——-
Ο Δημήτρης Κουτσούμπας, στη διάρκεια της περιοδείας του στην Ημαθία, επισκέφθηκε το εργοστάσιο “Ευρωπαϊκά Νηματουργεία – Βαρβαρέσος” και μίλησε στους εργαζόμενους.
Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ αφού αναφέρθηκε στις συνεχείς παρεμβάσεις του ΚΚΕ, προκειμένου να επιλυθούν τα προβλήματα των εργαζομένων στην επιχείρηση, τόνισε: “Η απληρωσιά για τον εργαζόμενο είναι απαράδεκτο φαινόμενο. Ο εργάτης δουλεύει, παράγει, βγάζει τον πλούτο και πρέπει να απολαμβάνει το αποτέλεσμα του κόπου του. Αυτό είναι το φυσιολογικό, γιατί έχει οικογένεια, πρέπει να ζήσει ο ίδιος, η οικογένειά του, να σπουδάσει τα παιδιά του. Για να μπορεί να πάει στο γιατρό γιατί δυστυχώς όλα αυτά πληρώνονται, αφού ο ιδιωτικός τομέας έχει διεισδύσει και στην υγεία, όπως έγινε πολύ φανερό και με την πανδημία. Για να μπορέσει να έχει μια ανθρώπινη ζωή με καλό μεροκάματο, μισθό, επιδόματα που είναι κατοχυρωμένα με αγώνες.
Όλα αυτά εδώ και μια δεκαετία και πλέον τα παίρνουν πίσω. Ήταν η οικονομική κρίση και οι αντοχές που δεν είχε η οικονομία, όπου πληρώσαμε πολλά με μνημόνια. Οι εργαζόμενοι πλήρωσαν τα χρέη του κράτους, τα χρέη αυτών που “τα φάγανε” λόγω της πολιτικής των κυβερνήσεων με φορολογία, με ΕΝΦΙΑ, μειώσεις μισθών, εργασιακών δικαιωμάτων και κοινωνικών παροχών. Είπαν ότι θα τελειώσει η δεκαετής οικονομική κρίση, που ήταν μεγάλη, βαθιά, θα έχουμε μια ανάκαμψη έστω μικρή και θα πάψουν να ισχύουν τα μνημόνια και οι αντεργατικοί νόμοι που μείωσαν τους μισθούς και εκτίναξαν το κόστος ζωής. Όμως βλέπουμε να συνεχίζεται αυτή η κατάσταση.
Μετά ήρθε η πανδημία, η νέα οικονομική κρίση, όπου πάλι τα μόνιμα υποζύγια ήταν οι εργαζόμενοι, εσείς οι ίδιοι, και μετά την πανδημία έρχεται και ο πόλεμος, η ενεργειακή κρίση που μπορεί να οδηγήσει και σε επισιτιστική κρίση. Οξύνονται τα προβλήματα, ανεβαίνει η ακρίβεια, οι ανατιμήσεις στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, στην ενέργεια, στο ρεύμα και ο λαός καλείται πάλι να τα πληρώσει.
Για τον κλάδο της κλωστοϋφαντουργίας και τους εργαζόμενους της επιχείρησης “Βαρβαρέσου”
Ο Δημήτρης Κουτσούμπας αναφέρθηκε στα ιδιαίτερα προβλήματα των εργαζόμενων, λέγοντας: “Εμείς γνωρίζουμε τα προβλήματα της κλωστοϋφαντουργίας και ειδικότερα τα προβλήματα της επιχείρησης “Βαρβαρέσσου” και για την υποχρηματοδότηση και για μια σειρά προβλήματα που έχει κίνησης κεφαλαίου κλπ. Όμως πρέπει να ξέρουμε, ότι η χώρα μας παρότι μπορούσε να έχει ισχυρό κλάδο κλωστοϋφαντουργίας γιατί έχει τις πρώτες ύλες, όμως ο κλάδος αυτός απαξιώθηκε συνειδητά απ’ τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Κι αυτές έχουν όνομα, ήταν η ΝΔ παλιότερα και σήμερα, ήταν το ΠΑΣΟΚ που κυβέρνησε, ήταν διάφοροι συνεργαζόμενοι, ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ, όλοι στην ίδια ρότα.
