Ποιόν θα βάζουμε, πλέον, μπροστά στους χιονισμένους ορεινούς όγκους που θα ορειβατούμε… να δημιουργεί, σαν ένα εκχιονιστικό μηχάνημα, «πατήματα» για να περνάμε, από τα «ανοίγματα» στα πολλά χιόνια, με ευκολία όλοι εμείς, οι υπόλοιποι της ομάδας;
Κείμενο – φωτογραφίες: Αλέξανδρος Γραμματικόπουλος
« Όποιος ζει στις σκέψεις των αγαπημένων του, δεν είναι νεκρός, είναι μόνο μακριά. Νεκρός είναι όποιος ξεχαστεί.» ( Ιμμάνουελ Κάντ )
Αγαπημένε μου φίλε Γιώργο (Γεώργιος Κοκγέζος)
Αγαπητό μας πρώην μέλος της Ορειβατικής Ομάδας Βέροιας ‘‘Τοτός’’.
Η είδηση του θανάτου σου με «βρήκε», φιλαράκι μου, εκτός Νομού και έτσι δεν μπόρεσα να σε αποχαιρετήσω για τελευταία φορά.
Να γνωρίζεις, επίσης, παλιέ μας συνοδοιπόρε στα βουνά ότι η είδηση αυτή μάς λύπησε όλους.
Είχες κάνει μαζί μας τόσες και τόσες αναβάσεις στους περισσότερους ορεινούς όγκους της χωράς μας, πριν σε «κρατήσουν» μακριά από τα βουνά κάποια προσωπικά σου προβλήματα των τελευταίων ετών.
Αναβάσεις, άλλες για να φτάσεις μόνο, έτσι…για πλάκα, στις χαμηλότερες κορυφές. Κάποιες άλλες, για να «σκαρφαλώσεις», σαν ένα αγριοκάτσικο, στις πιο απαιτητικές.
Και τις περισσότερες φορές για να «αγγίξεις», σαν Αετός, τις άλλες, τις ψηλότερες της Ελλάδας.
Όλες σου, όμως, οι πιο πάνω αναβάσεις ήταν της δικής σου επιλογής.
Ήταν εκείνες που ικανοποιούσαν τα «θέλω» σου.
Ήταν της επιλογής σου και τις ήθελες ΕΣΥ και μόνο ΕΣΥ για να τις πραγματοποιήσεις μαζί με τους συνοδοιπόρους σου, μαζί με τους ορειβάτες φίλους σου, μαζί με τα μέλη της Ορειβατικής μας Ομάδας.
Ήρθε, όμως, η μοίρα να σε «πάρει» από το χέρι και να σε «ανεβάσει» στην πιο ψηλότερη απ’ όλες τις κορυφές του μάταιου αυτού κόσμου.
Στην κορυφή που δεν έχει κανένα «μονοπάτι επιστροφής».
Εκείνη, δηλαδή, που δεν ήταν της δικής σου προσωπικής επιλογής, των δικών σου «θέλω».
Δυστυχώς, η μοίρα σε πήρε με το έτσι θέλω στο «ταξίδι» που δεν έχει γυρισμό.
Με ποιόν θα συζητάμε από δω και πέρα για τις εμπειρίες, για τις εξερευνήσεις, για περιπέτειες;;;
Με ποιόν, από δω και πέρα, θα γελάμε, θα πειραζόμαστε;;;
Ποιόν θα πειράζουμε και θα τον ‘‘τσιγκλάμε’’ με τα αστεία μας χωρίς να ακούμε καμιά κακιά κουβέντα από το στόμα του;;;
Ποιόν θα βάζουμε, πλέον, μπροστά στους χιονισμένους ορεινούς όγκους που θα ορειβατούμε… να δημιουργεί, σαν ένα εκχιονιστικό μηχάνημα, «πατήματα» για να περνάμε, από τα «ανοίγματα» στα πολλά χιόνια, με ευκολία όλοι εμείς, οι υπόλοιποι της ομάδας;;;
Θα μάς λείψουν από δω και πέρα οι συζητήσεις μας, τα πειράγματα, τα αστεία μεταξύ μας και η ορειβατική παρέα σου.
Θα μάς λείψει από δω και πέρα ο άνθρωπος Γιώργος.
Ο Γιώργος, που ανέβηκε πολλές δεκάδες φορές στο ‘‘Οροπέδιο Μουσών’’ στο σπίτι των θεών και τώρα, «ανέβηκε» μια για πάντα στο ‘‘Οροπέδιο του Παράδεισου’’ στο «σπίτι» των αγγέλων.
Εκεί που «ταξίδεψες», αγαπητό μας φιλαράκι, θα συναντήσεις άλλους που θα σε περιμένουν για να σε ακούσουν.
Να ακούσουν όλα εκείνα τα οποία εμείς, δυστυχώς, δεν θα μπορούμε πλέον.
Καλό σου ταξίδι παλιέ μας συνοδοιπόρε.
Εμείς, τα μέλη της Ορειβατικής Ομάδας Βέροιας ‘‘Τοτός’’ θα σε θυμόμαστε για ΠΑΝΤΑ!!!
Σαν ελάχιστη τιμή, σου αφιερώνω το παραπάνω κείμενο και κάποιες από τις χιλιάδες φωτό, που έχουν αποτυπώσει τις όμορφες στιγμές στις ορειβατικές κοινές μας δραστηριότητες.
Αιωνία σου η μνήμη.
