Υποδοχή της Άνοιξης στο Νέο Μουσείο των Αιγών: Ακούστηκαν ξανά τα “χελιδονίσματα” από παιδικά χείλη / Ένα πανάρχαιο έθιμο αναβίωσε

Τα χελιδονίσματα από πολύ παλιά, από την Ελληνική Αρχαιότητα ακόμα, ανήκαν σε κείνα τα έθιμα που έζησαν και έφτασαν μέχρι τις μέρες μας, καθώς είναι ταυτισμένα με τη χαρά που νιώθει ο άνθρωπος με τον ερχομό της άνοιξης.

Και άνοιξη σημαίνει ζωή, αναγέννηση, χαρά και νιάτα. Επιβιώνοντας στα Ρωμαϊκά και τα Βυζαντινά χρόνια διατηρήθηκαν σε πολλές περιοχές και της Νεότερης Ελλάδας και στη Μακεδονία.

Η Εφορεία Αρχαιοτήτων Ημαθίας & Οι Φίλοι του Πολυκεντρικού Μουσείου των Αιγών αναβίωσαν το αρχαίο έθιμο σήμερα, μεσημέρι της Κυριακής, μπροστά στην πρόσοψη τμήματος του Ανακτόρου του Φιλίππου, στο Πολυκεντρικό Μουσείο των Αιγών.

Και ήταν πραγματικά ένα δρώμενο που ερχόταν από τα βάθη των αιώνων, συνδέοντας το παρελθόν με το παρόν, θαρρείς με τα κόκκινα και άσπρα νήματα που συμβόλιζαν στα χέρια των γυναικών του δρώμενου ίσως τις φλέβες της ζωής που κυλούν υπόγεια πάνω στη γη.

Με τον χοροδιδάσκαλο Σωτήρη Τσιρογιάννη να είναι  ψυχή του δρώμενου και να περιμένει, αφού ενημέρωσε το κοινό του για το έθιμο, πρώτα ακούστηκαν στο αίθριο οι ήχοι της γκάιντας από τους οργανοπαίκτες της “Ζυγιάς των Πιερίων” ήχοι  υποβλητικοί, που συνόδευαν τη διαδικασία της αναπαράστασης των εργασιών από τις γυναίκες. Στη συνέχεια  μπήκαν στο χώρο τα μικρά παιδιά κρατώντας στα χέρια τους ομοιώματα χελιδονιών, σχηματίζοντας κύκλους.

Η παιδική αθωότητα και η ομορφιά προσωποποιημένη, με σκηνικό πίσω της πρόσοψη του Ανακτόρου! Μαλλιά κοριτσίστικα πλεγμένα σε πλεξούδες, με περασμένα ανάμεσά τους λουλούδια… Στα μικρά χέρια τα χελιδονάκια να γυρίζουν ρυθμικά κι αυτά να τραγουδούν τα κάλαντα της άνοιξης, όπως τα λέγανε παλιά και μάζευαν τα φιλέματα από τα σπίτια του χωριού.

Χελιδόνα έρχεται
από μαύρη θάλασσα
θάλασσα επέρασε
τη φωλιά δε ξέχασε
εν δυο, εν δυο.
.

Μάρτη, Μάρτη βροχερέ
και Απρίλη δροσερέ
τα πουλάκια κελαηδούν
τα δεντράκια φύλλα ανθούν
τα πουλάκια αυγά γεννούν
κι αρχινούν να τα κλωσούν.

Κι ύστερα να χορεύουν με τις στολές εκείνες τις παλιές, που φέρνουν στο νου τον τόπο τους. Παιδιά από τους
πολιτιστικούς συλλόγους της Βεργίνας, της Ξεχασμένης και του Κεφαλοχωρίου Ημαθίας. Κάποια τόσο μικρά, που κοίταζαν με ολάνοιχτα μάτια γύρω τους χωρίς να συνειδητοποιούν τι συμβαίνει κι αυτή ήταν η χάρη τους.

Εξαιρετικοί οι οργανοπαίκτες της “Ζυγιάς Πιερίων”, συγκινητική η συμμετοχή των μικρών παιδιών, που υποδέχτηκαν την άνοιξη, έστω κι αν αυτή η φετινή έφερε μαζί της τόσο πόνο ήδη από την πρώτη μέρα του ερχομού της, καθοριστική η επιμέλεια του δρώμενου από τον Σωτήρη Τσιρογιάννη και φυσικά σημαντική η σκέψη των Φίλων του Πολυκεντρικού Μουσείου να αναβιώσει το έθιμο στο Νέο Μουσείο, δείχνοντας τα αόρατα νήματα που ενώνουν το παρελθόν με το παρόν.

Φωτογραφίες: faretra.info