Όλοι αυτοί που με κάθε αφορμή διαφημίζουν τις «ευαισθησίες» τους για το «Διεθνές Δίκαιο» και την παραβίασή του, παρακολουθούν από την περασμένη Παρασκευή το κράτος – δολοφόνο Ισραήλ να εξαπολύει άλλη μια στρατιωτική επίθεση σε βάρος αμάχων στη Λωρίδα της Γάζας, τη μεγαλύτερη «ανοιχτή φυλακή» του κόσμου εξαιτίας της περικύκλωσης από τον ισραηλινό στρατό. Πριν την εκεχειρία το πρωί της Κυριακής, από τα ισραηλινά πυρά είχαν σκοτωθεί τουλάχιστον 44 Παλαιστίνιοι, ανάμεσά τους 15 παιδιά. Και ενώ το έγκλημα «φωνάζει», η πολυθρύλητη «διεθνής κοινότητα», δηλαδή οι Δυτικοί σύμμαχοι του Ισραήλ, ανάμεσά τους η ελληνική κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα του ευρωατλαντικού τόξου, εξέφρασαν απλά την «ανησυχία» τους για την «κλιμάκωση της βίας» και συνέστησαν «αυτοσυγκράτηση και στις δύο πλευρές», εξισώνοντας για άλλη μια φορά τον θύτη με το θύμα.
Το ιμπεριαλιστικό έγκλημα στην Παλαιστίνη όμως δεν μπορεί να κρυφτεί. Ούτε τώρα που ηχούν ξανά οι σειρήνες του πολέμου, ούτε στις συνθήκες της ιμπεριαλιστικής ειρήνης και εκεχειρίας, όπου οι Παλαιστίνιοι συνεχίζουν να υποφέρουν από την ισραηλινή κατοχή, πληρώνοντας ακόμα και με τη ζωή τους την επιθετικότητα του κράτους – δολοφόνου. Ειδικά στη Λωρίδα της Γάζας περίπου 2 εκατ. Παλαιστίνιοι ζουν απομονωμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο, σε μια έκταση περίπου 363 τ.χλμ. από την οποία πολύ δύσκολα μπαίνει ή βγαίνει κανείς, εξαιτίας του εμπάργκο που έχουν επιβάλει το Ισραήλ από το 2007 αλλά και η Αίγυπτος.
Στη Λωρίδα της Γάζας καταγράφονται τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας στον κόσμο, με έναν στους δύο να μην έχει δουλειά. Ανεργοι είναι και το 70% των νέων έως 25 ετών. Να σημειωθεί ότι 7 στους 10 Παλαιστίνιους (72%) στη Λωρίδα της Γάζας είναι μέχρι 30 ετών. Πριν την πανδημία, το 53% των κατοίκων ζούσαν κάτω από το στατιστικό όριο της φτώχειας. Τώρα το ποσοστό αυτό υπολογίζεται σε 64%. Το 80% του πληθυσμού στηρίζεται σε κάποιου είδους βοήθεια ή «κοινωνικό επίδομα» για να επιβιώσει. Οι προοπτικές μόρφωσης για τους νέους είναι πολύ περιορισμένες.
Οι διαδοχικές ισραηλινές επιδρομές, ιδιαίτερα εκείνες του Μάη του 2021, προκάλεσαν τεράστιες καταστροφές στις ήδη λειψές υποδομές ύδρευσης, αποχέτευσης, ηλεκτροδότησης, αλλά και στις υπηρεσίες Υγείας, Εκπαίδευσης και Πρόνοιας. Το εμπάργκο που διαρκεί εδώ και 15 χρόνια εμποδίζει τις επαρκείς εισαγωγές οικοδομικών υλικών για την αποκατάσταση ζημιών σε κτίρια που γκρεμίστηκαν ή υπέστησαν ζημιές από τους βομβαρδισμούς. Οι ελλείψεις ηλεκτρικού ρεύματος είναι πολύωρες και διαρκούν περίπου 15 ή και 20 ώρες το 24ωρο. Τα προβλήματα της ύδρευσης είναι ακόμα χειρότερα, καθώς μπορεί να μεσολαβήσουν δύο ή και τρεις μέρες χωρίς να τρέξει σταγόνα νερού από τις βρύσες των περισσότερων σπιτιών.
Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ, ο λαός της Γάζας δεν μπορεί να αντεπεξέλθει ούτε κατά το ήμισυ σε βασικές του ανάγκες. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι μια οικογένεια αναγκάζεται να ξοδεύει το ένα τρίτο του βασικού εισοδήματος μόνο για να καλύψει στοιχειωδώς την ύδρευση, ενώ η – προβληματική ούτως ή άλλως – πρόσβαση σε δίκτυο ηλεκτροδότησης είναι πανάκριβη υπόθεση. Η επιβίωση χιλιάδων κατοίκων εξαρτάται από τα λιγοστά τρόφιμα που δίνει η υπηρεσία του ΟΗΕ για τους Παλαιστίνιους πρόσφυγες (UNRWA). Οι δουλειές είναι περιστασιακές και συνήθως χειρωνακτικές, στους τομείς της αγροτικής παραγωγής και της αλιείας. Οι μικρές επιχειρήσεις είναι συνήθως οικογενειακές και απασχολούν προσωπικό με πολύ λίγα χρήματα.
Οι ελάχιστες εισαγωγές των αναγκαίων για την επιβίωση προϊόντων γίνονται κυρίως από το πέρασμα της Ράφα, στα σύνορα με την Αίγυπτο, το οποίο όμως μπορεί να κλείσει απροειδοποίητα, προκαλώντας «εμφράγματα» στο λιγοστό εμπόριο, αλλά και στις μετακινήσεις πληθυσμού, που γίνονται με το σταγονόμετρο, με μεγάλη ταλαιπωρία και κόστος. Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες, στην αγωνία της καθημερινής επιβίωσης προστίθεται και η ψυχική επιβάρυνση κυρίως των μικρών παιδιών, με 8 στα 10 να παρουσιάζουν κατάθλιψη ή άλλες διαταραχές, από 50% πριν τέσσερα χρόνια (στοιχεία διεθνών ΜΚΟ). 3 στα 5 παιδιά στη Λωρίδα της Γάζας έχουν προκαλέσει βλάβη στον εαυτό τους σκόπιμα.
Αυτό το έγκλημα διαπράττεται κατ’ εξακολούθηση στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη, στη Δυτική Οχθη και στη Λωρίδα της Γάζας, με τη στήριξη των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ, που κατά τ’ άλλα «δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους» στην παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των «διεθνών κανόνων δικαίου» και πάει λέγοντας. Το όραμα και ο αγώνας του Παλαιστινιακού λαού για να έχει την πατρίδα του δεν σκοντάφτουν μόνο στην επιθετικότητα του Ισραήλ, αλλά και στις πλάτες των συμμάχων του, μεταξύ τους και όλων διαχρονικά των ελληνικών κυβερνήσεων (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ). Ενώ άλλωστε οι ίδιοι το 2015 ψήφισαν ομόφωνα στη Βουλή την αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους, έκτοτε καμία κυβέρνηση δεν έχει υλοποιήσει την κοινοβουλευτική αυτή απόφαση, ούτε η προηγούμενη του ΣΥΡΙΖΑ ούτε η σημερινή της ΝΔ, και την ίδια ώρα αναβαθμίζονται διαρκώς οι οικονομικές και στρατιωτικές σχέσεις με το κράτος – δολοφόνο του Παλαιστινιακού λαού.
