Μπορεί να γεννούσες ελπίδα, αντί να περιμένεις να πέσει ο Μητσοτάκης;Μια τέτοια πρόταση δυσπιστίας, θα αφορούσε τη στρατηγική της πατρίδας μας και ως εκ τούτου θα ανάγκαζε τόσο εσένα προσωπικά, όσο και το κόμμα σου να προτείνει άλλη στρατηγική.
Έχετε δίκιο και εσύ και οι σύντροφοί σου στο ΣΥΡΙΖΑ να δυσπιστείτε απέναντι στην κυβέρνηση.
Για την ακρίβεια, οι περισσότεροι εξ ημών δυσπιστούμε (το λιγότερο). Αρκετές χιλιάδες επίσης έχουν μετατρέψει το γνωστό σύνθημα εμπνεύσεως Χρήστου Δάντη, σε σταθερό υπόστρωμα των μαζικότερων συναυλιών. Όσο να πει κανείς, μόνο οι Μητσοτάκηδες τυγχάνουν τέτοιων «τιμών».
Επίσης έχεις δίκιο ότι δεν βλέπεις κάθε μέρα μια κυβέρνηση ή έναν πρωθυπουργό να πιάνονται με τη γίδα στην πλάτη και να προσπαθούν να εκβιάσουν ανεξάρτητες αρχές και δικαστικούς με τόσο οφθαλμοφανή τρόπο (με λιγότερο οφθαλμοφανή πάλι, δεν είναι και τόσο περίεργο).
Αλλά χωρίς να υποτιμούμε καθόλου τη σημασία των υποκλοπών, θα θέλαμε να παρατηρήσουμε ότι αν θα ήθελες να είσαι δια της αντιπολίτευσής σου οδηγός του λαού (και όχι τιμωρός) ή πρωτοπόρος στη στρατηγική (και όχι ετεροπροσδιοριζόμενος τακτικιστής), υπάρχουν και άλλα θέματα, σημαντικότερα από τις υποκλοπές, με βάση τα οποία θα έπρεπε να καταθέσεις πρόταση δυσπιστίας. Επίτρεψέ μας να σταχυολογήσουμε μερικά από αυτά:
- Τη συμμετοχή της Ελλάδας στον πόλεμο εναντίον της Ρωσίας, κατ’ εντολή των ΗΠΑ.
- Την αποστολή οπλισμού, για να σκοτώνουν οι Ουκρανοί Ρώσους, παρά τις παραδοσιακά φιλικές σχέσεις μας με τους τελευταίους και τους κινδύνους για τα εθνικά μας συμφέροντα, που εγκυμονεί αυτή μας η πολιτική.
- Τη στρατολόγηση μισθοφόρων από την πρεσβεία της Ουκρανίας στην πατρίδα μας, με κυβερνητικές πλάτες.
- Την αποστολή οπλισμού από τα νησιά προς την Ουκρανία.
- Τις συνεχιζόμενες μυστικές συναντήσεις συμβούλων του πρωθυπουργού με την πλευρά της Τουρκίας, ενίοτε και εν αγνοία του υπουργού Εξωτερικών, οι οποίες συνδυάζονται με λεονταρισμούς για τα μάτια των μέσων ενημέρωσης και της προπαγάνδας.
- Τα σκανδαλώδη προνόμια της ολιγαρχίας, τις επιδοτήσεις που λαμβάνει, τις ιδιωτικοποιήσεις στον τομέα της ενέργειας, των μετακινήσεων, του λιανικού εμπορίου, μεταξύ άλλων.
- Την ακρίβεια και τον πληθωρισμό που καλπάζει με βαθιά διψήφιο ποσοστό για τα λαϊκά στρώματα.
- Το γεγονός ότι χρόνια μετά τη σχεδόν ομόφωνη υιοθέτηση του σχετικού ψηφίσματος από τη Βουλή των Ελλήνων δεν έχει γίνει το παραμικρό για τη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών.
Διαφωνείς, αγαπητέ Αλέξη, με όλες αυτές τις πολιτικές της κυβέρνησης και του Κυριάκου Μητσοτάκη; Αν ναι, γιατί δεν αναδεικνύεις τα μείζονα ζητήματα στρατηγικής διαφωνίας; Η λίστα θα μπορούσε να είναι ακόμα μεγαλύτερη.
Μια τέτοια πρόταση δυσπιστίας, θα αφορούσε τη στρατηγική της πατρίδας μας και ως εκ τούτου θα ανάγκαζε τόσο εσένα προσωπικά, όσο και το κόμμα σου να προτείνει άλλη στρατηγική. Αν μάλιστα πρότεινες άλλη στρατηγική με συνέπεια και με αξιοπιστία, θα είχες άλλη επαφή με τους οργανωμένους μαζικούς χώρους: μπορεί να είχες πραγματική φοιτητική και συνδικαλιστική παράταξη, παρουσία στην αυτοδιοίκηση και κοινωνικό κίνημα να σε υποστηρίζει.
Μπορεί τέλος, αγαπητέ Αλέξη, να ήταν πρώτος ο ΣΥΡΙΖΑ και στις δημοσκοπήσεις και κυρίως στις εκλογές. Μπορεί να γεννούσες ελπίδα, αντί να περιμένεις να πέσει ο Μητσοτάκης.
