Αρχιμηνιά κι Αρχιχρουνιά
Αχ, κι δεν έχου ντιπ λιφτά
τς γιουρτές, τς γιουρτές για να πιράσου
καλιέ μ’, καλιέ μ’ έρχιτι να σκάσου!
Αρχή που βγήκιν ι ψηλός
κι γω είμι γουνατιστός…
Μι τέ, μι τέλειουσαν τα φράγκα!
Αχ, μι έ, αχ, μι έφαγ’ η μαρμιάγκα!
Άγιους Κούλης έρχιτι
άχου κι δεν αντέχιτι!
Π’ του με, π’ του Μέγαρου Μαξίμου
Ψάζου ε, ψάζου έξουδου κινδύνου!
Βαστάει καλάθ’ τ’ νοικουκυριού
Κο, είν’ σι λιέου αλλού ντ αλλού!
Είν’ τέ, είν’ τέτοιου του νταμάρ’
Άι Βασί, Άι Βασίλη, θα μας γδάρ’!
Αλπούμ’ κι σιένα Αγιου Βασίλ’
Μι γλιέπς φτουχό κι κακουμοίρ’
Του πή, του πήρις κι χαμπάρ’
καπουτις ή΄, κάπουτις ήμαν παλλικάρ’!
Ιδώ που τραγουδήσαμι
κι σας ικαλαντήσαμι
τούτου, τούτου σας λιέμι μόνου
δε σας θέ, δε σας θέλουμι κι τ’ χρόνου!
…………………….
Καλή χρουνιά σ’ όλ’
μι υγειά κι καλή καρδιά!
Η αγαπημέν’ σας Γκουστιρίτσα
