήρια, που εξυπηρετούν συμφέροντα κυρίαρχων κοινωνικών στρωμάτων. Κι αυτό γιατί το κράτος αντλεί τη δύναμή του και στηρίζεται από ορισμένες κοινωνικές δυνάμεις, οι οποίες αποτελούν την άρχουσα τάξη. Οικονομικά και κοινωνικά κυρίαρχη τάξη είναι αυτή που “ελέγχει” την εξουσία.
Με αυτό το σκεπτικό μπορούμε να πούμε ότι το κράτος εκφράζει ταξικά συμφέροντα.
Οι νόμοι που θεσπίζονται, όσον αφορά τα εργασιακά, ευνοούν την εργοδοσία. Είναι συμπτωματικό; Τυχαίο; Δε νομίζω.
Αφού λοιπόν οι νόμοι έχουν τη χροιά της κυρίαρχης τάξης κι αφού η εκμετάλλευση είναι καταδικαστέα, οι έννοιες των λέξεων”καπιταλισμός” και “έντιμος” είναι ουσιαστικά ασύμβατες παρά τη νομική τους συμβατότητα.