Με το περίφημο Μάαστριχτ – φέτος έκλεισαν 30 χρόνια – έγινε η ΕΕ και ενταχτήκαμε πλήρως στην ΕΕ και νομισματικά και δημοσιονομικά και οικονομικά. Είχε τις 4 περίφημες “ελευθερίες”: ελευθερία κίνησης κεφαλαίων, κίνησης εμπορευμάτων, ανθρώπινου δυναμικού, υπηρεσιών και αυτό οδήγησε σε αυτή την κατάσταση να μην υπάρχει καμία προστασία της ελληνικής παραγωγής, της αγροτικής παραγωγής, της κλωστοϋφαντουργίας, καμία προστασία του ανθρώπινου δυναμικού. Έτσι έκλειναν η μια μετά την άλλη, βιομηχανίες, παρά τις τεράστιες προσπάθειες που έκαναν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι για να παράγουν αυτόν τον πλούτο, να βγάζουν τα προϊόντα. Ενώ άλλοι πήγαιναν στα Βαλκάνια, στη Βουλγαρία τις κλωστοϋφαντουργίες τους και τα κέρδη τους και άλλοι έκαναν “τρελά λεφτά” στο εξωτερικό σε άλλους κλάδους της οικονομίας.
Τα λέω αυτά – δεν είναι εκτός θέματος – γιατί πρέπει να δούμε το συνολικό πρόβλημα και την κατάσταση που υπάρχει και να εξηγήσω έτσι τη θέση του ΚΚΕ γιατί ο αγώνας της εργατικής τάξης, όλης της χώρας, ο ενωμένος, δυναμικός, αποφασιστικός και οργανωμένος αγώνας πρέπει να πάει μέχρι το τέλος. Δηλαδή πρέπει να πάει εκ βάθρων η αλλαγή αυτού του κοινωνικού πολιτικού συστήματος. Με τη ρότα που πάμε, με τις επιλογές που κάναμε πολλές φορές και ως λαός οδηγούμαστε σε αδιέξοδα μονοπάτια, γι’ αυτό βρισκόμαστε σε αυτή την κατάσταση σήμερα.
Εμείς δεν θα σταματήσουμε να υπερασπίζουμε το δικαίωμά σας να πληρωθούν όλα τα δεδουλευμένα μέχρι το τελευταίο ευρώ. Δεν θα σταματήσουμε να επιμένουμε και στη Βουλή, στους κυβερνώντες, σε όσους διοικούν την επιχείρηση ότι πρέπει να εξασφαλιστεί με κάθε τρόπο η μόνιμη και σταθερή πληρωμή του μισθού και να μην περνάνε μήνες με απληρωσιά. Λέμε ότι η δικαιοσύνη, η αστική δικαιοσύνη η οποία υπηρετεί τους νόμους των “μεγάλων”, τους αντεργατικούς νόμους που έχουν ψηφίσει οι κυβερνήσεις, να μην υπερασπίζεται μόνο τους μεγάλους εργοδότες, γιατί αυτό κάνει, αλλά να υπερασπίζεται και να σκύβει στον πόνο, στο δίκιο των εργαζομένων. Και όχι να βγάζει παράνομες και καταχρηστικές τις απεργίες όπου κι αν γίνονται, όχι μόνο εδώ, παντού σε όλη την Ελλάδα και μάλιστα μέσα σε λίγες ώρες για να μη μπορεί ο εργαζόμενος να διεκδικεί. Το μόνο όπλο που έχει ο εργαζόμενος είναι η απεργία, η στάση εργασίας, η διεκδίκηση, η συγκέντρωση, η σύσκεψη, η συνέλευση του σωματείου, όλες τις μορφές που αξιοποιεί το κίνημα. Ο αποφασιστικός λόγος είναι σε σας, γιατί οι ίδιοι οι εργαζόμενοι με τα σωματεία τους, με τη συμμετοχή όλων πρέπει να αποφασίζουν πως θα παλεύουν.
Επίσης ο κρατικός μηχανισμός καταστολής δεν πρέπει να κινητοποιείται μόνο όταν ο εργάτης διεκδικεί το δίκιο του, για να πληρωθεί την απλήρωτη δουλειά του, γιατί αυτό γίνεται, ούτε να διώκονται οι συνδικαλιστές όπως ο πρόεδρος του σωματείου, άλλα μέλη της διοίκησης επειδή αγωνίζονται, επειδή διεκδικούν το δίκιο τους. Αυτή είναι απαράβατη θέση του ΚΚΕ.
Ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι ούτε διέξοδος ούτε λύση είναι να κλείσει η επιχείρηση. Να διατηρηθεί η επιχείρηση αλλά πρέπει να φτάσουμε και στις επιλογές που πρέπει να κάνουμε. Γιατί κακά τα ψέματα, αυτή η εργασιακή ζούγκλα υπάρχει γιατί υπάρχει καπιταλισμός.
Ο καπιταλισμός είναι ο πραγματικός ιός, το πρόβλημα κι εκεί πρέπει να φτάσουμε. Η κοινωνία πρέπει να έχει άλλες δομές, άλλες αξίες, η παραγωγή πρέπει να είναι κοινωνικοποιημένη, να ανήκει στην κοινωνία, να γυρνάει πίσω σ’ αυτούς που παράγουν, στους εργάτες στα εργοστάσια, στους αγρότες στη γη, στον επαγγελματία αυτοαπασχολούμενο, τον μικροεπιχειρηματία που δεν ξέρει κατά που να κάνει με τα χρέη. Αυτός είναι ο λαός, όλοι οι άλλοι είναι οι λίγοι. Για να έχουν τα κέρδη τους, δυστυχώς αυτούς φοροαπαλλάσσουν. Οι εφοπλιστές και το μεγάλο κεφάλαιο, οι μονοπωλιακοί όμιλοι έχουν συνεχείς φοροαπαλλαγές ενώ ο εργάτης δεν έχει καμιά φοροαπαλλαγή. Όλοι οι μεγάλοι έχουν εξαίρεση απ’ το να πληρώνουν τη ΔΕΗ όμως ο εργάτης πρέπει να το πληρώσει γιατί θα του το κόψουν και οι αυξήσεις τρέχουν με την ενεργειακή κρίση.
Αυτά τα ζητήματα πρέπει να τα σκεφτούμε, να τα συζητάμε στις συνελεύσεις των σωματείων, και να επιλέγουμε αυτούς που μπορούν να βοηθήσουν πραγματικά στην επίλυση του προβλήματος. Εμείς δεν μπορούμε να πούμε τίποτα άλλο παρά να επαναλάβουμε την υπόσχεσή μας ότι θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για να μείνει ανοιχτή η επιχείρηση και για να επιλυθούν τα ζητήματα και για να έχουν λόγο οι εργαζόμενοι. Να πληρώνονται στην ώρα τους, και να μη διώκονται και να μπορούν να διεκδικούν γιατί οι νόμοι, του Χατζηδάκη τώρα, του ΣΥΡΙΖΑ πριν, πιο πριν του ΠΑΣΟΚ, των άλλων της ΝΔ μας έχουν φέρει σε αυτή την απαράδεκτη κατάσταση.
Νότες αισιοδοξίας, οι εστίες αντίστασης!
Υπάρχουν εστίες αντίστασης, νότες αισιοδοξίας. Τα κατάφεραν οι συνάδελφοί σας στην COSCO, στο κινέζικο μονοπώλιο όπου υπάρχουν συνθήκες γαλέρας, και υπόγραψαν σύμβαση. Τα κατάφεραν στην e – food. Τα καταφέρνουν όσο μπορούν και διεκδικούν οι εργαζόμενοι στη ΛΑΡΚΟ που ήταν για κλείσιμο πριν 5 χρόνια κι ακόμα είναι εκεί στη δουλειά τους και παλεύουν να πάρουν αυτά που δικαιούνται. Σε όλη την Ελλάδα υπάρχουν εστίες αντίστασης.
Αισιόδοξη νότα είναι ότι το ΠΑΜΕ με τη συμμετοχή εκατοντάδων πρωτοβάθμιων σωματείων, δεκάδων Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων, κάνει την πανελλαδική του σύσκεψη στις 18 και 19 του Ιούνη όπου θα συζητήσει τέτοια ζητήματα, τα προβλήματα των εργαζομένων, πως θα τα διεκδικήσουμε, πως θα βρεθούν λύσεις, πως θα ανασυγκροτηθεί το συνδικαλιστικό κίνημα, πως θα δυναμώσουν οι ταξικές δυνάμεις που έχουν προοπτική γι’ αυτό τον τόπο και μπορούν να κρατήσουν όρθιο και τον εργαζόμενο λαό και τα δικαιώματά του και όχι αυτοί που υπονομεύουν ουσιαστικά το δίκιο, τον μισθό, τα δικαιώματα και τη συνδικαλιστική δραστηριότητα. Κι αυτούς τους ξέρετε ποιοι είναι.
