Έκθεση ΑΔΑΕ: Πάνω από 100.000 οι παρακολουθήσεις στην Ελλάδα την τελευταία δεκαετία!
Το όργιο των παρακολουθήσεων και υποκλοπών με την επίκληση της αιτιολογίας «λάστιχο» περί «λόγων εθνικής ασφαλείας» και με βάση το νομοθετικό πλαίσιο που έχουν συνδιαμορφώσει όλες οι κυβερνήσεις, καταγράφει και η έκθεση πεπραγμένων της Αρχής Διασφάλισης Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ) για το 2021.
Σύμφωνα με την έκθεση καταγράφονται 15.475 εισαγγελικές διατάξεις που αφορούσαν την άρση απορρήτου για λόγους εθνικής ασφάλειας το 2021, έναντι 13.751 το 2020 και 11.680 το 2019.
Για πολλοστή φορά δηλαδή καταγράφεται αύξηση των διατάξεων παρακολούθησης για λόγους «εθνικής ασφάλειας», που σωρρευτικά τη δεκαετία (2011 – 2021) ξεπερνάνε τις 100.000!
Η ΑΔΑΕ διαπιστώνει επίσης ότι «οι άρσεις του απορρήτου που διατάχθηκαν για λόγους εθνικής ασφάλειας το έτος 2021 υπερέχουν εμφανώς σε σχέση με τις άρσεις που διατάχθηκαν για τη διακρίβωση εγκλημάτων». Που σημαίνει ότι η επίκληση λόγων «εθνικής ασφάλειας» είναι «πασπαρτού» για τις κρατικές υπηρεσίες όταν θέλουν να παρακολουθήσουν κάποιον.
Σημειώνει ακόμη πως «αν λάβουμε υπόψη και τα αριθμητικά δεδομένα των προηγούμενων ετών παρατηρούμε ότι πρόκειται για μία σταθερή και διαχρονική τάση, η οποία θέτει προς προβληματισμό τα ακόλουθα ζητήματα: Στη διάταξη, διά της οποίας επιβάλλεται η άρση του απορρήτου για λόγους εθνικής ασφάλειας, δεν προβλέπεται εκ του νόμου υποχρέωση αναγραφής του ονόματος “του προσώπου ή των προσώπων κατά των οποίων λαμβάνεται το μέτρο της άρσης”. Αυτό πρακτικά οδηγεί στη δυνατότητα άρσης του απορρήτου χαρακτήρα της επικοινωνίας για αόριστο αριθμό φυσικών προσώπων (μη ατομικώς προσδιορισμένων)».
Μπορεί δηλαδή οι εισαγγελικές διατάξεις να ήταν 15.415 το 2021, οι «στόχοι» όμως που παρακολουθήθηκαν με το πρόσχημα της «εθνικής ασφάλειας» είναι πολλαπλάσιοι, σε βαθμό που να προκαλούν «ανησυχίες» ακόμα και στην ΑΔΑΕ! Με λίγα λόγια, γίνεται …της παρακολούθησης, ελέω της εθνικής και της ευρωπαϊκής νομοθεσίας που ψήφισαν όλοι όσοι χύνουν σήμερα κροκοδείλια δάκρυα πάνω από το ανοιχτό καπάκι του βόθρου των υποκλοπών.
Ενώ διαπιστώνει και πως «[Η] παράλειψη αιτιολογίας αποκλείει τον δικαστικό έλεγχο ως προς την τήρηση των άκρων ορίων της διακριτικής ευχέρειας και της αρχής της αναλογικότητας – γεγονός που θέτει αυτοτελή ζητήματα σε σχέση με τις αρχές και τα minima του κράτους δικαίου».
