#erasmusdays2022 στο Δημοτικό Σχολείο Κουλούρας
Διαφορετικά, «γιόρτασε» τις Erasmusdays το Δημοτικό Σχολείο Κουλούρας, φέτος, Οκτώβρης του 2022!
Αξιοποιώντας εργαλεία και μεθόδους αντλημένα/ες από τα δυο σχέδια Erasmus που υλοποιεί:
1) Earth Observation for Education (EO4Edu),
2) Language, Learning via Literature (LLvL).
Με βάση αυτά, είχαμε την ευκαιρία , μέσω της αξιοποίησης εργαλείων παρατήρησης της γης και δορυφορικών εικόνων (EO4Edu) να εντοπίσουμε και να συγκρίνουμε τόπους, πόλεις, γειτονιές, πριν και μετά από βομβαρδισμούς. Ναι, για πολεμικούς βομβαρδισμούς, μιλήσαμε. Για πόλεμο!
Επίσης, είχαμε την ευκαιρία, να διαβάσουμε, αποσπάσματα λογοτεχνικών κειμένων και ποιημάτων, από το «Η ζωή εν τάφω» του Στρατή Μυριβήλη και το «Ζητείται Ελπίς» του Αντώνη Σαμαράκη έως το Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ, μα και ποιήματα του Οδυσσέα Ελύτη και του Νικηφόρου Βρεττάκου (LLvL) που μιλούν για τη φρίκη του πολέμου. Του κάθε πολέμου. Γιατί οι πόλεμοι είναι, στην ουσία, ίδιοι. Ίδιοι με μία διαφορά που έχει να κάνει με την πρόοδο του πολιτισμού. Ναι σίγουρα σε κάθε πόλεμο, όπως λέει και ο WILL ROGERS «δεν μπορεί να πει κανείς, ότι ο πολιτισμός δεν προοδεύει. Σε κάθε πόλεμο σε σκοτώνουν με καινούριους τρόπους».
Κι επειδή δεν ξέρεις τι να πεις και τι να κρύψεις από τα παιδιά, που, έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα …, προχωρήσαμε σε πιο αισιόδοξες δράσεις και προτάσεις. Σε πείσμα των μεγάλων που οργώνουν την Ευρώπη, τον τόπο μας με αγωγούς μεταφοράς ενέργειας (NORTH STREAM 1, 2 …), για να παίζουν στη συνέχεια πολεμικά παιχνίδια στις πλάτες των λαών, εμείς, μαθητές και εκπαιδευτικοί του Δημοτικού Σχολείου Κουλούρας, που εδώ και δέκα χρόνια, μεγαλώνουμε στην αγκαλιά της Ευρώπης, παίζουμε και επικοινωνούμε με συμμαθητές μας από τη μακρινή Ουαλία και τη Λιθουανία, ως τη γειτονική Τουρκία και Βουλγαρία, κοιμόμαστε στα κρεβάτια τους και τους παραχωρούμε τα δικά μας, εμείς, αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε το δικό μας εικαστικό ενεργειακό δίκτυο, τους δικούς μας αγωγούς (LOVE STREAM 1, 2 …).
Ένα δίκτυο Αγάπης που διανύει χιλιάδες χιλιόμετρα, όσα και αυτά που, κατανικώντας τους φόβους μας, εμείς που το πιο μακρινό μας ταξίδι ήταν ως τη Βέροια, το πολύ ως τη Θεσσαλονίκη, που απλώνεται και καταλήγει σε όλους όσους προορισμούς είχαμε την ευκαιρία, μέσα από τη δεκάχρονη πορεία συμμετοχής μας, να επισκεφθούμε , μέσα από την υλοποίηση των σχεδίων Erasmus και μεταφέρουμε, μέσω αυτού του δικτύου την Αγάπη μας και την Πίστη μας στην Ελπίδα.
Γιατί θέλουμε η Ευρώπη να μοιάζει και να είναι σαν την Ευρώπη που έχουμε στην καρδιά μας.
Εκείνη την Ευρώπη της Αγάπης και της Χαράς που άστραφτε, κάποτε, «… στις παρυφές της Δίκτης, με στάχια ώριμα του θερισμού και δάφνες στο κεφάλι, κατακόκκινη απ’ τους χυμούς του Έρωτα …»
Εκείνη την Ευρώπη που, ακαρτέρι και ευχή μας είναι, «η λαχτάρα της για το καινούριο αγκάλιασμα να φανερωθεί και τη λευκή κορδέλα στο λαιμό του ταύρου της να δέσει…»
Ευρώπη μας ακούς;;;;;
