Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι ο φερόμενος ως υπουργός Προστασίας του Πολίτη θα μπει στον κόπο να δει τα βίντεο και τις φωτογραφίες που κατέγραψαν προχθές τους άθλους των ένστολων υφισταμένων του εναντίον διαδηλωτών, στο κέντρο της Αθήνας, είναι εξαιρετικά δύσκολο να προχωρήσουμε και σε δεύτερη υπόθεση. Να εικάσουμε δηλαδή ότι ο κ. Τάκης Θεοδωρικάκος δεν θα σιγοτραγουδάει το παλιό εκείνο της Λίτσας Διαμάντη, «Και τι έγινε λοιπόν», ενόσω θα βλέπει σκηνές απαράμιλλου ηρωισμού:
Με κίνδυνο της σωματικής του ακεραιότητας, σχεδόν άοπλος Ματατζής γρονθοκοπεί σχεδόν πάνοπλο συλληφθέντα, που, με τα χέρια δεμένα πισθάγκωνα, οδηγείται σχεδόν τρυφερά στην κλούβα από δύο άλλους Ματατζήδες. Ετερος Ματατζής ρίχνει μια, δυο, τρεις πετυχημένες κλωτσιές σε διαδηλωτή ύπουλα σωριασμένο στην άσφαλτο. Ολοφάνερο το αθλητικό πνεύμα του σουτέρ μας: ξέροντας ότι Ολυμπιακός, ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκός έχουν μια κάποια δυστοκία στο γκολ, έθεσε εαυτόν στην υπηρεσία της πατρίδος.
Ομάδα αστακών χρώματος χακί επιτίθεται σε ρεπόρτερ, εικονολήπτες και φωτογράφους για να αποδείξει ότι ουδέν πρόβλημα ελευθερίας της έκφρασης υπάρχει στην Ελλάδα: σε όλους τους ραντισθέντες με χημικά λειτουργούς του Τύπου προσφέρθηκε η δυνατότητα να εκφραστούν απολύτως ελεύθερα, διαλέγοντας από μια ποικιλία κραυγών: Ωχ! Αχ! Αμάν! Τι κάνετε ρε! (αποφευκτέο στην επόμενη διαδήλωση αυτό το προκλητικό «ρε»). Η ίδια άνεση λόγου παρασχέθηκε στον προπηλακισθέντα βουλευτή του ΜέΡΑ25 Κλέωνα Γρηγοριάδη. Του έγινε απλώς η ευγενική παρατήρηση ότι, ας είναι και παπάς, με την αράδα του θα πάει: πρώτα θα σωφρονιστούν οι απλοί πολίτες και έπειτα οι εκπρόσωποί τους στη Βουλή. Αυτό είναι το πρέπον στα δημοκρατικά μας μεθεόρτια.
Αντίθετα, δεν είναι καθόλου πρέπον να διαδηλώνεις στην πυρωμένη Αθήνα τέλη Ιουλίου αντί να τρυγάς δροσιά στη Γαύδο ή στη Σαμοθράκη. Και να πηγαίνεις με σορτσάκι και πεδιλάκι στο καυσωνισμένο Σύνταγμα για να κάνεις πόλεμο νεύρων στα ΜΑΤ, που σκάνε με πλήρη εξάρτυση. Και για ποιον λόγο; Για τα δικαιώματα ενός αναρχικού, του Γιάννη Μιχαηλίδη, που με 70 μέρες απεργία πείνας απέμεινε μισός, διεκδικώντας ό,τι παρέχεται σχεδόν αυτόματα σε μη σταμπαρισμένους: απόλυση υπό όρους, εφόσον εκπληρώνεις τις προϋποθέσεις. Ανήκουστα πράγματα. Δεν έχει δίκιο να εξοργίζεται ο ΚΚΕ→ΠΑΣΟΚ→Συνασπισμός→Ν.Δ. Τ. Θεοδωρικάκος; Ο χρυσοχοϊδικότερος του Χρυσοχοΐδη και πλέον πιο ΛΑΟΣ και από τον Βορίδη;
